deltArCHI

Οι προτάσεις τους έχουν διακριθεί σε εννέα αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς (δύο πρώτα βραβεία), έχουν παρουσιαστεί σε ελληνικά και διεθνή αρχιτεκτονικά περιοδικά όπως L’ architecture d’ aujourd’ hui, Archi, Blueprint, Stavba, Bauwelt, Αρχιτεκτονικά Θέματα, Δομές καθώς επίσης και σε πολλές εκθέσεις αρχιτεκτονικής. Οι μελέτες των deltArCHI είναι αποτέλεσμα μιας σύνθετης ενασχόλησης με ζητήματα του χώρου η οποία περιλαμβάνει διαφορετικές ερευνητικές, συγγραφικές και διδακτικές δραστηριότητες αφομοιώνοντας γνώσεις και εμπειρίες από διαφορετικούς τομείς.

Ακολουθούν:

-Συνέντευξη στο greekarchitects.gr

-Παρουσίαση έργου (τρεις βασικές θεματικές)

 
Συνέντευξη
Οι ερωτήσεις έγιναν από τον αρχιτέκτονα Βασίλη Μιστριώτη

 Ερ: Η αρχιτεκτονική μελέτη είναι αποτέλεσμα αδιάκοπων εσωτερικών αναζητήσεων που τελούν σε σχέση δράσης – αντίδρασης με τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεται ο αρχιτέκτονας, σε μια πορεία που εξελίσσεται διαρκώς μέσα από την έρευνα.
Στο πλαίσιο αυτής της επίπονης διαδικασίας πολλές φορές αναθεωρούνται βασικοί ορισμοί και αξιώματα ώστε να δίδονται νέες αφορμές για σχεδιασμό.
Έχοντας διανύσει πια κάποια χιλιόμετρα μιας διαδρομής , θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να μας μιλήσετε σήμερα για τις βασικές αρχές που διέπουν τα έργα σας από την αρχή ως το τέλος τους.

 Απ:Για να μπορέσει ένας αρχιτέκτων να μιλήσει για τις βασικές αρχές που διέπουν το έργο του πρέπει να διανύσει πραγματικά πολλά χιλιόμετρα, όπως λέτε. Η δυσκολία δεν αφορά τόσο την κατανόηση του έργου όσο την αξιολόγηση του σε σχέση με τις συνθήκες στις οποίες δημιουργήθηκε. Η δυσκολία αυτή εντείνεται όταν οι συνθήκες είναι ασταθείς και μεταβαλλόμενες, όπως συμβαίνει σήμερα. Τα τελευταία χρόνια, οι λειτουργικές απαιτήσεις και οι ανάγκες έκφρασης των ανθρώπων μεταβάλλονται ταχύτατα. Εκεί που άλλοτε βρισκόταν ένα τζάκι, σήμερα τοποθετείται ένα home cinema. Αυτό που κάποτε ονομαζόταν πλατεία, σήμερα βρίσκεται στο Second Life. Οι δραστηριότητες αναψυχής που άλλοτε φιλοξενούνταν σε μία παραλία, σήμερα έχουν μεταφερθεί σε υπόγεια spa εμπορικών κέντρων. Σε εποχές που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη βεβαιοτήτων, όπως η τωρινή, η διερεύνηση των μεταβαλλόμενων συνθηκών έχει εξίσου μεγάλη σημασία με τη διατύπωση των βασικών αρχών σχεδιασμού.

Το έργο μας αντιμετωπίζει πραγματικά ζητήματα του ελληνικού χώρου, όπως οι πολυκατοικίες, τα συγκροτήματα παραθεριστικών κατοικιών ή οι δημόσιοι χώροι των πόλεων. Προσεγγίζουμε το αστικό και φυσικό περιβάλλον με καθαρή ματιά αδιαφορώντας για τους μύθους, τα στερεότυπα και τα ιδεολογήματα του παρελθόντος. Αντιμετωπίζουμε την ελληνική πόλη ως ένα ζωντανό και δυναμικό αστικό περιβάλλον γεμάτο από ενδιαφέρουσες αντιθέσεις και αντιφάσεις. Αντιμετωπίζουμε το μεσογειακό τοπίο ως μια ζώνη φυσικών φαινομένων η οποία προσφέρει πλούσιες αισθητηριακές εμπειρίες. Η διερεύνηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του αστικού και φυσικού τοπίου αποτελεί το υπόβαθρο νεωτεριστικών προσεγγίσεων.

