Α Θ Η Ν Α : "Α-Π Ο Λ Ι Τ Η Σ - Τ Η" Π Ο Λ Η ? (2η ενότητα)

Θα θέλαμε να σας ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή σας στη δεύτερη ενότητα,«Η κυκλοφορία στην Αθήνα» αλλά κυρίως για την ποιότητα (ανάλυση - τεκμηρίωση) των απαντήσεων σας, τις οποίες και δημοσιεύουμε παρακάτω.

Παράλληλα, προχωρούμε στην ανάρτηση των ερωτημάτων που αφορούν στην 3η ενότητα «Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ». Δείτε λεπτομέρειες ΕΔΩ (ερωτήσεις - τρόπος συμμετοχής)

Οι εκπομπές αρχειοθετούνται στο GRATV (εκπομπές / Α-Π Ο Λ Ι Τ Η Σ - Τ Η" Π Ο Λ Η) και παράλληλα στις "Aρχιτεκτονικές Ματιές" στο greekarchitects.gr

 

Ακολουθούν:

1. Βίντεο : (Μέρος Α & Μέρος Β) Εισαγωγή Α. Τριποδάκη. Συμμετοχή των Α. Αραβαντινού, Ι Φραντζεσκάκη, Β. Μαλάμη. Επίλογος Α. Τριποδάκη, αναφορές - απαντήσεις στα ερωτήματα. (η κύρία Βιργινία Μαλάμη συμμετείχε στη διαδικασία του ερωτηματολογίου και προσκλήθηκε από την συντακτική επιτροπή να συμμετέχει στην εκπομπή)

2. Δημοσίευση των απαντήσεων σας. (και η φωτογραφία που επιλέχτηκε για την 2η ενότητα.)

 

 

Μέρος Α -Εισαγωγή Α. Τριποδάκη. Συμμετοχή των Α. Αραβαντινού, Ι Φραντζεσκάκη, Β. Μαλάμη.

 

 

Μέρος Β - Συνέχεια Α. Αραβαντινού, Ι Φραντζεσκάκη, Β. Μαλάμη. Επίλογος Α. Τριποδάκη.

 

 

Η φωτογραφία που επιλέχτηκε για την 2η ενότητα.  Στέλιος Στεφανάκης

 

2. Δημοσίευση των απαντήσεων

ΘΕΜΑ : Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία:

1. Πεζών και ποδηλατιστών;
2. Ανάπηρων, ηλικιωμένων και παιδιών;
3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών;
4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό);
5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω;
6. Με ποιούς τρόπους πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπισθούν;

 

Οι παρακάτω απαντήσεις δημοσιεύονται όπως ακριβώς αποστάλθηκαν.

 

Βιργινία Μαλάμη
1. Όσον αφορά στην κυκλοφορία των πεζών θεωρώ πως το κύριο πρόβλημα είναι πως η κίνησή τους συνεχώς διακόπτεται από εμπόδια όπως παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο, διακοπή του πεζοδρομίου, περίπτερα κλπ.. Επίσης δεν υπάρχουν συχνά χώροι στάσης οι οποίοι να εναλλάσσονται με αυτούς της κίνησης και οι οποίοι με το χαρακτήρα τους να δίνουν ενδιαφέρον στην κυκλοφορία των πεζών. Για τους ποδηλατιστές, σαφώς το πρόβλημα είναι η έλλειψη ποδηλατοδρόμων, κάτι που τους αναγκάζει είτε να θέτουν σε κίνδυνο τους εαυτούς τους, χρησιμοποιώντας λωρίδες κυκλοφορίας των αυτοκινητοδρόμων, είτε να κινούνται στο πεζοδρόμιο, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο τους χώρους των πεζών.
2. Η κίνηση των αναπήρων, ηλικιωμένων και παιδιών είναι ιδιαίτερα δύσκολη, έως και ακατόρθωτη, καθώς οι ράμπες καταλαμβάνονται συνήθως από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, οι γραμμές κίνησης των τυφλών διακόπτονται από περίπτερα ή δέντρα και τα πεζοδρόμια είναι πολύ στενά ώστε να μπορούν να κυκλοφορήσουν ταυτόχρονα καροτσάκια αναπήρων ή μωρών και πεζοί.
3. Η κίνηση των τροχοφόρων, αν και είναι αυτή που απασχολεί περισσότερο απ' όλες τις άλλες τους δημόσιους φορείς, οι οποίοι κατασκευάζουν κόμβους που αντιστοιχούν σε άλλα μεγέθη πόλης, όταν αναφερόμαστε στους μικρούς δρόμους που διαρθρώνουν τις γειτονιές της Αθήνας είναι ανυπόφορη, αφού τα σταθμευμένα οχήματα παρεμποδίζουν την κυκλοφορία των κινουμένων και συνήθως δρόμοι διπλής ή τριπλής λωρίδας κίνησης μετατρέπονται σε μίας ή καμίας. Επίσης, οι ανωμαλίες του οδοστρώματος δυσκολεύουν πολύ την κίνηση των οχημάτων και προκαλούν βλάβες σε αυτά.
4. Το γεγονός ότι πολλές φορές οι οδηγοί χρησιμοποιούν τους λεωφορειοδρόμους προκαλεί πρόβλημα στην κίνηση των ΜΜΜ, όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η κυκλοφορία με ΜΜΜ στην Αθήνα είναι πολύ πιο εύκολη απ' ό, τι αυτή του πεζού ή του οδηγού. Πιο ικανοποιητική είναι η κυκλοφορία και η συχνότητα δρομολογίων του Μετρό και του Τραμ, καθώς και η κατάστασή τους (καθαριότητα κλπ). Τα λεωφορεία, ειδικά αυτά που έχουν προορισμό τα προάστια έχουν πολύ αραιά δρομολόγια και συνήθως είναι σε πολύ κακή κατάσταση.
5. Κυριότερα κατά τη γνώμη μου είναι τα προβλήματα κυκλοφορίας των πεζών και των αναπήρων, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.
6. Για να αλλάξει η κατάσταση στην Αθήνα θα πρέπει να αλλάξει η αντιμετώπιση της πόλης από τους πολίτες της, οι οποίοι δε σέβονται ούτε την πόλη ούτε τους συμπολίτες τους. Από τη μεριά, όμως, των αρχιτεκτόνων, αστικών σχεδιαστών, πολεοδόμων και των αντίστοιχων δημόσιων φορέων, πρέπει να δημιουργηθούν δημόσιοι χώροι στάθμευσης οι οποίοι θα αντιστοιχούν στον αριθμό των τροχοφόρων που κινούνται στην πόλη. Τα πεζοδρόμια θα πρέπει να διευρυνθούν και οι ανωμαλίες του οδοστρώματος να διορθωθούν όχι σημειακά αλλά καθολικά. Κατά τη γνώμη μου η τεχνική της "τιμωρίας" με κλήσεις και πρόστιμα δεν είναι αυτή που θα δώσει τη λύση. Τη λύση θα τη δώσει το "σωστό παράδειγμα" και η σωστή εναλλακτική που θα δοθεί στους κατοίκους της Αθήνας.

Ευχαριστώ, Βιργινία Μαλάμη

 

Στέλιος Στεφανάκης

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία:
1. Πεζών και ποδηλατιστών;
Το κύριο πρόβλημα πεζών και ποδηλατιστών είναι η έλλειψη σεβασμού από τους οδηγούς των αυτοκινήτων. Όσον αφορά τους πεζούς υπάρχουν διαφόρων ειδών προβλήματα. Καταρχήν σε πολλά σημεία του λεκανοπεδίου τα πεζοδρομία είναι ακατάλληλα είτε λόγω της στενότητάς τους είτε λόγω της κακής κατάστασής τους. Πολλά απ' αυτά έχουν καταληφθεί είτε από οχήματα είτε από μηχανές. Επιπλέον πολλά σημεία τους είναι κατειλημένα από ιδιοκτήτες καταστημάτων που απλώνουν οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς από καρέκλες και τραπεζάκια μέχρι εμπορεύματα. Αρκετές φορές συναντά κανείς ειδικά στο κέντρο της Αθήνας πλανόδιους μικροπωλητές να απλώνουν την πραμάτεια τους και να καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του πεζοδρομίου.
Όσον αφορά τους ποδηλάτες βασικό πρόβλημα είναι η απουσία ποδηλατοδρόμων. Πράγμα το οποίο τους αναγκάζει να κινούνται πάνω στο δρόμο δυσκολεύοντας την κυκλοφορία τους αλλά και παράλληλα θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα. Στην ουτοπική περίπτωση που υπάρχει κάπου ποδηλατόδρομος αυτός αν δεν είναι κατεστραμμένος θα είναι κατειλημμένος από ένα από τους προαναφερθέντες για τους πεζούς παράγοντες.
2. Ανάπηρων, ηλικιωμένων και παιδιών;
Οι ανάπηροι αντιμετωπίζουν συνήθως την περιφρόνηση της πολιτείας καθώς πλην ελαχίστων περιπτώσεων δεν υπάρχουν πεζοδρόμια τα οποία να διαθέτουν τις προδιαγραφές που να επιτρέπουν την ομαλή κίνηση τους σε αυτά π.χ. ράμπες, διάδρομοι κίνησης τυφλών κτλ. Αλλά ακόμα και όταν αυτά υπάρχουν απουσιάζει ο απαιτούμενος σεβασμός εκ μέρους των υπολοίπων ατόμων και οδηγών. Πολλές φορές οι χώροι διέλευσης τους είναι κατειλημμένοι είτε από οχήματα είτε από διάφορα αντικείμενα που παρεμποδίζουν την ομαλή κίνησή τους και θέτουν τη σωματική τους ακεραιότητα σε κίνδυνο.
Τα προβλήματα τα οποία εντοπίζονται στην κίνηση των πεζών είναι δυσκολότερα να τα αντιμετωπίσουν οι ηλικιωμένοι λόγω του ότι μειονεκτούν κινητικά. Επιπλέον ούτε αυτοί λαμβάνουν τον απαιτούμενο σεβασμό από τους συμπολίτες τους.
Τα παιδιά αντιμετωπίζουν και αυτά λόγω έλλειψης καταλλήλων πεζοδρομίων μεγάλο κίνδυνο. Είτε γιατί πολλές φορές για να περάσουν ένα εμπόδιο που συναντούν χρειάζεται να κινηθούν στο δρόμο είτε γιατί αρκετές φορές τα ίδια τα πεζοδρόμια δεν τηρούν τις προϋποθέσεις ασφαλείας για ένα παιδί.
3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών;
Όσον αφορά τους οδηγούς δικύκλων αυτοί δε λαμβάνουν τον απαιτούμενο σεβασμό από τους υπόλοιπους οδηγούς ιδιαίτερα αυτούς μεγαλύτερων οχημάτων και έτσι και δυσκολεύονται στην κυκλοφορία τους και κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα.
Όσον αφορά τους οδηγούς αυτοκινήτων δεν υπάρχουν επαρκείς θέσεις στάθμευσης στο κέντρο της πόλης με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να παρκάρουν πολλές φορές παράνομα δημιουργώντας προβλήματα στην κυκλοφορία και στην κίνηση των πεζών. Ακόμη μπλέκουν συνεχώς στην κίνηση της πρωτεύουσας λόγω της πληθώρας των οχημάτων που κυκλοφορούν σε αυτή.
Όσον αφορά τα φορτηγά αυτά πολλές φορές λόγω της υψηλής κυκλοφορίας που παρατηρείται στους δρόμους της πρωτεύουσας δεν μπορούν να μεταφέρουν με ευκολία τα εμπορεύματα τους στον προορισμό τους. Επιπλέον παρατηρείται δυσκολία κίνησης λόγω των παρανόμως παρκαρισμένων αυτοκινήτων.

