εν κατακλείδι....2009

Λίγες ώρες πριν τη νέα χρονιά.

Οι γείτονες δεν ακούγονται σήμερα. Ο δρόμος έρημος με εξαίρεση κάποια γνωστά «γερασμένα» πρόσωπα  που ακολουθούν αυτή τη διαδρομή χρόνια, μπορεί και πάντα.
Οι «γνωστές εικόνες» του παρελθόντος, αν και ξεθωριασμένες καλύπτουν κάθε ματιά μου. Αναπολώ τις μυρωδιές της φωτιάς των χρόνων που πέρασαν, τη βοή από την κουζίνα όπου οι γυναίκες τηρούσαν με ευλάβεια τις συνταγές της γιαγιάς, τη βαριά φωνή του πατέρα, όλα εκείνα δηλαδή που πολλοί από εμάς έχουμε χάσει ή «ανταλλάξει».

Η πόλη ετοιμάζεται να υποδεχτεί τη νέα χρονιά, ο κόσμος τακτοποιεί τις τελευταίες του υποχρεώσεις, κλείνει σιγά σιγά τον διακόπτη και προσπαθεί να νιώσει την αγάπη…. την αγάπη που ξεχνά όμως ή τον έμαθαν να ξεχνά τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.

Για την κρίση (οικονομική, κοινωνική) έχουν εκφραστεί οι «πρωτομάστορες της επικαιρότητας» και δεν έχει αξία να πούμε πολλά.
Αξία έχει όμως να θέσουμε ερωτήσεις για την στάση απέναντι στην ίδια μας τη ζωή. Και όχι αφηρημένες ερωτήσεις ή εύκολες που τις απαντήσεις ήδη τις ξέρουμε…
Να επαναπροσδιορίσουμε την ανθρώπινη υπόσταση μας (και ας ακούγεται υπερβολικό) μέσα από αξίες και ιδανικά.

Είναι πράγματι οι καιροί σιωπηροί. Ίσως βιώνουμε την απαξία στο μέγιστο βαθμό της, «μικρόβιο» που έχει μεταδοθεί σε όλη την πολιτεία. Σε μια πολιτεία που λόγω έλλειψης ορθής πνευματικής καθοδήγησης από εμπνευσμένους και ταλαντούχους ανθρώπους, το κουμάντο έχουν αναλάβει οι διασκεδαστές της. Άνθρωποι που αγνοούν βασικές έννοιες ….Άγνοια που τελικά αποδεικνύεται πιο επικίνδυνη από τη βλακεία.
Και μετά…. «τρέχουμε» για  αντιρρυπαντικά αυτοκίνητα και «πράσινη» ανάπτυξη που μπορεί τελικά να αποδειχτούν και αυτά…. άγνοια.

Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο, αν η δυτικού τύπου πολιτική διαχείριση μας έχει οδηγήσει εδώ, ή εμείς οι άνθρωποι την «ξεκοκαλίσαμε μέχρι το μεδούλι» αντιλαμβανόμενοι λανθασμένα τις έννοιες της δομής της. Αυτό αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουμε.
Όμως είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε σταματήσει να κοιτάμε πια μέσα μας …«το μικρό νυχτοφύλακα που αναζητά στον ουρανό τον αμαξά του φεγγαριού».

Η νύχτα σε λίγο τελειώνει. Σας εύχομαι χρόνια πολλά.

Βασίλης Μιστριώτης, αρχιτέκτων

Πίνακας, Γιώργη Μιστριώτη

PS: Greek Architects – ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2008-9 >>>