Παρά τις κοινωνικές, τεχνολογικές και πολιτισμικές εξελίξεις, θεωρούμε ότι η καλή αρχιτεκτονική εξακολουθεί να αποτελεί μια εμπειρία του χώρου η οποία γίνεται αντιληπτή με το σώμα και το βλέμμα. Μπορεί να έχουν αλλάξει οι ανάγκες, τα μέσα και τα πρότυπα αλλά τα βασικά συστατικά παραμένουν σταθερά: Η γεωμετρία του χώρου -είτε αυτή είναι καρτεσιανή είτε οργανική- η κίνηση στον χώρο -είτε αυτή ονομάζεται «περπατησιά» είτε «αρχιτεκτονικός περίπατος»- και το φως -είτε αυτό είναι το δυνατό φως της Αττικής είτε το μεταβαλλόμενο νυκτερινό φως των μητροπόλεων- αποτελούν και σήμερα τα πρωτογενή στοιχεία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Πιστεύουμε ότι η πρόκληση της εποχής μας δεν είναι η επινόηση μιας νέας πραγματικότητας αλλά η ανάδειξη και προσαρμογή των συγκεκριμένων ποιοτήτων στα δεδομένα του 21ου αιώνα.

 Ερ: έχετε λάβει μέρος σε αρκετούς πανελλήνιους και διεθνείς  αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και έχετε διακριθεί σε πολλούς από αυτούς. Είναι τελικά μια διαδικασία ουσιαστικής επικοινωνίας και εξέλιξης του έργου κάθε αρχιτέκτονα ή μια πλατφόρμα προβολής του.

 Απ:Ο θεσμός των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών έχει δύο βασικούς στόχους: Ο πρώτος είναι η επιλογή του καταλληλότερου μελετητή για την υλοποίηση ενός έργου. Ο δεύτερος είναι η έρευνα και η ανταλλαγή ιδεών για σημαντικά ζητήματα αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος. Στις περισσότερες χώρες του κόσμου όπου διεξάγονται αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί και οι δύο αυτοί στόχοι σε κάποιο βαθμό εκπληρώνονται. Κάτι τέτοιο έχει πάψει να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Τα παραδείγματα υλοποιημένων βραβευμένων μελετών είναι ελάχιστα και η ανταλλαγή ιδεών περιορισμένη. Η προβολή αφορά μόνο τα πρώτα βραβεία ελάχιστων διαγωνισμών που για διαφορετικούς λόγους προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Σήμερα στους ελληνικούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς συμμετέχουν τρεις κατηγορίες αρχιτεκτόνων: οι πολύ νέοι που αντιμετωπίζουν τον θεσμό ως ευκαιρία ανάδειξης, τα οργανωμένα γραφεία που αναζητούν τρόπους απασχόλησης του προσωπικού τους και οι ρομαντικοί που επιμένουν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, να αγνοούν την κρίση. Τα αίτια του προβλήματος είναι πολύ πιο σύνθετα από ό,τι φαίνεται και δεν πρόκειται να τα θίξουμε εδώ. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κρίση του θεσμού θα αποδειχθεί πρόσκαιρη καθώς είναι δεδομένο ότι η διεξαγωγή αρχιτεκτονικών διαγωνισμών αποτελεί μονόδρομο για την παραγωγή αξιόλογης δημόσιας αρχιτεκτονικής.

 Ερ: Ποια εικόνα τελικά σχηματίσατε από τον αρχιτεκτονικό λόγο που διατύπωσαν οι  γνωστοί-ξένοι αρχιτέκτονες που επισκέφτηκαν πέρυσι τη χώρα μας και μίλησαν με το Ελληνικό κοινό.

