ΕΝΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΕΡΓΟ «ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ»

Οι πρακτικές της αρχιτεκτονικής φαίνεται ότι διευρύνονται πέραν όσων γνωρίζαμε να στρέφονται γύρω  από το επάγγελμα του αρχιτέκτονα.  Ο αρχιτέκτων μπορεί να μην είναι ή να μην είναι μόνο ένας σχεδιαστής – designer. Η διαχείριση του λόγου και της εικόνας, οι διαδικτυακές πρακτικές, αλλά και οι πρακτικές που σχετίζονται με τα λεπτά όρια ανάμεσα στην αρχιτεκτονική, τις εικαστικές τέχνες, τις πολυμεσικές εφαρμογές είναι δικαιοδοσίες της αρχιτεκτονικής και όχι μόνο. Η αλλαγή αυτή, στο τι εννοούμε μιλώντας σήμερα για αρχιτεκτονικές πρακτικές ίσως ανάγεται στην θεμελιώδη επιτελούμενη σήμερα μετακίνηση από την λογική της εργασίας  στην γενικευμένη λογική της παραγωγής. Όπως σημειώνει και ο Paolo Virno στην Γραμματική του Πλήθους «έχουν διαλυθεί τα σύνορα μεταξύ καθαρά διανοητικής ενασχόλησης, πολιτικής δράσης και εργασίας».

Εκλαμβάνοντας λοιπόν τις αρχιτεκτονικές πρακτικές στη γενικότητά τους μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα και έναν χώρο σαν αυτόν του Greek Architects. Εδώ δεν είναι μόνον ότι δημιουργείται μια περιοχή γύρω από την αρχιτεκτονική. Είναι και ότι οι αρχιτέκτονες –και όχι μόνο− διασυνδεόμενοι ζωντανά μέσω εικόνας και λόγου ασκούν πρακτικές πέραν των ορίων ενός métier, ενός επαγγέλματος . Με αυτή την έννοια στήλες όπως τα «Μονόπρακτα» λειτουργούν μέσα στον ενδιάμεσο χώρο της αρχιτεκτονικής. Στην παρούσα παρουσίαση των «Μονόπρακτων», παρουσιάζουμε με στεγνό, επαγγελματικό τρόπο ένα πρόσφατα πραγματοποιημένο αρχιτεκτονικό έργο του γράφοντος.
Αυτή η παρουσίαση δείχνει ακριβώς το αντίθετο από το ξερό ύφος της τεχνικής περιγραφής. Δείχνει ακριβώς ότι ένα «μονόπρακτο», στα πλαίσια μιας διευρυμένης ενάσκησης των αρχιτεκτονικών πρακτικών, μπορεί να είναι και ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός κτηρίου. Παρατιθέμενο το κτήριο πλάι στα εν σειρά κείμενα αναδεικνύει  το γεγονός ότι ούτε τα κτήρια είναι μόνο κτήρια, ούτε τα κείμενα είναι μόνο κείμενα. Θα έλεγα ότι όλα αυτά ανήκουν σε ένα σύνολο επιτελεστικών λειτουργιών, τις οποίες μπορεί να ασκεί κάποιος επιτελεστής (performer), ο οποίος διεκδικεί να είναι μέσα στην αρχιτεκτονική όντας έξω από αυτήν αλλά διεκδικεί εξίσου να είναι έξω από την αρχιτεκτονική όντας μέσα, εντελώς μέσα σε αυτήν.

ENA ΝΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ

Αρχιτέκτονες: Ζήσης Κοτιώνης
Συνεργάτης, Νϊκος Πλατσάς
Φωτογραφίες: Βασίλης Μακρής