4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό);
Τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ότι πολλές φορές οι λωρίδες κυκλοφορίας στις οποίες κινούνται είναι κατειλημμένες είτε από σταθμευμένα οχήματα είτε από οχήματα τα οποία μπαίνουν σε αυτές προκειμένου να κινηθούν γρηγορότερα αποφεύγοντας την κίνηση του δρόμου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καθυστερούν να φτάσουν στον προορισμό τους και έτσι να παύουν να είναι ελκυστικά στον απλό Αθηναίο πολίτη που θέλει να χρησιμοποιήσει μέσο μαζικής μεταφοράς.
Όσον αφορά το τραμ λόγω του μικρού δικτύου που έχει αναπτυχθεί στο λεκανοπέδιο δεν καλύπτει τις ανάγκες μεγάλου μέρους του πληθυσμού της πρωτεύουσας αν και έχει πολλά προτερήματα σαν μέσο μαζικής μεταφοράς(π.χ. χαμηλό ποσοστό ρύπανσης)
Όσον αφορά το μετρό βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι η έλλειψη ολοκληρωμένου δικτύου που να καλύπτει όλους τους προορισμούς στην Αθήνα. Αλλά και έλλειψη επαρκών χώρων στάθμευσής αυτοκινήτων για όσους έρχονται εκτός πόλεως και θέλουν να το χρησιμοποιήσουν.
Θεωρώ πως κύριο πρόβλημα της κυκλοφορίας στο λεκανοπέδιο συνιστά η ανυπαρξία μίας ολοκληρωμένης μελέτης από ειδικούς επιστήμονες συγκοινωνιολόγους προκειμένου οι συγκοινωνίες της Αθήνας να βελτιωθούν και η πόλη να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει λόγω του υπερπληθυσμού.

5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω;
Κυριότερα θεωρώ τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πεζοί, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι πολίτες που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς τα οποία πολλές φορές είναι προβληματικά.

6. Με ποιούς τρόπους πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπισθούν;
Πιστεύω ότι όσον αφόρα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες που χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς αυτά μπορούν να αντιμετωπισθούν με μία ολοκληρωμένη μελέτη για τις συγκοινωνίες όλου του λεκανοπεδίου από ειδικούς επιστήμονες αλλά και με μία κατάλληλη κυκλοφοριακή αγωγή που θα καλλιεργείται από μικρές ηλικίες. Επίσης σημαντικό στοιχείο αποτελεί η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων που θα πρέπει δίχως να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος να προχωρούν σε ριζικές τομές προκειμένου να βελτιώσουν την υποδομή των συγκοινωνιών της πρωτεύουσας. Όσον αφορά τώρα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι πεζοί αυτά μπορούν να αντιμετωπισθούν με την ύπαρξη ουσιαστικής μέριμνας από την πολιτεία η οποία θα πρέπει να λάβει μέτρα τόσο για να εκπαιδεύσει τη νέα γενιά ώστε να κατανοεί τη σημασία των πεζοδρομίων ως δημόσιων χώρων κίνησης όσο και με το να καταστήσει σαφές στους επίδοξους «καβαλάρηδες» και «καπηλευτές» τους ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το επιτρέψει και θα το τιμωρήσει. Παράλληλα με την πολιτεία καλό είναι εμείς οι ίδιοι οι απλοί πολίτες να κάνουμε από μόνοι μας ότι μπορούμε για να προστατεύσουμε τόσο τους εαυτούς μας όσο και τους άλλους.

 

Mαρίνα Σκουτέλα, Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής, Πολυτεχνείο Κρήτης,

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία:

1. Πεζών και ποδηλατιστών;
2. Ανάπηρων, ηλικιωμένων και παιδιών;
3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών;
4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό);
5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω;
6. Με ποιούς τρόπους πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπισθούν;
Αρχικά θα πρέπει να σταθούμε στο γεγονός ότι ο αστικός ιστός της Αθήνας έχει δαιμονοποιηθεί. Το χαοτικό στοιχείο των δρόμων-parking, έρχεται να «ευνουχίσει» την οποιαδήποτε προσπάθεια εναλλακτικής μεταφοράς.
1. Μη βιώσιμοι δρόμοι, έλλειψη πεζόδρομων, ανύπαρκτοι ποδηλατοδρόμοι, συνεχής κατάληψη πεζοδρομίων από αυτοκίνητα που εμποδίζουν την προσπέλαση περιοχών. Ο πεζός, ουσιαστικά δε λαμβάνεται υπόψη !
Απείθαρχος ο τρόπος οδήγησης των αυτοκινήτων ∙ ογκώδη και πολυάριθμα, κατακλύζουν αχόρταγα το δημόσιο χώρο και με θρασύτητα προσάπτουν την ιδιότητα του παράνομου σε πεζούς και ποδηλάτες, οι οποίοι καθημερινά θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.
2. Η εύρυθμη κοινωνία για όλους αποτελεί μία ουτοπία καθώς υπερισχύει ο κοινωνικός αποκλεισμός και η μη προσβασιμότητα της εξορθολογισμένης σκέψης για την αυτονόητη ικανοποίηση των αναγκών των συνανθρώπων μας. Προωθείται η προβληματική της ετερογένειας, η οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα οδηγεί στον αποκλεισμό του ατόμου γεγονός που ενισχύει τον ατομικισμό αλλά και την αδιαφορία με αποτέλεσμα την αδράνεια του συλλογικού περιβάλλοντος. Συνεπώς έλλειψη-ανυπαρξία υποδομών για τη διευκόλυνση της μετακίνησης ατόμων με ειδικές ανάγκες και ηλικιωμένων. Όσο για τα παιδιά ισχύει η περιθωριοποίηση και ως εκ τούτου η χρήση του δημόσιου χώρου κρίνεται ακραιφνής. Τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς αισθάνονται την κυκλοφορία στον έξω κόσμο ως απειλή. Έτσι στη σύγχρονη Αθήνα καταργείται το παιχνίδι στο δρόμο, στη γειτονιά, ελλείπει η αυθόρμητη κοινωνικοποίηση και η ξεγνοιασιά.
3. Σίγουρα τα αυτοκίνητα, τα φορτηγά και τα λοιπά μέσα ιδιωτικής και επαγγελματικής χρήσης κατέχουν μακράν την ισχυρότερη θέση στην ιεραρχία της αστικής κυκλοφορίας. Ωστόσο ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η κατηγορία είναι η ακαταλληλότητα των δρόμων (λακκούβες, ημιτελή έργα, στενοί δρόμοι). Επίσης η απουσία χώρων στάθμευσης, εκτός των άλλων, επηρεάζει την ομαλή κυκλοφορία των υπόλοιπων χρηστών των δρόμων.
4. Υπολειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς. Ελλειπή δρομολόγια, ελλειπή ωράρια, μη ικανοποιητική εξυπηρέτηση των πολιτών. Αντί όμως να επιδιώκεται και να απαιτείται η βελτίωση, οι εσωστρεφείς ατομικιστές πολίτες, προτιμούν το μοναχικό αυτοκινητάκι τους. Παρουσιάζεται δηλαδή μία υποτίμηση, μία απαξίωση ως προς τη μαζική μεταφορά. Η συμπεριφορά αυτή των ατόμων οδηγεί στην εγκατάλειψη των μέσων μαζικής μεταφοράς (στάσεις που δεν προστατεύουν από τις καιρικές συνθήκες, αδιαφορία για την εξυπηρέτηση ατόμων με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένων, γονέων με μωρά στα καροτσάκια κτλ). Επίσης οι θέσεις των στάσεων δυσχεραίνουν την κυκλοφορία των δρόμων καθώς δεν ισχύει ο «νόμος» ειδικής λωρίδας των λεωφορείων. Όσον αφορά τον ηλεκτρικό, τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια αντί να διευκολύνει τη μετακίνηση των επιβατών την περιπλέκει με τις συχνές διακοπές λειτουργίας του. Όσο για το μετρό, σίγουρα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο, η επέκταση του όμως κρίνεται απολύτως αναγκαία. Σε καμία περίπτωση το εν λόγω έργο δεν έχει ολοκληρωθεί, τελειοποιηθεί και άρα οι δάφνες και η επανάπαυση αργούν ακόμη... Το αρνητικό του μετρό καθίσταται στο γεγονός ότι είναι απρόσωπο και σκοτεινό, συνθήκη ωστόσο που προσαρμόζεται με κάθε απρόσωπη, α- χαρακτηριστική πόλη!. Τελική παρατήρηση για όλα τα μέσα είναι ότι θα έπρεπε να λειτουργούν σε εικοσιτετράωρη βάση για την πλήρη κάλυψη των αναγκών των πολιτών.
5. O πεζός, ο ποδηλάτης, οποιοσδήποτε συμμετέχει στο κυκλοφοριακό κομφούζιο Αθήνας. Το κυριότερο πρόβλημα είναι η συμπεριφορά του ατόμου καθώς αυτό και μόνο αυτό έχει συντελέσει σε υπερθετικό βαθμό στην υπερίσχυση ενός ελεγχόμενου bricolage της κατάστασης. Η πόλωση μεταξύ μίας υπερβολικής ατομικότητας (ενδιαφέρον για την προσωπική εξυπηρέτηση) και μίας υπερβολικής συλλογικότητας ( αναγκαία συνύπαρξη με πλήθος ανθρώπων στο δρόμο) είναι η εστία του προβλήματος. Από αυτή προέρχεται η αδιάλειπτη χρήση του αυτοκινήτου ΜΟΥ, η αδιαφορία για το συνάνθρωπό ΜΟΥ, για το περιβάλλον που μοιράζεται αναγκαστικά σε πλήθος ετερογενών προσωπικοτήτων. Όλα τούτα εν τέλει συνιστούν αδιαφορία για το συν- ανήκειν του δημόσιου χώρου.
6. Ο ρωμαίος Βιτρούβιος θεωρούσε πως η δομή του ανθρώπινου σώματος αποτελεί την ιδεώδη έκφραση της ενότητας της φύσεως, κηρύσσοντάς την ως το πρότυπο της αρμονίας. Αυτός ο παραγκωνισμός του ανθρώπινου μέτρου, της ανθρώπινης ανάγκης που ποικίλει πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν. Πρέπει να εγκαταλειφθούν οι συλλογικές ερμηνείες των ατομικών προτύπων ζωής και να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε πώς λειτουργεί το κάθε κομμάτι του δημόσιου χώρου : για ποιον, από ποιον αλλά και για ποιο σκοπό.