 Απ:Στην εποχή του Internet και της ενημέρωσης σε πραγματικό χρόνο, η ομιλία ενός αρχιτέκτονα δεν έχει τη βαρύτητα που είχε πριν από δέκα μόλις χρόνια. Το κοινό είναι πλέον πολύ καλά ενημερωμένο για τα έργα των κορυφαίων αρχιτεκτόνων. Πολλές φορές οι εμφανίσεις των διασημότερων διεθνών αρχιτεκτόνων μοιάζουν με συναυλίες pop stars όπου το κοινό ξέρει απ’ έξω τα τραγούδια και χειροκροτεί ρυθμικά τα είδωλα του. Οι πρώτες ομιλίες διάσημων αρχιτεκτόνων πλησίασαν αντίστοιχα φαινόμενα χωρίς ευτυχώς να λάβουν τις διαστάσεις υπερβολής που έχουν διαπιστωθεί σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο ρόλος του αρχιτέκτονα – ομιλητή γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Το ακροατήριο δεν πείθεται πλέον από τις σαγηνευτικές εικόνες που τις περισσότερες φορές γνωρίζει καλά. Μια ομιλία αρχιτεκτονικής είναι μία μικρή παράσταση. Ο συντονισμός του λόγου με τις εικόνες των έργων δεν αποτελεί, βέβαια, κριτήριο αξιολόγησης ενός αρχιτέκτονα. Εξακολουθεί όμως να αποτελεί αδιάψευστο τεκμήριο των πραγματικά σπουδαίων δημιουργών. Το διαπιστώσαμε αυτό τόσο από την πολυσχιδή παρουσία του Rem Koolhaas που άνοιξε τον χορό των πρόσφατων διαλέξεων όσο και από τον συνεκτικό και διδακτικό λόγο του Alberto Campo Baeza που είχαμε την τύχη να ακούσουμε πρόσφατα.

 Ερ: Είστε συνδημιουργοί του Athens9, μιας νέας επικοινωνιακής προσπάθειας παρουσίασης και ανάλυσης αρχιτεκτονικών θεμάτων. Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις και παρατηρήσεις σας , μέσα από το διάλογο που αναπτύσσετε καθημερινά με το κοινό και ιδιαίτερα με τους αρχιτέκτονες.

 Απ:Το Athens9 είναι ένα πείραμα χωρίς προηγούμενο στην Ελλάδα αλλά –από όσο τουλάχιστον γνωρίζουμε- και τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσα από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχουμε θέσει μια σειρά από στόχους. Ο πρώτος στόχος είναι η δημιουργία ενός δικτύου αρχιτεκτόνων που επεξεργάζονται πρωτότυπες ιδέες για την ελληνική πόλη. Ο δεύτερος στόχος είναι η επεξεργασία των προτάσεων σε άμεση επαφή με το ευρύ κοινό μέσα από το Internet. Ο τρίτος και σημαντικότερος στόχος είναι η προώθηση των ιδεών και η επίδραση τους στην πραγματική εξέλιξη της πόλης. Οι φιλοδοξίες είναι βέβαια πολλές και μεγάλες. Το ίδιο και οι δυσκολίες. Σε αυτή τη φάση έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε έναν κύκλο νέων κυρίως αρχιτεκτόνων που παρακολουθούν την εξέλιξη του blog και συμμετέχουν ενεργά σε αυτό με τα σχόλια τους. Η συμμετοχή του ευρύτερου κοινού δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί και το blog ως μέσο είναι ακόμη κάτι νέο αλλά και επειδή οι αρχιτεκτονικές προτάσεις –ειδικά της μεγάλης κλίμακας- είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητές από μη ειδικούς. Πιστεύουμε όμως ότι έχουμε επινοήσει έναν πρωτότυπο και δυναμικό τρόπο επεξεργασίας και προβολής αρχιτεκτονικών προτάσεων. Φαντάζεστε πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα εάν η εξέλιξη πραγματικών μελετών δημόσιου ενδιαφέροντος –όπως πχ για την πλατεία Ομονοίας- παρουσιαζόταν μέσα από ένα blog όπως το Athens Update;

