Τα κτίρια της λήθης

Βυθισμένος στις παλιές φωτογραφίες της πόλης που δεν πρόλαβα να ζήσω, που ενώ την περπάτησα δεν την γνώρισα, που χάθηκε μέσα στην ελκυστική κυριαρχία του μπετόν και της ασφάλτου, την απώλειά της βιώνω, Καβάλα της μνήμης και της λήθης, μέσα από εικόνες που διηγηματικά μου μεταφέρθηκε από οικεία πρόσωπα και αναπλάθω με την όποια δύναμη της φαντασίας διαθέτω. Ψάχνω μάταια να βρω την πόλη του καπνού και των αρχοντόσπιτων του Αϊ-Γιάννη και της Αγίας Βαρβάρας, το λιμάνι του Βορρά, την πόλη των προσφύγων και τελικά ανακαλύπτω ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια, τα περισσότερα εγκαταλελειμμένα που αποπνέουν ακόμα την αρχέγονη ιδέα της ομορφιάς και απαιτούν περίσσια προσπάθεια αναζήτησης στις παλιές καρτ ποστάλ της εποχής που εξιδανίκευσα.

Η ιστορία της πόλης μετατρέπεται σε ερείπια, μισογκρεμισμένα στολίδια ενός αστικού περιβάλλοντος που συνθλίβονται, ενώ είναι απαραίτητα για να διατηρηθεί η συνέχεια και η κουλτούρα της ζωής μας, όπως ομοιογενές και απαράλλακτο είναι το πρότυπο που όλοι μοιραστήκαμε. Αντικαθιστώντας τα παλιά μας σπίτια με διαμερίσματα νεκροταφεία και με τα οποία τόσα χρόνια ερωτοτροπούμε, γίναμε οι τυμβωρύχοι ενός πτώματος, με αντάλλαγμα την ευμάρεια, την πρόοδο, τον πλουτισμό και την κατανάλωση, μιμούμενοι τα πρότυπα που τόσο εύκολα υιοθετήσαμε στις επίπεδες, 3D πλέον, τηλεοράσεις μας. Πιστέψαμε στην αιώνια μαγική αντοχή του μπετόν, αφού κανείς δεν βρέθηκε να μας πει πως το όνειρο έχει ημερομηνία λήξης, το μπετόν δεν μπορεί ούτε τη ζωή ενός ανθρώπου να ξεπεράσει.

Κάνοντας μια βόλτα στην πόλη βρίσκω κτίρια - απομεινάρια άλλων εποχών που δημιουργούν νεκρές νησίδες εντελώς αποκομμένες από τις σημερινές δραστηριότητες των πολιτών. Κτίρια - δημόσιους κίνδυνους, που παραμένουν ανέγγιχτα εδώ και δεκαετίες. Κτίρια - μνημεία που σταδιακά αφήνονται να καταστραφούν και να εξαφανίσουν μαζί τους και την ιστορία της πόλης. Ιστορικά σύνολα παρατημένα στην τύχη της ατομικής και ιδιωτικής πρωτοβουλίας με απουσία ενός ολοκληρωμένου συνολικού σχεδιασμού. Δημόσιους χώρους που έχουν αφεθεί χωρίς καμία μέριμνα για την υπαίθρια ζωή των πολιτών. Και όλα αυτά τα φαινόμενα, πιο έντονα στα χρόνια της κρίσης, θεωρούνται αυτονόητα από τους πολίτες, οι οποίοι βυθισμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας, αποδέχονται την απουσία οποιασδήποτε παρέμβασης βελτίωσης της εικόνας της πόλης.

Αν καταφέρουμε να αγνοήσουμε τη σημερινή κατάσταση και να δούμε παραπέρα, βλέπουμε να περνάει μπροστά στα μάτια μας ολόκληρη η ιστορία της πόλης. Ξεκινάμε από τα σύμβολα της χαμένης οικονομικής ευμάρειας, τα Καπνομάγαζα, τα οποία είναι τα περισσότερα παρατημένα, αλλά και ελάχιστα αξιοποιημένα αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν χρήσεις που μπορούν να στεγαστούν σε ανάλογα παλιά κελύφη. Έπειτα, συναντάμε το παλιό εμπορικό κέντρο του Αγ. Νικόλαου, αφημένο στις παρεμβάσεις και στη βούληση του κάθε επαγγελματία, αλλοιώνοντας τον ενιαίο μορφολογικό του χαρακτήρα. Συνεχίζουμε στα διάσπαρτα διατηρητέα κτίρια, δείγματα της αρχιτεκτονικής της εκάστοτε εποχής, όπως το σπίτι του Κραντονέλλη και το παλιό.

Τόπος : Πλατεία Καπνεργάτη, Καβάλα
Διάρκεια : 24-30 Σεπτεμβρίου 2015