Πόλη : συλλογικότητα, υπευθυνότητα, βιωσιμότητα, ανάπτυξη, πολιτισμός . Η επιλογή είναι ατομική αφορά όμως το όλον .
Η εκπαίδευση απαραίτητη προϋπόθεση!

 

 

Ονομάζομαι Αθανασίου Ιωσήφ Πέτρος και είμαι φοιτητής αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία:
Κατά την άποψή μου τα κύρια προβλήματα σχετικά με τη κυκλοφορία της πρωτεύουσας, αλλά και των άλλων ελληνικών πόλεων, μπορούν να περιγραφούν πλήρως από το δίπολο των «θεωρητικών» και «υλικών» συνθηκών που τα αναδεικνύουν καθημερινά.
Πιο συγκεκριμένα:
1. Πεζών και ποδηλατιστών;
Οι πεζοί και οι ποδηλάτες είναι δύο κατηγορίες πολιτών που πλήττονται καθημερινά, μάλλον περισσότερο από οποιουσδήποτε άλλους κατά τη μετακίνηση τους στη πρωτεύουσα. Αρχικά ας αναφερθούμε στις «υλικές συνθήκες» που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα αυτών των συνανθρώπων μας. Για τους δε πεζούς σε αρκετές περιοχές της πόλης, ευτυχώς όχι σε όλες, τα πεζοδρόμια είναι επιεικώς ανεπαρκή. Τα περισσότερα δεν έχουν το κατάλληλο μέγεθος, δεν δίνουν τον απαιτούμενο χώρο στο πεζό να κινηθεί άνετα και γρήγορα. Αν πάλι υπάρχει ο χώρος, ή χειρότερα ακόμα αν δεν υπάρχει ο χώρος υπάρχει η πιθανότητα η ποιότητα των πεζοδρομίων να είναι απογοητευτική λόγο μη συντήρησης τους(σπασμένα πλακάκια), λόγο έργων, λόγο έλλειψης καθαριότητας. Όσον αφορά τώρα , τους ποδηλάτες, τα πράγματα σε αυτούς είναι ακόμα πιο δύσκολα αναφορικά με τις «υλικές συνθήκες». Έτσι η Αθήνα, μια πόλη η οποία είναι πρωτεύουσα κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που πριν από λιγότερο 10 χρόνων φιλοξένησε το σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη ,τους Ολυμπιακούς αγώνες , δυστυχώς κατάφερε να αναπτύξει ελάχιστα, έως και καθόλου σε μερικές περιπτώσεις, όλες εκείνες τις ενέργειες από άποψης έργων που θα στήριζαν και θα ενίσχυαν τη χρήση του ποδήλατου ως μεταφορικού μέσου στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας. Έτσι φτάσαμε σήμερα οι ποδηλατοδρόμοι για παράδειγμα να είναι ένα είδος δρόμου υπό εξαφάνιση ή για να το θέσω καλύτερα ένας είδος δρόμου που δεν κατάφερε να ευδοκιμήσει στο ζεστό κλίμα της πρωτεύουσας έως τώρα...
Όσον αφορά τις «θεωρητικές συνθήκες» που προανέφερα δεν είναι άλλες από την συμπεριφορά και νοοτροπία των πολιτών της Αθήνας, δυστυχώς μάλλον όλης Ελλάδας, στη καθημερινότητα. Έτσι για παράδειγμα στους πεζούς έρχονται να προστεθούν , στα «υλικά» προβλήματα που υπάρχουν, και τα προβλήματα συμπεριφοράς και νοοτροπίας των συμπολιτών τους όπως πεζοδρόμια τα οποία ξεχειλίζουν από παρκαρισμένα μηχανάκια, αλλά και τραπεζάκια της καφετέριας της γειτονιάς τα οποία ο καταστηματάρχης τοποθέτησε στο πεζοδρόμιο αφού αυτό βρισκόταν μπροστά από το μαγαζί και όπως είναι «λογικό» είναι ο καθόλα αρμόδιος να το εκμεταλλευτεί προς όφελος αφού έτσι και αλλιώς δεν είχε και «καμία χρήση». Βέβαια οι «θεωρητικές συνθήκες» που ταλαιπωρούν τους πεζούς της πόλης δεν σταματούν μετά τη χρήση των πεζοδρομίων αλλά συνεχίζονται στη προσπάθεια τους να διασχίσουν τους ξεχειλισμένους από αυτοκίνητα δρόμους της πρωτεύουσας. Εκεί ο πεζός , όπως βέβαια και ο ποδηλάτης, δεν έχουν κανένα δικαίωμα προς τον βιαστικό Αθηναίο οδηγό ο οποίος ασφαλώς έχει παντού προτεραιότητα έναντι ποδηλατών και πεζών, κατάσταση η οποία βέβαια από ένα σημείο και μετά αρχίζει και γίνεται επικίνδυνη για πεζούς και ποδηλάτες...
2. Ανάπηρων, ηλικιωμένων και παιδιών;
Ανάπηροι, ηλικιωμένοι και παιδιά τρεις κατηγορίες της ανθρώπινης κοινωνίας οι οποίες σε οποιοδήποτε κράτος πρόνοιας χαίρουν της προστασίας και της βοήθειας του κράτους αλλά και των συμπολιτών τους. Στο θέμα της κυκλοφορίας στη χώρα μας πολλές φορές κανείς από τους δύο προαναφερθέντες δεν προσπαθούν να βοηθήσουν την κατάσταση διαβίωσης αυτών των αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Οι «υλικές συνθήκες» που δυσκολεύουν την κατάσταση είναι τα πεζοδρόμια με τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν και με τις ελλείψεις που παρουσιάζουν για παράδειγμα σε ράμπες αναπήρων, αλλά και οι ελλείψεις που παρουσιάζονται και στα μέσα μαζικής μεταφοράς όσον αφορά τις διευκολύνσεις αυτών των ομάδων. Εκεί που όμως συγκεντρώνω τα περισσότερα προβλήματα αυτών των ομάδων είναι όπως προανέφερα στο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του μέσου κατοίκου της Αθήνας απέναντι στα άτομα αυτά. Είναι η ασέβεια που και η εγωιστική διάθεση η οποία μας χαρακτηρίζει ως κατοίκους όταν για παράδειγμα σταθμεύουμε το αυτοκίνητο μας ακριβώς μπροστά στη ράμπα των αναπήρων στερώντας το δικαίωμα κίνησης σε ένα άτομο με προβλήματα κίνησης ή όταν σταθμεύουμε τις μοτοσικλέτες μας πάνω στα πεζοδρόμια ακριβώς επάνω στην ειδικά διαμορφωμένη ζώνη του πεζοδρομίου(αν υπάρχει) για άτομα με μειωμένη ή και καθόλου όραση ή όταν τρέχουμε σε στενούς δρόμους της πόλης όπου λόγο της ταχύτητας μας παρασέρνουμε ένα παιδί το οποίο μόλις έχει τελειώσει το μάθημα του στο σχολείο που βρίσκεται στα δεξιά μας και που απλά δεν είχαμε παρατηρήσει, τιμωρώντας το να περάσει μερικούς μήνες σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου(πραγματικό γεγονός στο δημοτικό μου την εποχή που ακόμα φοιτούσα εκεί).
3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών;
Όσον αφορά τα ιδιωτικά μηχανοκίνητα μέσα υπακούουν και αυτά με τη σειρά τους στο προαναφερμένο δίπολο.... Από τη μία οι κυκλοφοριακές αρτηρίες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα χιλιάδες μηχανοκίνητα οχήματα της πρωτεύουσας και από την άλλη οι οδηγοί τους δεν φαίνονται διατεθειμένοι να διευκολύνουν την κατάσταση και τη ζωή τους με απλές ενέργειες όπως να αρχίσουν μια πιο συνετή οδήγηση ή να καταλάβουν επιτέλους πως το προσωπικό τους όχημα δεν είναι ο μόνος τρόπος μετακίνησης(μπορεί για μερικούς αν είναι αλλά σίγουρα όχι για τους περισσότερους) αλλά ότι υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι μπορούν να τους ικανοποιήσουν εξίσου...