Στις επόμενες σελίδες ακολουθούν οι τρεις βασικές θεματικές – έργα του γραφείου 
 

Μία βασική σταθερά στο έργο των deltArCHI είναι η διερεύνηση των ιδιαίτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών του ελληνικού χώρου. Ως μέλη μιας γενιάς που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στις ελληνικές πόλεις και διατηρεί μια απόσταση από τις συναισθηματικές και ιδεολογικές φορτίσεις των περασμένων δεκαετιών, οι deltArCHI προσεγγίζουν τον ελληνικό χώρο με καθαρή ματιά, ως αυτό που πραγματικά είναι. Η ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού αστικού και φυσικού τοπίου αποτελεί τη βάση νεωτεριστικών προσεγγίσεων που έχουν ως στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και τη διερεύνηση νέων εκφραστικών δυνατοτήτων.

Μέσα από τις προτάσεις των deltArCHI, τα υλοποιημένα έργα, τις συμμετοχές σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, αλλά και τις θεωρητικές μελέτες της ομάδας, διακρίνονται τρεις βασικές θεματικές:

Η αντιπαράθεση με την ελληνική πόλη

Η ελληνική πόλη δεν έχει αναγνωρίσιμη μορφή. Είναι μια πόλη δίχως τάξη, πολλές φορές άναρχη, η οποία χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη δυναμική και τις πολλές αντιθέσεις της. Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία η ελληνική πόλη αφομοιώνει και ουσιαστικά εξουδετερώνει κάθε προσπάθεια αρχιτεκτονικού νεωτερισμού. Οι μελέτες των deltArCHI έχουν ως στόχο τη δημιουργία στιγμών οριακής έντασης στο αστικό τοπίο. Στο άμορφο σύνολο των οικοδομικών τετραγώνων, των δημόσιων χώρων και των προαστίων, αντιπαρατίθενται στοιχεία διαφορετικής κλίμακας, αναγνωρίσιμης γεωμετρίας και μορφολογικής σαφήνειας. 

 --Στην πολυκατοικία στο Παγκράτι επανεξετάζεται η τυπολογία της μεταπολεμικής αθηναϊκής πολυκατοικίας. Το συγκεκριμένο κτήριο βρίσκεται σε ένα τυπικό αθηναϊκό οικοδομικό τετράγωνο διαμορφωμένο πριν από τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Τα αρχιτεκτονικά πρότυπα του παρελθόντος δεν μπορούσαν να ακολουθηθούν καθώς ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να κατασκευαστεί μία πολυκατοικία αισθητά μεγαλύτερη από τις γειτονικές της.
Το κτήριο επιμερίζεται σε ενότητες ενός ή δύο ορόφων. Με τον τρόπο αυτό το κάθε διαμέρισμα γίνεται αναγνωρίσιμο από μακριά ενώ η πολυκατοικία στο σύνολο της ξεχωρίζει μες το άμορφο αθηναϊκό περιβάλλον. Η έλλειψη κανονικότητας στη διάταξη των επιμέρους όγκων αποτελεί το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κτηρίου και παραπέμπει στην κορυφογραμμή των αθηναϊκών οικοδομικών τετραγώνων.

 
Πολυκατοικία στο Παγκράτι,Αθήνα

 --Στη μελέτη για την κεντρική πλατεία του Μαρκόπουλου (1ο βραβείο αρχιτεκτονικού διαγωνισμού) αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της διαμόρφωσης ενός δημόσιου χώρου σε μία περιοχή που μετασχηματίστηκε πολύ γρήγορα από αγροτικό οικισμό σε αναπτυσσόμενο κέντρο. Η πλατεία πέρα από την προφανή αισθητική υποβάθμιση της αδυνατεί να λειτουργήσει ως σύγχρονος χώρος συνεύρεσης και αναψυχής.
Η χάραξη επιδιώκει την αποκατάσταση της γεωμετρίας του χώρου. Διαμορφώνεται μία γραμμική πλατεία η οποία παραμένει κενή, δίχως πρόγραμμα, ώστε να διατηρεί τη δυνατότητα της φιλοξενίας διαφορετικών εκδηλώσεων και να προσαρμόζεται στις διαφορετικές απαιτήσεις των κατοίκων. Τα όρια της πλατείας διαμορφώνονται από γλυπτικά πρανή τα οποία περιλαμβάνουν τους χώρους στάσης.

