Dunes/Caves

..που διοργάνωσε η Κυπριακή συμμετοχή για την 11η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας., υπό το γενικό τίτλο: “Out there: architecture beyond building.” O διαγωνισμός έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2008. Υπεύθυνος για την διοργάνωση και επιμέλεια ήταν ο sir Peter Cook, μέλη της κριτικής επιτροπής ήταν, εκτός του ιδίου, οι : Odille Decq, Dickon Irwin, Μάριος Χριστοδουλίδης. Όλες οι συμμετοχές του διεθνούς διαγωνισμού, καθώς και του εθνικού κυπριακού διαγωνισμού υπάρχουν στην επίσημη ιστοσελίδα του διαγωνισμού:  www.relaxincyprus.org. Το project Dunes/Caves του Κωνσταντίνου Πουλόπουλου εκτέθηκε μαζί με όλες τις βραβευμένες προτάσεις στο Κυπριακό Περίπτερο της Μπιενάλλε της Βενετίας.

Η σύγχρονη κουλτούρα εδώ και πάνω από δυο αιώνες εκμεταλλεύεται συστηματικά το περιβάλλον , με το να ρευστοποιεί το φυσικό κεφάλαιο του πλανήτη για τα εγωιστικά της οφέλη: την οργάνωση, παραγωγή και διαχείριση του Ανθρώπινου Κόσμου , δηλαδή της Πόλης.

Αυτή η αναχώρηση από την αρχική συμβιοτική σχέση Ανθρώπου-Φύσης αποδείχτηκε και συνεχίζει να αποδεικνύεται καταστροφική: με την  οικολογική ισορροπία να ανατρέπεται ως το βαθμό της κλιματικής αλλαγής, η αντιστροφή της συσχέτισης ανάμεσα στην πόλη και τη φύση μετατρέπεται σε ένα σημαντικό πεδίο έρευνας : ως ποιο σημείο μπορεί η πόλη να ξεχειλιζει σε βάρος της φύσης ; Υπάρχουν πια τα παραδοσιακά όρια ανάμεσα στις δυο οντότητες ; Αν ναι, ποια είναι αυτά ; Αν όχι, πρέπει να επιδιώξει κανείς την επαναφορά τους;  Και ποια είναι πλέον η σχέση ανάμεσα στις δυο αύτες οντότητες, Πόλη-Φύση;  Αν πλέον δεν τίθεται θέμα ορίου σε κάποιες περιπτώσει,ς, ποια θα μπορούσε να είναι μια ατζέντα προσέγγισης , για μια ανώτερης ποιότητας και ηθικής χωρική σύνθεση;

Παράλληλα, από οικονομικής απόψεως, η σκληρή εκμετάλλευση των φυσικώ πόρων, παράλληλα με την απρόσεκτη διαχείριση των τοπίων (landscape : φυσικό, παραγωγικό, αισθητικό κεφάλαιο), διακινδυνεύει την ικανότητα των κοινωνιών , όχι μόνο των τοπικών, αλλά και σε μεγαλύτερη κλίμακα, να είναι αυτοφερόμενες, αυτάρκεις και να αναπτύσσονται με γνόμωνα την αειφορία. Το ρίσκο είναι σαφώς μεγαλύτερο για περιπτώσεις όπου η οικονομία βασίζεται στην  ποιότητα του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, στην ιστορία, τη φυσική ομορφία, με άλλα λόγια , στις περιπτώσεις που η οικονομία βασίζεται στον τουρισμό. Σε αυτές τις κοινωνίες θα πρέπει να αναπτυχθεί ένα τέτοιο μοντέλο που να επιτρέπει την πρόοδο με οδηγό τη σωστή περιβαλλοντική και αστική διαχείριση.

Με βάση τους παραπάνω οδηγούς σκέψης, το project ”Caves/ Dunes”, είναι ένα σενάριο εργασίας που επιχειρεί μια σύνθεση αναγκών με κοινό τόπο:

-την ανάπτυξη και εκμετάλλευση μιας παραλίας κοντά στο Ακρωτήρι της Νότιας Κύπρου, με όλες εκείνες τις προβλέψεις που συγκροτούν ένα κατοικήσιμο τοπίο (εγκαταστάσεις WC, ιδιωτικοί και κοινόχρηστοι χώροι)

-τη συγκρότηση της πρότασης σε αρμονία με το πνεύμα του τόπου και τη λογική της δικής του συγκρότησης (οι αμμόλοφοι, η αίσθηση του κυματισμού, τα φυσικά στοιχεία).

Αυτό επιτυγχάνεται με την ερμηνεία της αμμώδους παραλίας σαν μιας κυματιστής φυσικής/τεχνητής επιφάνειας , οι κυματισμοί της οποίας παράγουν το ζωτικό χώρο για τον άνθρωπο. Ο κάθε κυματισμός παράγεται από το ημι-θάψιμο στην άμμο, ενός προκατασκευασμένου κελύφους  που συναρμολογείται επιτόπου από 4 κομμάτια, και εν συνεχεία καλύπτεται από την άμμο. Καθένα από αυτά τα κελύφη μπορεί να αποσυναρμολογηθεί , με αποτέλεσμα την πλήρη αναίρεση της κατασκευής και την επιστροφή στην πρότερη κατάσταση.

Η λειτουργία αυτής της παραλίας παρομοιάζει τους ανθρώπους με μερμήγκια που κατοικούν μέσα στην άμμο, εμφανίζονται και εξαφανίζονται..

firstgra_2009-02-01