4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό);
Τα μέσα μαζικής μεταφοράς κατά την άποψη μου είναι κάτι σαν τους φτωχούς συγγενείς για τους κατοίκους της πόλης όπου κανένας δε νοιάζεται σοβαρά και δεν είναι και ανάγκη να δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό, κάτι σαν το εύκολο θύμα για το καθένα μας. Δε θέλω να αναλωθώ σε αυτό το θέμα με τα γνωστά προβλήματα που ΝΑΙ υπάρχουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας αλλά σε αυτά που προκύπτουν από τη κακή «διάθεση» των κατοίκων της που δυσχεραίνει τα μέσα αυτά. Για παράδειγμα δεν φταίει το λεωφορείο και ο οδηγός του όταν κάποιος ο οποίος δεν έβρισκε να σταθμεύσει αποφασίζει έτσι απλά και χωρίς κανένα προβληματισμό να παρκάρει πάνω στη στροφή σε ένα μονόδρομο που περνάει λεωφορείο με αποτέλεσμα το λεωφορείο να μπλοκαριστεί σε εκείνο το σημείο για 30 λεπτά , το χρόνο που χρειαζόταν ο οδηγός του αυτοκινήτου για να κάνει τις δουλειές του, και μετά να λέμε όλοι πολύ εύκολα να δικαιολογούμαστε και να λέμε «...εεεε πώς και γιατί να πάρεις τα μέσα???? για να χάσεις το χρόνο σου?????!!!!!...». Άλλο ένα παράδειγμα της Αθηναϊκής πραγματικότητας, που για να είμαι ειλικρινής το ζω και εγώ καθημερινά από τους ίδιους μου τους φίλους, είναι η κλισέ πλέον απάντηση που δέχεσαι όταν αφού έχεις δει κάποιον να πετάει κάτω τη ζελατίνα από το καινούριο πακέτο τσιγάρα τον επιπλήττεις ή τον ρωτάς γιατί το έκανε εκείνος σου απάντα θιγμένος και με μια δόση οργής... « Γιατί σπίτι μου είναι????» ή όταν ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού αρνείται να χτυπήσει εισιτήριο στα μέσα μιας και... «Αφού δεν ελέγχουν ρε συ...!!!» μη καταλαβαίνοντας ότι ναι τα λεωφορεία, τα τραμ, τα βαγόνια των τρένων είναι ένα κομμάτι της πραγματικότητας τους στο οποίο ξοδεύουν αρκετό χρόνο κάθε μέρα και τα οποία πρέπει να τρέφουν σεβασμού και προσοχής σαν να μας άνηκαν...
Με τα παραπάνω δε θέλω να δικαιολογήσω ούτε την υπάρχουσα κατάσταση των μέσων που θα μπορούσαν να είναι σαφώς καλύτερη αλλά να βάλω σε σκέψεις και να προβληματίσω για το πώς ο καθένας μας από λίγο «βοηθάει καθημερινά» στην διαιώνιση των προβλημάτων της κυκλοφορίας των μέσων μαζικής μεταφοράς της Αθήνας...

5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω;
Προσωπικά εντοπίζω ότι τα προβλήματα στην κυκλοφορία σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις έχουν δύο πόλους όπως προαναφέρθηκε. Θεωρώ πιο σημαντικό τον πόλο των «Θεωρητικών συνθηκών» δηλαδή της νοοτροπίας και αντίληψης των πραγμάτων που έχουν οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης. Αυτό γιατί αν αυτός ο πόλος έλειπε τα προβλήματα που με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά θα μειώνονταν ή ακόμα και θα εξαλείφονταν ως ένα βαθμό από την πρωτεύουσα.

6. Με ποιούς τρόπους πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπισθούν;
Αν έχουμε ως παραδοχή ότι όντως το βασικότερο πρόβλημα(όχι όμως και το μοναδικό) στην κυκλοφορία της πόλης είναι η καθημερινή συμπεριφορά των κατοίκων της αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η στάση τους και για αυτό υπάρχουν πολλοί απλοί τρόποι. Δεν είναι δύσκολο να αρχίσουν όλοι να χτυπάνε εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ή να πάψουμε να σταθμεύουμε όπου θέλουμε αδιαφορώντας για τον αν παρεμποδίζουμε τη κυκλοφορία ή όχι, ή να δίνουμε την προτεραιότητα στους πεζούς όταν οδηγούμε αντί να κορνάρουμε και να βρίζουμε που τόλμησε κάποιος πεζός να περάσει το δρόμο ενώ ερχόμασταν. Δεν είναι δύσκολο για παράδειγμα κάποιος που εργάζεται κάπου και πηγαινοέρχεται καθημερινά σπίτι του με το προσωπικό του αυτοκίνητο να συνεννοηθεί με έναν συνάδελφο του που αντίστοιχα κάνει το ίδιο σε καθημερινή βάση για να έρχονται μαζί χωρίς να χρησιμοποιούν και οι δύο τα Ι.Χ. τους ή να αλλάξει κάποιος μέσο και αντί για αυτοκίνητο να χρησιμοποιεί ποδήλατο για τις μετακινήσεις του, για να αρχίσει έτσι να βελτιώνεται η κατάσταση στη πόλη...
Οι λύσεις κατά την άποψη μου υπάρχουν και είναι πολλές, απλές και είναι στο χέρι τους καθενός να ψάξει στο εαυτό του και να δει τι θα μπορούσε να κάνει για να βελτιώσει, έστω και λίγο την κατάσταση της πόλης αυτής... όλα είναι στο χέρι μας... ή μάλλον στο μυαλό μας...!

Με εκτίμηση
Αθανασίου Ιωσήφ Πέτρος

 

 

Νίκος Καλλίθρακας
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης (Χημεία)

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία:

1. Πεζών και ποδηλατιστών; Καυσαέριο, Έλλειψη αξιόπιστου δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς που θα μεταφέρει τους πεζούς (και τους ποδηλάτες) σε μέρη που αξίζει να περπατήσουν (ή να κάνουν ποδήλατο). Έλλειψη ποδηλατοδρόμων (για να είμαστε ρεαλιστές: έστω ποδηλατοδρόμων-αρτηριών).
2. Ανάπηρων, ηλικιωμένων και παιδιών; Κατάληψη πεζοδρομίων.
3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών; Έλλειψη χώρων στάθμευσης. Επίσης ο μεγάλος αριθμός των ταξί χειροτερεύει το πρόβλημα που υποτίθεται ότι προσπαθεί να λύσει, δηλ. το κυκλοφοριακό (την άποψη αυτή την έχω από παλιά και είναι ανεξάρτητη από τις τελευταίες συζητήσεις περί «απελευθέρωσης» των ταξί)

4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό);
4α λεωφορεία: αραιή συχνότητα διέλευσης, μικρή ταχύτητα, κατάσταση στο εσωτερικό του λεωφορείου τις ώρες αιχμής (σχετίζεται με τη συχνότητα διέλευσης), υψηλό τίμημα εισιτηρίου
4β τραμ: αραιή συχνότητα διέλευσης, μικρή ταχύτητα. Ενώ το τραμ είναι ένα πολύ ελκτικό μέσο μεταφοράς, υπάρχει ανεπάρκεια ευρύχωρων δρόμων για να αναπτυχθεί. Η παραλιακή ίσως να είναι από τα λίγα καλά παραδείγματα.
4γ τρόλεϊ: ισχύει ότι και για τα λεωφορεία. Πλεονέκτημα η ηλεκτροκίνηση
4δ μετρό: απαράδεκτα μικρή πυκνότητα δικτύου.

5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω;
Ως σημαντικότερα θεωρώ τα προβλήματα των Μαζικών Μέσων Κυκλοφορίας. Αν λύνονταν αυτά θα εξαλείφονταν ή θα ελαχιστοποιούντο πολλά από τα υπόλοιπα.