Πλατεία στο Μαρκόπουλο (1ο βραβείο αρχιτεκτονικού διαγωνισμού)

 --Στη μελέτη για ένα συγκρότημα κατοικιών στην Παλαιοπαναγιά της Ναυπάκτου αντιμετωπίζεται η ταχύτατη οικιστική ανάπτυξη ενός επαρχιακού προαστίου. Η πολεοδομική ασάφεια και η αρχιτεκτονική ποικιλομορφία συνιστούν έναν χώρο απρόβλεπτο, δίχως χαρακτήρα, όπου το φυσικό τοπίο υποκαθίσταται από το σύγχρονο ελληνικό ρουστίκ.
Τα κτήρια διατάσσονται με τρόπο τέτοιο ώστε όλα να προσφέρουν θέα προς τη θάλασσα και την γέφυρα Ρίο - Αντίρριο. Βασικός στόχος της μελέτης είναι η διαμόρφωση ενός συγκροτήματος το οποίο να διαθέτει μορφολογική ομοιογένεια και να προσδίδει αρχιτεκτονική ταυτότητα στην περιοχή. Η διαφοροποίηση της κάθε κατοικίας από τις γειτονικές της εξασφαλίζεται χάρη σε ελάχιστες μορφολογικές και τυπολογικές παραλλαγές.

 
Συγκρότημα κατοικιών στην Παλαιοπαναγιά, Ναύπακτος

Οι αισθητηριακές εμπειρίες του μεσογειακού τοπίου

Ο χώρος της Μεσογείου αποτελεί μία σύνθετη ζώνη φαινομένων η οποία χαρακτηρίζεται από τον ιδιαίτερο τρόπο αντίληψης του φωτός, του νερού και του χρόνου. Πρόκειται για έναν χώρο διαφυγής όπου ο κάτοικος των πόλεων αναζητεί την ηρεμία του νου και τις απολαύσεις του σώματος. Πρόκειται για έναν χώρο με καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της τοπικής κουλτούρας, με σημαντική επίδραση στις τέχνες και τη λογοτεχνία. Μέσα από το έργο των deltArCHI αναζητούνται νέες στρατηγικές παρέμβασης με σεβασμό στη φυσιογνωμία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φυσικού τοπίου. Η εμπειρία του μεσογειακού τοπίου αποτελεί τη βάση για τη διερεύνηση νέων αισθητηριακών εμπειριών στον ελληνικό χώρο.
 
 --Η μεγαλύτερη καταστροφή στο αιγαιοπελαγίτικο τοπίο έχει συντελεστεί λόγω της πυκνής διασποράς μικρών ανεξάρτητων κτισμάτων που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του φυσικού ανάγλυφου. Το συγκεκριμένο πρόβλημα αντιμετωπίζεται στον σχεδιασμό ενός συγκροτήματος παραθεριστικών κατοικιών στο Σκροπονέρι, σε ένα οικόπεδο με έντονη κλίση (τιμητική αναφορά σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό).
Αντί για τη διασπορά μικρών ανεξάρτητων κτισμάτων προτείνεται η διαμόρφωση της συνολικής επιφάνειας του οικοπέδου με αναβαθμούς. Ο λόφος «χαράζεται» με ισχυρές οριζόντιες γραμμές οι οποίες ακολουθούν την κλίση του τοπίου. Δημιουργείται με τον τρόπο αυτό ένα «νέο έδαφος» το οποίο σέβεται τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του υφιστάμενου ανάγλυφου. Οι κατοικίες διατάσσονται στο εσωτερικό των αναβαθμών με τρόπο τέτοιο ώστε όλες να προσφέρουν θέα προς τον όρμο του Σκροπονερίου.

 
Παραθεριστικές κατοικίες στο Σκροπονέρι (τιμητική αναφορά σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό).

