A.daptive, R.esponsive, T.ransformable, IN.teractive ARCHITECTURE

Φοιτητές : Αριστείδης Κατιρτζίδης, Εφραίμ Παπαθωμάς
Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Μαρία Βογιατζάκη
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Ημερομηνία παρουσίασης : Φεβρουάριος 2012

Η αρχιτεκτονική, στην προσπάθειά της να γίνει ευφυής, ευμετάβλητη, ευέλικτη, να διαθέτει αυτοοργάνωση και να αισθάνεται διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις, προσαρμοζόμενη στις διαρκώς μεταβαλλόμενες ανθρώπινες ανάγκες και τα νέα δεδομένα της εποχής, υιοθετεί ιδιότητες όπως η διάδραση, η προσαρμογή και η ανταπόκριση, οι οποίες περιγράφουν μια μορφή εξέλιξής της, ορισμένη ως "μεταβλητή αρχιτεκτονική".

Σκοπός , λοιπόν, της ερευνητικής εργασίας είναι η μελέτη της μεταβλητότητας και της διάδρασης στην αρχιτεκτονική και των αλληλεπιδράσεων μεταξύ χρήστη, κατασκευής και περιβάλλοντος χώρου. Πιο συγκεκριμένα, μελετούμε πώς οι ψηφιακές τεχνολογίες σχεδιασμού διαχειρίζονται την πολυπλοκότητα αυτών των αλληλεπιδράσεων και, τέλος, ποιοί τρόποι κατασκευής και ποιά υλικά χρησιμοποιούνται για να την μεταγράψουν σε φυσικό χώρο.

Η προσπάθεια της μελέτης της μεταβλητής αρχιτεκτονικής ξεκινάει τη δεκαετία του 1960 από τον κύκλο των Cyberneticians και καταλήγει σε μια χαοτική κατάσταση που περιλαμβάνει διαφορετικές αντιμετωπίσεις των ίδιων προβλημάτων.

Μέσω της εργασίας, επιχειρούμε, αρχικά, να οριοθετήσουμε τις διαφορετικές αυτές κατευθύνσεις εστιάζοντας στα κοινά σημεία και στις διαφορές τους. Η αρχική κατηγοριοποίηση απαντά στις ερωτήσεις του: ποιός είναι ο σκοπός και η πρόθεση της διάδρασης ενός αρχιτεκτονήματος; Με ποιά μέσα γίνεται εφικτή η προσαρμογή; Και, τέλος, πώς ελέγχονται και συντονίζονται αυτές οι διαδραστικές διαδικασίες;

Η διάδραση έχει σκοπό να επιλύσει, πρώτον ανθρωπολογικά και κοινωνικά ζητήματα, μέσω της δημιουργίας χωρικών δρωμένων και της ικανοποίησης διάφορων αναγκών των χρηστών, ή της δημιουργίας ενός ευρύτερου ψηφιακού δικτύου, όπου υπάρχει συνεχής ροή πληροφορίας μεταξύ ατόμων ή κοινωνικών ομάδων. Κατά δεύτερον, επιλύει περιβαλλοντικά ζητήματα, κυρίως με την προσαρμογή στο περιβάλλον και τη βελτίωση της ενεργειακής συμπεριφοράς του κτιρίου.

Όσον αφορά τα μέσα με τα οποία η διάδραση επιτυγχάνει τους σκοπούς της, αυτά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με τον τρόπο προσέγγισης. Το μηχανικό παράδειγμα αποτελείται από τη σύγκλιση της κινηματικής και των ενσωματωμένων υπολογιστικών συστημάτων, ενώ το βιολογικό παράδειγμα περιλαμβάνει τομείς όπως τα βιομιμητικά, ή νέα, υλικά και τη ρομποτική. Τέλος, ο έλεγχος και ο συντονισμός των παραπάνω διαδραστικών και προσαρμοστικών συστημάτων διακρίνεται στον τύπο του ελέγχου, που περιλαμβάνει αυτοματοποιημένες (ανταποκρινόμενη, προσαρμοστική αρχιτεκτονική) και μη (διαδραστική αρχιτεκτονική) διαδικασίες, και, κατά δεύτερον, στη γεωμετρία αυτών των συστημάτων, όπου διακρίνονται ένα κεντρικό μοντέλο, ένα αποκεντρωτικό και ένα υβριδικό μοντέλο ελέγχου.

Από την παραπάνω κατηγοριοποίηση, είναι εμφανής η μετατόπιση προς μια πιο ολιστική αντιμετώπιση της αρχιτεκτονικής με την επικράτηση του βιολογικού παραδείγματος και τη χρήση νέων υλικών, μετατρέποντας το κτίριο σε ένα ζωντανό οργανισμό, με σκοπό την καλύτερη προσαρμογή τόσο στο περιβάλλον, όσο και στην ανθρώπινη επικοινωνία. Όπως, όμως, αναφέρουν οι Miles Kemp και Michael Fox, με τη συνεχή αλλαγή των συνθηκών σε τεχνολογικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο, εγείρονται ερωτήματα του κατά πόσο η διαδραστική αρχιτεκτονική μπορεί να παρακολουθήσει αυτές τις εξελίξεις, ή, αντίθετα, να περάσει στο υπόβαθρο της καθημερινής ζωής, ως μια κεκτημένη γνώση.

Δείτε την εργασία σε pdf (220 σελ.) ΕΔΩ ή στο ακόλουθο flipbook

Διπλωματικές & Ερευνητικές Εργασίες - Το greekarchitects.gr, προτείνει μια  θεματική ενότητα, στην οποία παρουσιάζονται πτυχιακές ή ερευνητικές εργασίες φοιτητών από σχολές πολυτεχνείων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Οι ενδιαφερόμενοι /νες μπορούν να μας στείλουν την διπλωματική τους εργασία.