6. Με ποιούς τρόπους πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπισθούν;
4α λεωφορεία: λεωφορειόδρομοι για αύξηση της συχνότητας. Αστυνόμευση των λεωφορειόδρομων έστω και με κάμερες (με τίποτα είσοδος των ταξί σε αυτούς). Αντίστροφη κίνηση σε αρτηρίες, πιθανόν κάποιοι δρόμοι να «αφιερωθούν» αποκλειστικά σε λεωφορεία. Μείωση εισιτηρίου.
4β τραμ:
Θα σκεφτόμουν και μια μικρή γραμμή τραμ Πολυτεχνειούπολη-Πανεπιστημιούπολη-Ευαγγελισμός, έστω και «τυφλή», δηλ. και χωρίς σύνδεση με το υπόλοιπο δίκτυο τραμ. Θα βοηθούσε στην επικοινωνία των Πανεπιστημιακών χώρων μεταξύ τους καθώς και με το Μετρό (Ευαγγελισμός).
Κυριότερα πλεονεκτήματα: Πιστεύω πως υπάρχουν οι απαραίτητοι ελεύθεροι χώροι (παρκάκια, πλατύς δρόμοι) για τη συνένωση. «Εθίζει» τους νέους ανθρώπους (φοιτητές) σε πολιτισμένους τρόπους μεταφοράς. Αναρωτιέμαι αν θα υπήρχε τρόπος επέκτασής του έως το Σύνταγμα (και σύνδεση με την υπόλοιπη γραμμή τραμ) μέσα από τις «αυλές» Πολεμικού Μουσείου-Βυζαντινού Μουσείου και Εθνικού Κήπου. Μήπως αρκεί και μια μονή γραμμή (με διασταυρώσεις στους σταθμούς) σε συνδυασμό με τα σύγχρονα συστήματα ελέγχου της κίνησης με υπολογιστές; Θα μπορούσε να συνδυασθεί και με παράλληλο ποδηλατόδρομο.
4γ τρόλεϊ: ισχύει ότι και για τα λεωφορεία.
4δ μετρό: άμεση επέκταση, άμεση προκήρυξη της γραμμής 4. Θετικό το μέτρο της δυνατότητας μεταφοράς ποδηλάτων.

Νίκος Καλλίθρακας
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης (Χημεία)

 

 

Καραμεσίνης Νικόλαος Αρχιτέκτων Μηχανικός

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία:

1. Πεζών και ποδηλατιστών;
2. Ανάπηρων, ηλικιωμένων και παιδιών;
3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών;
4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό);
5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω;
6. Με ποιούς τρόπους πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπισθούν;

 

Polis: Ζωντανός Οργανισμός
Η πόλη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας ζωντανός οργανισμός που πασχίζει σε καθημερινή βάση να επιβιώσει. Κάθε οργανισμός έχει ανάγκη την τροφή, το νερό και την ανάπαυση. Έτσι και μια πόλη τρέφεται από τις δραστηριότητες του πολίτη, την κίνηση των οχημάτων αλλά και την λειτουργία των μικροοργανισμών που την περιβάλλουν, τους κτιριακούς όγκους. Τα περιβαλλοντικά δεδομένα και το κατά το πόσο η πόλη είναι εξαρτημένη σε αυτά καθορίζει εάν προσφέρει στον πολίτη-ποδηλάτη-περιπατητή χώρους ανάπαυσης και περισυλλογής.
Ο συγγραφέας αυτού του κειμένου, όντας πολίτης της Αθήνας όλη του την ζωή έχει βιώσει την πόλη στις διαφορετικές και ποικίλες μορφές της. Ο όρος οδική αρτηρία παραπέμπει στους άξονες κίνησης οχημάτων που αποτελούν το ‘φλεβικό σύστημα' της πόλης. Για να λειτουργήσει αυτό το σύστημα υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που το επηρεάζουν. Ένας ζωντανός οργανισμός όσο πιο υγιείς είναι τόσο καλύτερα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της καθημερινότητας.
Αθηναίος πολίτης
Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την λειτουργικότητα όχι μόνο της πόλεως των Αθηνών, αλλά και των περισσότερων πόλεων σε παγκόσμια κλίμακα δεν είναι παρά ο ίδιος ο πολίτης. Οι πολίτες έχουν την δυνατότητα να περιπλανηθούν στην Αθήνα δια μέσω διαφόρων μέσων κυκλοφορίας. Ο πιο κοινός τρόπος μετακίνησης είναι το αυτοκίνητο. Οι οδικές αρτηρίες αδυνατούν σε πολλά σημεία της πόλεως να ανταπεξέλθουν με τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό οχημάτων. Εδώ προκύπτει το ζήτημα γιατί στην Αθήνα υπάρχει τόση μεγάλη εξάρτηση του πολίτη από το αμάξι. Το θέμα όμως είναι ότι εκτός από τα προβλήματα που προκύπτουν όσον αφορά την μετακίνηση με τα ιδιωτικά οχήματα, υπάρχουν ακόμα πιο σοβαρά ζητήματα με την πεζή αλλά και την ποδηλατική μετακίνηση στην πόλη.
Ποδηλατική μετακίνηση
Όσον αφορά την ποδηλατική μετακίνηση στην πόλη το κύριο πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη παιδείας και ευαισθητοποίησης του πολίτη σχετικά με την σημασία του ποδηλάτου στην σύγχρονη πόλη. Σίγουρα ένα τεράστιο πρόβλημα είναι η τρομακτική έλλειψη διαγωγής του Έλληνα οδηγού προς τον πεζό και τον ποδηλάτη. Είναι αυτονόητο ότι ο ιστός μιας πόλης πρέπει να είναι φιλικός προς τον ποδηλάτη, αλλά στην Αθήνα μόνο αυτονόητο δεν είναι. Παρά την έλλειψη ποδηλατοδρόμων στο σύνολο των δήμων της Αττικής, ο πολίτης δρώντας αυτοβούλως μπορεί να δώσει μια νέα οπτική στον συγκεκριμένο τομέα μετακίνησης. Ουσιαστικά να γίνει μια απόπειρα ‘get back the city' έτσι ώστε ο ποδηλάτης να μπορεί να κινείται άφοβα στην πόλη.
Ένα σοβαρό πρόβλημα για την μετακίνηση των ποδηλατιστών είναι η ελλιπής προσβασιμότητα των ποδηλάτων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Επίσης η δημιουργία χώρων στάθμευσης και φύλαξης ποδηλάτων θα βοηθούσε την συγκεκριμένη ομάδα. Η οργάνωση διαφόρων festivities σε σχέση με την ανάγκη ένταξης της ποδηλατικής μετακίνησης στην πόλη της Αθήνας είναι ένας απλός και άμεσος τρόπος αντιμετώπισης της απάθειας του κοινού. Αυτό όμως προϋποθέτει συνοχή μεταξύ των δήμων και των αρμόδιων οργανισμών. Επίσης η ελεύθερη πρόσβαση των ποδηλάτων στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ένα κάποιο σημαντικό βήμα για την ομαλή ένταξη της ποδηλατικής μετακίνησης στην ζωή του Αθηναίου πολίτη. Ο γραφών αξιοποίησε τα νέα δεδομένα για την πρόσβαση ποδηλάτων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Επίσης αυτό που ήταν εύκολα αντιληπτό είναι ότι οι πολίτες δεν έχουν οικειοποιηθεί αυτή την εικόνα στην καθημερινή τους μετακίνηση. Εδώ μπορούμε να συμπληρώσουμε ότι η σωστή και έγκαιρη ενημέρωση του κοινού θα αλλάξει την λανθασμένη αντίληψη σχετικά με την ποδηλατική μετακίνηση στην πόλη.
Πεζή μετακίνηση & ΑΜΕΑ
Ένα αστικό κέντρο οφείλει να είναι φιλόξενο προς τον πολίτη-επισκέπτη-περιπατητή-ποδηλάτη και να του προσφέρει ασφαλή και ευχάριστα paths όποτε αυτός το επιθυμεί. Σε όλους μας έχει τύχει να δώσουμε οδηγίες σε κάποιον επισκέπτη για το πώς θα πλησιάσει επιτυχώς κάποιο σημείο της πόλης. Έτσι λοιπόν ο γραφών καθοδήγησε έναν τουρίστα, μήνα Αύγουστο, με αφετηρία τον σταθμό ΗΣΑΠ Πειραιά προς την Ομόνοια. Στην πλατεία Ομονοίας υπήρχε δυσκολία εύρεσης και κατανόησης, κυρίως από τον επισκέπτη, της επιθυμητής διαδρομής. Η δυσκολία εντοπίζεται στα διάφορα άυλα και υλικά εμπόδια που υπήρχαν στην διαδρομή που ακολουθήσαμε. Η πόλη της Αθήνας πάσχει από ευχάριστες, ασφαλείς και φιλικές για τον πολίτη διαδρομές (pathways-paths-routes). Κατά κάποιο τρόπο πρέπει να δημιουργηθεί ένα επιπλέον κίνητρο στον πολίτη για να περιηγηθεί στην πόλη με τα υπάρχουσα μέσα. Εάν υπήρχαν ορισμένοι αστικοί πόλοι ‘ψυχικής εκτόνωσης' και διαπαιδαγώγησης (πλατείες, πεζόδρομοι, υπαίθρια θέατρα κτλ) σε συνδυασμό με την δημιουργία καθαρά humane διαδρομών που θα οδηγούν σε αυτούς, ίσως τότε η Αθήνα άρχιζε να ήταν φιλική προς τις πεζές και ποδηλατικές ομάδες μετακίνησης.
Επίσης ένα ευρέως διαδεδομένο πρόβλημα για την κυκλοφορία πεζών, ποδηλατιστών, αναπήρων και ηλικιωμένων στην πόλη, είναι η παράνομη στάθμευση των οχημάτων. Πραγματικά είναι να αναρωτιέσαι με το θράσος των οδηγών, αλλά και την απουσία των τοπικών αρχών για την επιβολή προστίμων στους παραβάτες. Ίσως μια λύση να ήταν η δημιουργία μιας υπηρεσίας, υπό ευθύνη της δημοτικής αρχής σε συνεργασία με το υπουργείο μεταφορών, καταγραφής προβλημάτων που προκύπτουν στους οδικούς-πεζούς-ποδηλατικούς άξονες του δήμου. Αυτό όμως προϋποθέτει άριστο συντονισμό και συνεργασία των πολιτών με τους φορείς της τοπικής κοινωνίας.
Δίκυκλα-αυτοκίνητα-φορτηγά
Η βέλτιστη μετακίνηση αυτής της ομάδας καθορίζει και το ποσοστό εξάρτησης των υπολοίπων ομάδων από αυτήν. Το πρόβλημα με την μετακίνηση των δικύκλων και των αυτοκινήτων, εντοπίζεται στο κορεσμένο και ταλαιπωρημένο οδικό δίκτυο της πόλης. Η σταδιακή αύξηση του πληθυσμού την τελευταία τριακονταετία, το οποίο οδήγησε, σε υπέρμετρο βαθμό, στην έκχυση νέων αμαξιών και δικύκλων, κατέστησε την μετακίνηση στους οδικούς άξονες δύσκολη. Έτσι αλλοιώθηκε η ύφη και η δομή των δρόμων αλλά και των πεζόδρομων. Ένα θέμα που προκύπτει από την αυξημένη μετακίνηση αυτής της ομάδας, είναι η μόλυνση του μικροκλίματος της πόλης.
Επίσης ο ελλιπής χώρος ελεύθερης στάθμευσης στα διάφορα σημεία της πόλεως, αναγκάζει τον οδηγό είτε να παρατήσει το όχημα σε κάποιο πεζοδρόμιο (με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα) ή να καταφύγει στην δυσβάστακτη για την πλειοψηφία του κοινού λύση, του επί πληρωμή χώρου στάθμευσης.
Μέσα μαζικής μεταφοράς
Η συγκεκριμένη ομάδα μετακίνησης είναι ίσως η σημαντικότερη ως προς την λειτουργικότητα του κυκλοφοριακού ιστού της Αθήνας. Όσο πιο ανεξάρτητη είναι αυτή η ομάδα μετακίνησης από τις υπόλοιπες ομάδες τόσο καλύτερα θα λειτουργήσει. Όσον αφορά το κίνητρο του πολίτη να χρησιμοποιήσει τα μέσα (ανεξάρτητα από την καθημερινή ανάγκη για προσωπικούς λόγους) ισχύει ότι και στην πεζή μετακίνηση. Δηλαδή εάν υπήρχαν σημεία στην πόλη για ‘ψυχική εκτόνωση' και διαπαιδαγώγηση (πλατείες, πεζόδρομοι, υπαίθρια θέατρα κτλ) σε συνδυασμό με την δημιουργία καθαρά humane διαδρομών που θα οδηγούν σε αυτούς, ίσως τότε τα μέσα μαζικής μεταφοράς ήταν το σημείο αναφοράς για τον οποιοδήποτε λόγο μετακίνησης του κοινού.
Αρκετά προβλήματα σε σχέση με την ομαλή μετακίνηση λεωφορείων, τραμ και τρόλεϊ προκύπτουν από την συμπεριφορά και μη τήρηση του ΚΟΚ από τους οδηγούς αυτοκινήτων, δίκυκλων και φορτηγών. Αυτή η ομάδα μέσων μαζικής μεταφοράς, δεν μπορεί παρά να είναι εξαρτημένη από τον τρόπο μετακίνησης αυτοκινήτων και δικύκλων.
Δυναμική των πολιτών
Η ενδυνάμωση της ταυτότητας της τοπικής κοινωνίας, αλλά και της πόλης γενικότερα, εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο οι πολίτες αισθάνονται ότι έχουν την δυνατότητα να έχουν κάποια επιρροή στις αποφάσεις σχετικά με την περιοχή που κατοικούν. Ένα βασικό θέμα για την δημιουργία ενός λειτουργικού μοντέλου της νέας κοινωνικής κουλτούρας, είναι το πως θα δρομολογούνται σωστά οι διαδικασίες και οι διεργασίες, έτσι ώστε να καθιστούν ικανό και όχι να αναστέλλουν την εύρεση αξιόλογων λύσεων. Για να ενδυναμωθεί η ταυτότητα της τοπικής κοινότητας-κοινωνίας οι παρακάτω παράγοντες επιτυχίας πρέπει να είναι εμφανείς:
• Ξεκάθαρη ηγεσία
• Αποτελεσματική σχέση των συνεταιρισμών
• Βελτίωση-αναβάθμιση των υπηρεσιών
• Ισχυρές κοινότητες
• Επαρκής πληροφόρηση
• Ακεραιότητα
Ο πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει απίστευτα τεράστια δυναμική σε σχέση με τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει στην λήψη αποφάσεων που θα αναδιαμορφώσουν την εικόνα της πόλης. Όσον αφορά τα προβλήματα που προκύπτουν σχετικά με την κυκλοφορία των προαναφερθέντων ομάδων μετακίνησης, το μόνο βέβαιο είναι ότι παρόλο που ο πολίτης τα βιώνει σε καθημερινή βάση, δείχνει αδύναμος να τα αντιμετωπίσει. Αυτή η αδυναμία πρέπει να γίνει οδηγός για να συλλογιστούμε με ποιον τρόπο ο πολίτης θα γίνει ένα ενεργό μέλος μετακίνησης στον ιστό της πόλης, με απώτερο σκοπό την ασφαλή και ευχάριστη περιπλάνηση του σε αυτόν.