 --Η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση και η αλλοίωση των ποιοτήτων του μεσογειακού τοπίου δημιουργεί την ανάγκη εύρεσης υποκατάστατων του μέσα στην ίδια την πόλη. Τα τελευταία χρόνια στα κέντρα των πόλεων εμφανίζονται όλο και περισσότεροι νέοι χώροι αναψυχής και ευεξίας. Η θεωρητική μελέτη «Sous les pavés, la plage» αποτελεί μία χωρική ερμηνεία των χαρακτηριστικών φαινομένων του μεσογειακού τοπίου μέσα σε ένα αστικό ξενοδοχείο.
Ο ακάλυπτος ενός τυπικού οικοδομικού τετραγώνου καταλαμβάνεται από μία ανοικτή πισίνα. Πάνω από την πισίνα οι δύο πτέρυγες των δωματίων διαμορφώνονται ως ανάγλυφες επιφάνειες. Γύρω από τον ακάλυπτο διατάσσονται τα δωμάτια με τρόπο τέτοιο ώστε να ενθαρρύνεται η οπτική επαφή των κατοίκων, όπως συμβαίνει σε μία παραλία. Στον ακάλυπτο χώρο γίνονται αντιληπτά τα εξής φαινόμενα: οι μεταβολές του φυσικού φωτός στις ανάγλυφες επιφάνειες του κτηρίου• οι μεταβολές του τεχνητού φωτισμού μέσα από τα δωμάτια• οι μεταβολές του καιρού στην επιφάνεια του νερού. Στόχος είναι η δημιουργία μιας «τεχνητής φύσης», ενός χώρου εφήμερης κατοίκησης που ανασυνθέτει την εμπειρία μιας βραχώδους παραλίας μέσα στην ίδια την πόλη.

«Sous les pavés, la plage»

 --Στη συμμετοχή στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Europan 8, με τίτλο «Piercing Vrbina», αντιμετωπίζεται το πρόβλημα του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητας του Brežice, μιας κωμόπολης στη Σλοβενία, ως παραποτάμιας πόλης. Η δυσκολία του σχεδιασμού αφορά τα χαρακτηριστικά της περιοχής παρέμβασης (ένας εκτενής κάμπος ο οποίος συχνά πλημμυρίζει) και την απαίτηση σχεδιασμού δημόσιων χώρων σε συνέπεια με τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης.
Η μελέτη δεν προτείνει ένα οριστικό σχέδιο αλλά μία μέθοδο προσέγγισης των προβλημάτων η οποία επιτρέπει την προσαρμογή σε μελλοντικές απαιτήσεις. Τα βασικά στοιχεία της πρότασης είναι: Ένας μεγάλος αριθμός από τεχνητές λίμνες τετραγωνικού σχήματος που φιλοξενούν διαφορετικά προγράμματα αναψυχής• η αποκατάσταση του τοπίου κατά μήκος της κοίτης δύο υφιστάμενων χειμάρρων• ένα σύστημα υπερυψωμένων διαδρόμων το οποίο επιτρέπει την πρόσβαση στον χώρο και κατά τη διάρκεια της πλημμύρας. Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του χώρου διαμορφώνεται ως καλλιεργήσιμη έκταση, η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί από προγράμματα αγροτουρισμού.

«Piercing Vrbina» (συμμετοχή στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Europan 8)

Ο επαναπροσδιορισμός του τοπικού

Κοινός τόπος των δύο προηγούμενων θεματικών είναι η διάθεση επαναπροσδιορισμού της τοπικής κουλτούρας σύμφωνα με τα δεδομένα που εισάγει ο 21ος αιώνας της παγκοσμιοποίησης. Στην ελληνική πόλη και το μεσογειακό τοπίο αναζητούνται τα στοιχεία εκείνα που είναι ικανά να εξασφαλίσουν τη συνέχεια με το παρελθόν και να αποτελέσουν βάση εξέλιξης προς το μέλλον.
Το έργο των deltArCHI στέκει σε απόσταση από τα δίπολα των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων του παρελθόντος, όπως «τοπικό – διεθνές» ή «φυσικό τοπίο – αστικός χώρος». Οι τοπικές ιδιαιτερότητες και αξίες αναδεικνύονται μέσα από μία νεωτεριστική διάθεση η οποία παραμένει ανοικτή σε εξωγενείς επιδράσεις αλλά και πρόθυμη να «χαθεί στη μετάφραση», όπως συχνά απαιτεί η νέα παγκόσμια κουλτούρα.