Σε μια περιοχή με άνιση και εντατική οικοδόμηση, στις παρυφές της Αττικής Οδού, στο Κορωπί, ολοκληρώνεται η οικοδόμηση  νέου βιομηχανικού κτηρίου για τη στέγαση εκδοτικής επιχείρησης. Το κτήριο, συνολικής επιφάνειας 4560 τ.μ. είναι προκατασκευασμένο με φέροντα  προεντεταμένα στοιχεία, ανοίγματος 17μ., και τοιχία πληρώσεως από οπλισμένο σκυρόδεμα.  Το ενιαίο κτηριακό κέλυφος φιλοξενεί στο μεν προς τον δρόμο τμήμα του τους γραφειακούς χώρους, στο δε υπόλοιπο τους χώρους βιομηχανικής χρήσης. Το κτήριο-αντικείμενο εκλαμβάνεται ως μεγαλιθική δομή. Το χυτό μπετόν, η τεχνητή αυτή πέτρα, μορφοποείται στα καλούπια της προκατασκευής με την λογική ενός μεγαλιθικού τείχους που τυλίγει το κτήριο καταργώντας την τυπική κλίμακα των ορόφων. Ένθετα στη μεγαλιθική δομή διασπείρονται ομότροπα τα ανοίγματα του κτηρίου, για τον διάχυτο ηλιασμό και αερισμό των χώρων εργασίας.

Το «θέμα» της μεγαλιθικής δομής, που δίνει στο κέλυφος του κτηρίου την μορφή ενός διάτρητου τείχους επαναλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο στο μέρος του κελύφους που στεγάζει τους γραφειακούς χώρους. Εκεί, το pattern του διάτρητου τείχους εκφράζεται με την τοποθέτηση εμφανών θερμομονωτικών «λίθων» στα πανέλα της όψης.

Γενικά η αρχιτεκτονική διαχείριση του βιομηχανικού κτηρίου, που συνήθως αντιμετωπίζεται με συμβατικές κατασκευές και επιλύσεις, είναι τέτοια που διεκδικεί να βελτιστοποιήσει την ενεργειακή απόδοση του κελύφους. Επίσης, προσδίδει  στο κτήριο -που κυρίως γίνεται αντιληπτό στο αστικό περιβάλλον με την ταχύτητα των διερχομένων αυτοκινήτων- έναν ισχυρό συμβολικό και εμβληματικό χαρακτήρα. Τα μέσα για την απόδοση αυτού του χαρακτήρα και για την επικοινωνία του με την πόλη δεν βρίσκονται στην επιπρόσθετη χρήση επικοινωνιακών χειρισμών, που θα προστεθούν επάνω στο κέλυφος. Η συμβολοποίηση του κτηρίου επιχειρείται με την αμιγώς αρχιτεκτονική διαχείριση της μορφής του αυτής καθαυτή.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ

Σε οικόπεδο το οποίο βρίσκεται στην περιοχή Γκιμότρασα του Δήμου Κορωπίου και επιφάνειας 4558,9 τ.μ. ανεγείρεται νέο τριώροφο συναρμολογούμενο βιομηχανικό κτήριο με υπόγειο.

Η επιφάνεια κάλυψης της οικοδομής είναι 1367,67 τ.μ. , η συνολική του δόμηση είναι 4035,96 τ.μ. κι ο συνολικός όγκος του κτηρίου είναι 18293,63 κ.μ. Ο όγκος του κτηρίου είναι ενιαίος και διαφοροποιούνται στις όψεις οι γραφειακοί χώροι από τους βιομηχανικούς.

Το κτήριο αποτελείται από προκατασκευασμένα στοιχεία (κολώνες, δοκάρια, δοκιδοτές πλάκες) ενώ η εξωτερική του επικάλυψη γίνεται από προκατασκευασμένα πάνελ από μπετόν. Στα πάνελ αυτά εγγράφονται ανοίγματα αλουμινίου και η διαμόρφωση της τελικής επιφάνειας των πάνελ γίνεται με αρμούς ούτος ώστε να προσδοθεί στο κτήριο η αρχιτεκτονική εικόνα ενός τείχους με μεγαλιθική δομή.

Τα εσωτερικά χωρίσματα γίνονται με δρομικές οπτοπλινθοδομές και γυψοσανίδες. Τα δάπεδα είναι βιομηχανικά χρώματος ερυθρού. Η επιστέγαση του κτηρίου γίνεται από γαλβανισμένα πάνελ πολυουρεθάνης τύπου ISOBAU.

Για την ύδρευση χρησιμοποιούνται σωλήνες χάλκινοι και για την αποχέτευση πλαστικοί. Η θερμομόνωση επιτυγχάνεται με θερμομονωτικά πάνελ που τοποθετούνται μέσα στα προκατασκευασμένα πάνελ μπετόν των εξωτερικών επιφανειών του κτηρίου. Οι εξωτερικοί χρωματισμοί του κτηρίου γίνονται με ανοικτά γκρι ακριλικά χρώματα.