 

 

Alexandros Vazakas

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία:

1. Πεζών και ποδηλατιστών; +2. Ανάπηρων, ηλικιωμένων και παιδιών;

Θα τοποθετούσα στην κατηγορία «πεζοί» και τις ομάδες της κατηγορίας «2» (ανάπηροι, ηλικιωμένοι και παιδιά). Ο δημόσιος χώρος, είτε είναι πεζοδρόμιο είτε πλατεία, οφείλει να παρέχει σε όλους τη δυνατότητα αφ' ενός πρόσβασης, και αφ' ετέρου αποδοχής, συνύπαρξης και αλληλεπίδρασης όλων των κοινωνικών ομάδων είτε αυτές είναι ηλικιακές, φυλετικές, οικονομικές κλπ, συνθέτοντας ιδιαιτερότητες, σε ένα χώρο κοινωνικότητας και αποδοχής. Τα δίκτυα κυκλοφορίας στην Αθήνα, όντας αναπόσπαστο τμήμα του πολεοδομικού σχεδιασμού είναι φυσικό να ακολουθούν τις παθογένειες του ευρύτερου δομημένου χώρου, ή να τίθενται εκτός προδιαγραφών λόγω της δυναμικής της ζωής της πόλης. Η Αθήνα δεν διαθέτει τους μηχανισμούς εκείνους που εξασφαλίζουν ανανέωση και προσαρμογή σε παρούσες και μελλοντικές ανάγκες. Σίγουρα, εκτός φυσικά από εξαιρέσεις τομέων της (όπως λ.χ. η Πλάκα) η Αθήνα δεν αποτελεί μια πόλη φιλική προς τον πεζό. Ορισμένες από τις αιτίες είναι:
• Η έλλειψη σχεδιασμού με επίκεντρο τον περιπατητή
• Η κυριαρχία του αυτοκινήτου η οποία είναι απόρροια αφ' ενός επί τούτου σχεδιασμού και αφ' ετέρου έλλειψη εφαρμογής των νόμων με αποτέλεσμα την καταπάτηση του χώρου της δικαιοδοσίας των πεζών, παιδιών, αναπήρων
• Η αποσπασματική και όχι ολιστική αντιμετώπιση του δικτύου κυκλοφορίας των πεζών ο συσχετισμός του δηλαδή με χρήσεις, δημόσιους χώρους, άλλα δίκτυα κλπ.

3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών;
Παρά τις σχετικά πρόσφατες ενέργειες προς τη βελτίωση της υπερτοπικής μετακίνησης στην πόλη (μετρό) και απόδοσης χώρων στους πεζούς (πεζοδρομήσεις), μπορούμε να θεωρήσουμε ότι σε γενικές γραμμές η Αθήνα είναι μια πόλη παραδομένη στο αυτοκίνητο. Του έχει δώσει πολύ περισσότερο χώρο από αυτόν που του αναλογεί εις βάρος της ποιότητας ζωής των κατοίκων της. Ορισμένες από τις αιτίες είναι:

• Ο αριθμός των οχημάτων, ο οποίος είναι μεγαλύτερος από αυτόν που μπορεί να αντέξει το υπάρχον δίκτυο.
• Δεν έχει λυθεί επαρκώς το πρόβλημα των υποδομών που δεν είχαν προβλεφθεί σωστά όπως οι χώροι στάθμευσης.
• Δεν έχει μειωθεί όσο θα έπρεπε η κυκλοφορία οχημάτων στο κέντρο με ταυτόχρονη βελτίωση των υπηρεσιών των μέσων μαζικής μεταφοράς.