 --Η μελέτη για τη διαμόρφωση ενός μουσείου θεάτρου σκιών στο κέλυφος δύο παλαιών αποθηκών σταφίδας στην Πάτρα (βραβείο σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό μετά από προεπιλογή) εξετάζει τις δυνατότητες αφομοίωσης στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό των ιδιαίτερων χωρικών ποιοτήτων της λαϊκής τέχνης.
Οι φιγούρες του θεάτρου σκιών εκτίθενται πίσω από φωτισμένα υφάσματα ενώ οι σκιές των επισκεπτών διαφαίνονται πίσω από διάτρητα μεταλλικά φύλλα. Δημιουργείται ένα νέο αυτοτελές χάλκινο κέλυφος σε απόσταση από το παλαιό. Το φυσικό φως αναδεικνύει τη στέγη του νέου χάλκινου κελύφους πάνω από τον λίθινο τοίχο, την ημέρα. Αντίστοιχα το διαφώτιστο νέο κτίριο ξεπροβάλει μέσα από τη σκιά του παλαιού, τη νύχτα. Η επιλογή του χαλκού ως υλικού κατασκευής εξασφαλίζει τον ενιαίο χαρακτήρα του νέου κελύφους και παραπέμπει στους τρούλους των εκκλησιών της Πάτρας.

 
Μουσείο θεάτρου σκιών, Πάτρα (βραβείο σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό μετά από προεπιλογή)

 --Το Κέντρο για τον ψηφιακό πολιτισμό «Φούρνος» στεγάζεται στο κέλυφος ενός παλαιού φούρνου στα Εξάρχεια. Από τον παλιό φούρνο σήμερα διατηρούνται μόνον ορισμένοι τοίχοι και η χαρακτηριστική καμινάδα. Πάνω από το μικρό αυτό κτίσμα έχει κατασκευαστεί ο κινηματογράφος «Αλφαβίλ».
Η πρόταση για τον νέο «Φούρνο» αντιμετωπίζει το σύνθετο πρόγραμμα εκδηλώσεων του κέντρου αλλά και μία αντιφατική απαίτηση: την ανάδειξη της παρουσίας των νέων μέσων σε ένα φορτωμένο από μνήμες κέλυφος. Η διαρρύθμιση του χώρου δίνει έμφαση στην κίνηση των επισκεπτών, στην αστάθεια των νέων μέσων που φιλοξενεί το κέντρο και στη μεταβλητότητα των εγκαταστάσεων. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεται ένας «ασταθής χώρος», μία «έξυπνη» πολιτιστική υποδομή ικανή να επαναπρογραμματίζεται και να αλλάζει ταυτότητα.

 
Κέντρο για τον ψηφιακό πολιτισμό «Φούρνος»

 --Η αναφορά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φυσικού τοπίου της Αττικής χαρακτηρίζει τη συμμετοχή των deltArCHI στο δίκτυο athens9. Η θεωρητική μελέτη για την ανάδυση του Ιλισού αποτελεί μια έρευνα στην ιστορία της πόλης αλλά και ένα σχεδιαστικό πείραμα. Η μελέτη εξετάζει τις δυνατότητες αποκατάστασης του δικτύου ρεμάτων της ανατολικής Αττικής και τα οφέλη που θα αποκόμιζε η πόλη από μία τέτοια ενέργεια. Εξετάζει τις επιπτώσεις που θα είχε η ανάδυση ενός συστήματος μεταβαλλόμενων υδάτων για την εικόνα της Αθήνας αλλά και την αναδιάρθρωση των δημόσιων χώρων της. Η μελέτη βρίσκεται σε εξέλιξη και παρουσιάζεται στο blog των athens9.

«Η ανάδυση του Ιλισού»