4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό);
Ενώ το μετρό έχει συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας των μετακινήσεων, τα υπόλοιπα μέσα μαζικής μεταφοράς τα οποία σχετίζονται άμεσα με το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης αποτυγχάνουν να εξυπηρετήσουν τους πολίτες. Μερικές από τις αιτίες είναι
• Το ίδιο το κυκλοφοριακό πρόβλημα που δυσχεραίνει τις μετακινήσεις με λεωφορεία, τρόλεϋ κλπ
• Ο μικρός ρόλος του τραμ, το οποίο θα μπορούσε να επεκταθεί και στο κέντρο της πόλης, είναι αθόρυβο, μη ρυπογόνο και μπορεί να συνδυαστεί με κίνηση σε πεζόδρομους και έχει αποκλειστική διαδρομή ώστε να μην επηρεάζεται από το κυκλοφοριακό κατά το δυνατόν.

5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω;
Η έλλειψη σχεδιασμού με επίκεντρο τον πεζό, και η κυριαρχία του ΙΧ στο δημόσιο χώρο είναι δυο από τα σημαντικότερα προβλήματα οι αιτίες των οποίων είναι η έλλειψη συντονισμού και ολιστικής αντιμετώπισής τους.

6. Με ποιούς τρόπους πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπισθούν;
Με σωστό συντονισμό, συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων φορέων, όραμα και αποτελεσματική εφαρμογή.

 

 

Παναγιώτης Κ. Κουμουνδούρος, Α.Μ.

ΘΕΜΑ : Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κύρια προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία :

Εισαγωγή-Πρόλογος :
Πριν καταπιαστούμε να απαντήσουμε για τα κυκλοφοριακά ‘δένδρα' του θέματος, θεωρούμε αναγκαίο να πούμε δυο λόγια για το κυκλοφοριακό-μεταφορικό ‘δάσος' γενικά [1], [2] .
Το θέμα κυκλοφορία-μεταφορές γενικά, αποτελεί μια από τις βασικές γνωστές παραμέτρους-πλατφόρμες στην ζωή των ανθρώπων στο πλανήτη αυτό ... Άλλες γνωστές βασικές πλατφόρμες είναι ο πληθυσμός και η ενέργεια. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά και των τριών είναι η σχετική υλοποιούμενη πυκνότητα που επιτυγχάνεται κάθε χρονική/ιστορική περίοδο ανά εδαφική επιφάνεια, στον πλανήτη γη κι όπως αυτή μεταβάλλεται-αυξάνεται με το χρόνο και τη συνεχή πρόοδο της ανθρωπότητας. Η αύξηση της κυκλοφοριακής - μεταφορικής πυκνότητας π.χ. ανάμεσα σε δυο πόλεις έχει σαν αποτέλεσμα την έμμεση αύξηση του πληθυσμού των δυο πόλεων και επομένως την πρώτη ουσιαστική προϋπόθεση βελτίωσης όλων των συνθηκών ζωής των πόλεων και του πλανήτη γενικά. Η αύξηση της κυκλοφοριακής πυκνότητας ανάμεσα σε πόλεις, κράτη, ηπείρους έχει έτσι σαν βασικό αποτέλεσμα τη βελτίωση της κάθε είδους επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων με όλα τα συνεπακόλουθα οφέλη από αυτή : Οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά κ.λ.π. Το ίδιο συμβαίνει και με την αύξηση -- βελτίωση της ποιότητας και ποσότητας / πυκνότητας κυκλοφορίας και μέσα στις πόλεις. Φυσικά για όλα αυτά πρέπει να πιστεύει κανείς και στην ιστορική πρόοδο της ανθρωπότητας και φυσικά στην επιστήμη και πως όλα αυτά έχουν γίνει μέχρι σήμερα και πως θα συνεχίσουν να γίνονται στο μέλλον. Αλλά ας έρθουμε τώρα στα σημερινά κυκλοφορακά προβλήματα και δεδομένα της Αθήνας, όπως τίθενται παρακάτω :

1. Πεζών και ποδηλατιστών ;
Η κατάσταση των ‘πεζών' (των ποδηλατιστών είναι πρακτικά ανύπαρκτη...), ως γνωστόν... έχει φτάσει στο «απροχώρητο». Η κάθε είδους κατάληψη των πεζοδρομίων έχει σαν αποτέλεσμα να μην μένει σχεδόν καθόλου χώρος για διέλευση πεζών, σε βαθμό που τα πεζοδρόμια θα πρέπει να αλλάξουν όνομα ! Η κακή και επικίνδυνη κατάσταση σε πολλά από αυτά, κάνει την ζωή των Αθηναίων (όλων των ηλικιών) πρακτικά αδιάβατη και αβίωτη [3]. Το τοπικό κι όχι μόνο εμπορικό και ‘πελατιακό' καθεστώς συμφερόντων των ‘αιρετών' και ‘πολιτών'..., στο κάθε Δήμο δεν βοηθάει. Έτσι ακόμα και σε πολλά πεζοδρόμια με πλάτος 2.5μ. και άνω δεν μένει ούτε 1.00μ. ελεύθερο, είτε γιατί παρκάρει ‘κάθετα‘ κάποιο αυτοκίνητο, είτε υπάρχει κάποιο είδος ‘εξοπλισμού' (κάδος, κολώνα Δ.Ε.Η., παρτέρι, δένδρο κ.λ.π.), που φράζει τη διέλευση... Πολλοί Δήμοι έτσι ‘αναγκάζονται' να λύσουν το πρόβλημα...βάζοντας ‘πασσαλάκια' κοντά στο κράσπεδο...
Τα προβλήματα των ‘ποδηλατιστών' είναι μεταξύ άλλων, ότι απλά δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι στη πόλη αυτή κι όχι μόνο, αν και οι ποδηλάτες αυξάνονται γεωμετρικά. [4]. Η δυσκολία ‘προσαρμογής' και η υλοποίηση ποδηλατόδρομων προσκρούει στην συνεχιζόμενη εμμονή των ‘πολλαπλών' (μεγάλων κυρίως αλλά και μικρών...), συμφερόντων και των ‘οπαδών' του αυτοκινήτου κυρίως. Το τρέχον παράδειγμα της πορείας (μέχρι αυτή τη στιγμή), ολοκλήρωσης ή μη, του ποδηλατόδρομου στο Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των πολλαπλών δυσκολιών που υπάρχουν προς την κατεύθυνση αυτή... [5].
2. Αναπήρων, ηλικιωμένων και παιδιών ;
Η κατάσταση ‘φυσικά' (μετά τα προηγηθέντα...), των ΑΜΕΑ και όχι μόνον...είναι ακόμα πιο τραγική.
Νόμοι υπάρχουν, αλλά η κοινωνία γενικά και οι περισσότεροι...σημερινοί εκπρόσωποί της αρνούνται να κάνουν κάτι για να έχουμε «προσβάσεις για όλους» ! Είναι χαρακτηριστό ότι ακόμα και ο σύλλογός μας (ο ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ), τα ‘εθνικά' γραφεία μας (στην οδό Βρυσακίου 15 και Κλάδου...), δεν είναι προσβάσιμα για όλους...παρόλο που ο γράφων τόχει καταγγείλει δημόσια σε παλαιότερη Αντιπροσωπεία του Συλλόγου... Ποιος-τι φταίει και δεν λειτουργούν τέτοιοι ‘θεσμοί', στην λεγόμενη αστική κοινωνία και σύστημα που ζούμε ;;;

3. Δικύκλων, αυτοκινήτων, φορτηγών ;
Τα δίκυκλα, τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά δεν έχουν κανένα πρόβλημα (!) Παρκάρουν όπου θέλουν ! Έτσι ‘όλα' τα πράγματα τακτοποιούνται..., όπως θάλεγε ο Ιονέσκο (παραφράζοντας το θεατρικό συγγραφέα του παραλόγου). Υπολογίζουν ότι αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι με τον ίδιο ρυθμό, σε 2-3 χρόνια όλα τα παραπάνω οχήματα... θα καταλήξουν να κινούνται με ρυθμό σημειωτόν !
4. Μαζικών μέσων κυκλοφορίας (λεωφορείων, τραμ, τρόλεϊ, μετρό) ;
Εδώ το ερώτημα θέλει πρώτα από όλα ‘προσθήκες' και ‘διαφοροποιήσεις'....γιατί υπάρχουν και τα τρένα και ο ‘προαστιακός' και τα ελαφριά μετρό/τραμ και αυτά είναι όλα μέσα μαζικών μεταφορών σταθερής τροχιά, σε αντίθεση με τα λεωφορεία και τα τρόλεϋ... Εδώ φυσικά βρίσκεται και το ‘τεχνικό' κλειδί για την λύση των μαζικών κυκλοφοριακών / μεταφορικών προβλημάτων, όπως γνωρίζει και ο τελευταίος ‘συγκοινωνιολόγος' κι όχι μόνο. Για τα τρένα όμως θα επανέλθουμε και στον επίλογο...
5. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κυριότερα από τα παραπάνω ;
Όλα είναι σημαντικά όλα χρειάζονται (το καθένα συμπληρώνει το άλλο), αλλά το κάθε ένα μέσον πρέπει να χρησιμοποιείται στην αναγκαία/φυσιολογική/χιλιομετρική...του κλίμακά του/απόσταση (π.χ.: Πεζός, ποδήλατο, δίκυκλο, ταξί, αυτοκίνητο, τρένο, μεγάλο πλοίο, αεροπλάνο....)! Φυσικά ο πεζός πρέπει να έχει την προτεραιότητά του . Το αυτοκίνητο, καιρός είναι να περιοριστεί για αποστάσεις εκτός-μεταξύ ‘νομών'... Τα τρένα-μετρό-τραμ είναι στρατηγικής σημασίας και πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην επέκτασή τους άμεσα.
6. Με ποιους τρόπους πιστεύεται ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν ;
Θα αναφερθώ πρώτα εδώ σε σχετικές ειδικές/τεχνικές επιλογές , αλλά στον επίλογο θα θέσω απλώς το γενικό θέμα που και σήμερα ειδικά βρίσκεται αλλού...
Α). ---Ναι στους πεζούς πρώτα. Αυτό σημαίνει παντού ασφαλή πεζοδρόμια και περισσότερους πραγματικούς πεζόδρομους, όπως π.χ. αυτή της Δ. Αρεοπαγίτου αλλά και μελλοντικά της οδού Πανεπιστημίου [6], ή και της οδού Αθηνάς. Αυτό σημαίνει 'ανάπλαση' για πεζούς & ποδήλατα και της Λ. Συγγρού (πρόσφατη πρόταση).
---Ναι στους ποδηλατόδρομους παντού. Η επισκεψή μου μόνο... στο Βερολίνο (το 2006) και στη Βαρκελώνη εφέτος, είναι αρκετές για να πείσουν τον οποιδήποτε για την σημασία των δυο...
Β). ---Η προσβασιμότητα για όλους είναι αναγκαία αλλά και δείγμα/μέτρο πολιτισμού. Κανένα κτίριο ή δημόσιος χώρος-πεζοδρόμιο κ.λ.π. δεν μπορεί να λειτουργεί -νά έχει άδεια λειτουργίας χωρίς αυτήν.
Γ). ---Ο περιορισμός των αυτοκινήτων ειδικά και ανάλογα για τα φορτηγά και τα ‘δικυκλα'... μέσα στη πόλη ιδίως, καθίσταται απόλυτα και άμεσα αναγκαίως. Αυτό σημαίνει και όχι άλλους «μεγάλους» αυτοκινητόδρομους στην Αθήνα στον Υμηττό και στα πέριξ... Βέβαια μερικοί ανισόπεδοι κόμβοι στους υπάρχοντες..., όπως π.χ. στη συμβολή της Λ. Βουλιαγμένης με την παραλιακή ή και το ίδιο, της παραλιακής στη διασταύρωση στη Βάρη-Βάρκιζα, δεν θα έβλαπτε...
Δ). ---Οι γνωστές επεκτάσεις του μετρό μαζί με τις νέες γραμμές (σύνολο 4+4 = 8), καλό είναι να γίνουν το συντομότερο αντί για τα επόμενα 25 χρόνια... Ίσως χρειάζεται και μια 9η γραμμή που να ενώνει εγκάρσια... τη πόλη, από το Πειραιά / Κορυδαλλό μέχρι την Ηλιούπολη και από κει με σήραγγα κάτω από τον Υμηττό στην άλλη πλευρά..., εκτός κι αν διευρυνθεί η νιοτιοανατολική πλευρά της μικρής περιφερειακής γραμμής του μετρό που έχει προταθεί...
---Εδώ πρέπει να πούμε ότι δεν προβλέπονται πουθενά κάποιες εύλογες επεκτάσεις μετρό / τραμ / ελαφρύ μετρό στο ‘υπολοιπο' Αττικής, γιατί;
---Το ίδιο και για τις επεκτάσεις του τραμ, προς πάσα κατεύθυνση...[7]. Η εγκάρσια (9η) γραμμή μετρό που προαναφέραμε, ίσως γίνενεται με συνδυασμό τραμ / ελαφρύ μετρό... Συγκοινωνιολόγοι τι λέτε ;
---Για τα λεωφορεία και τα τρόλεϋ, εκείνο που χρειάζεατι είναι να συμπληρώνουν τα ενδιάμεσα ‘κενά' των μέσων σταθερής τροχιάς, με λεωφορειολωρίδες κ.λ.π. Πάντως είναι μια εγκληματική παράλειψη (σε βαθμό κακουργήματος), που μέχρι σήμερα (ίσως η Αθήνα να είναι η μόνη τέτοια πόλη στο κόσμο), που ο σταθμός υπεραστικών λεωφορείων (στον Κηφισσό ), να μην έχει ανταπόκριση με ένα σταθμό του μετρό !!!
Αντί επιλόγου :
Αφήσαμε το μέλλον το συγκοινωνιακό / μεταφορικό της Αθήνας και της Χώρας και όχι μόνο, για το τέλος. Η αλήθεια είναι ότι και στη πρωτεύουσα και στη συμπρωτεύουσα κ.λ.π., αλλά και στη χώρα μας γενικά, δόθηκε (μεταπολεμικά), βαρύτητα στο αυτοκίνητο και όχι μόνο εδώ φυσικά... για λόγους που έχουν τεκμηρειωθεί από πολλούς αλλού... Όμως η πραγματικότητα και η αναγκαιότηα έχει ήδη οδηγήσει πολλές χώρες πίσω στα τρένα / τραμ κ.λ.π. [1]. Αυτό για μας σημαίνει την ανάγκη για μια σιδηροδρομική Εγναντία , για μια σιδηροδρομική Ιονία κ.λ.π. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι πρέπει : Η Αθήνα να ενωθεί σιδηροδρομικά με γρήγορα τρένα (τύπου Μαγλέβ), με όλες τις βαλκανικές πρωτεύουσες και την Κωνσταντινούπολη..., στο εγγύς μέλλον για να έχει μέλλον...
Αντί αυτού, η χώρα μας μέσω των αστικών της κυβερνήσεων χρεωκόπησε τα τρένα και τις δημόσιες συγκοινωνίες - σημείο των καιρών και να που οδηγείται σήμερα. ΑΝΑΠΤΥΞΗ όμως χωρίς τα τρένα που προαναφέραμε (αντί για το τρένο της μιας γραμμής-το ΠΑΘΕ, που υποτίθεται θάνε έτοιμο και όχι ‘γρήγορο', το 2015..., ενώ ακόμη φιάχνουν τη σύνδεση τρένου του 1ου λιμανιού μας με το Θριάσιο...), ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ !!!
Πως θα αντιμετωπισθούν όλα αυτά σήμερα ; Φυσικά όχι σώζοντας ‘πρώτα' τις τράπεζες και το κυρίαρχο εκμεταλλευτικό / ληστρικό καπιταλιστικό σύστημα, ιδιωτικοποιώντας τις συγκοινωνίες... [1]. Ούτε πάλι ξεπουλώντας την δημόσια περιουσία των υπαρχόντων σταθμών για να φιαξουν κάποιοι ... Μωλ και εμπορικά κέντρα [2].
Το κυκλοφοριακό της Αθήνας κι όχι μόνο, δεν μπορεί να περπατήσει σωστά χωρίς κεντρικό σχεδιασμό σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και με βάσει τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες όλης της χώρας, για όλα τα θέματα της οικονομίας. Αυτό ισχύει και για τις άλλες δυο πλατφόρμες (το πληθυσμό και την ενέργεια), που προαναφέραμε, αλλά και για όλα τα άλλα κοινωνικά αγαθά, όπως είναι η παιδεία, η υγεία, ο πολιτισμός, και φυσικά οι μεταφορές, οι συγκοινωνίες και το κυκλοφοριακό, το χωροταξικό, το πολεοδομικό κ.λ.π.
Σήμερα όμως που τόσα πολλά διακυβεύονται, με το αβέβαιο μέλλον του καπιταλισμού και της οικουμένης όλης, τι προτεραιότητα μπορεί να δώσει η πόλη αυτή στις συγκοινωνίες και στους πεζούς και άνεργους πολίτες της ; Όλα δείχνουν ότι μόνον όταν ο εργαζόμενος λαός - που δεν χρωστά σε κανέναν τίποτα, μόνο όταν πάρει όλη την πραγματική εξουσία στα χέρια του, ανατρέποντας το σάπιο σύστημα, θα μπορέσει να κτίσει και εκείνα τα μαζικά μέσα μεταφοράς, που θα τον οδηγούν δωρεάν στη δουλειά του, στο σπίτι του και στη χαρά τη δική του και των παιδιών του, γρήγορα και με ασφάλεια, για το καλό και την ευτυχία όλων.

Σημειώσεις-παραπομπές (ενδεικτικές...) :

[1]. Π. Κ. Κουμουνδούρος, ‘Για την ανάπτυξη όλων των ηπείρων και των χωρών της γης' : «ΤΡΕΝΟ και πάλι ΤΡΕΝΟ», ‘αρμός', περιοδικό της Π.Ο.ΕΜΔΥΔΑΣ, τεύχος #22, 1-2-3/2010.
[2]. Α. Παπαθεοδώρου, «Σιδηροδρομικοί Σταθμοί στις Σύγχρονες Πόλεις»,διπλ. εργασία,30-6-2011, www.greekarchitects.gr.
[3]. Γ. Λαιμού, «Χάος στη ΄Βιτρίνα' της Ελλάδας'», περιοδικό «Κ», της Καθημερινής, #426, 31-7-2011.
[4]. Α. Κυριακόπουλου, «Ποδηλατο-διακοπές για τους ψαγμένους», Σαβ. Ελευθεροτυπία, 30-7-2011.
[5].«Με ποδήλατα εφοδιάζει τους δήμους το υπουργείο Υγείας-Τι συμβαίνει με τους ποδηλατόδρομους σε Δήμους της χώρας και τι στην Ευρώπη», http://silvercity.gr/index.php?view=article&catid=91%3A2009-03-25-20-31-00&id=14536%, 27-8-2011.
[6]. Γ. Λιάλιου, «Ένα νέο κέντρο για την πρωτεύουσα», Η Καθημερινή, 27-2-2011.
[7]. Γ. Λιάλιου, «Το τραμ επιστρέφει και αλλάζει τα Πατήσια», Η Καθημερινή, 19-3-2011.