Παρακαλούμε, απελευθερώστε μας από τα κλειστά πρακτορεία ανοιχτών επαγγελμάτων!

Έγραφα -Μάιο 2009- στο blog από το οποίο υπερασπίζομαι τις το επάγγελμα που επέλεξα να κάνω: «...Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία όλου του κλάδου της Οικοδομής είναι η διάκριση των ρόλων όλων των εμπλεκομένων μερών στην ολοκλήρωση ενός έργου. Πρέπει να κατανοηθεί και να θεσμοθετηθεί ο ρόλος του μηχανικού είτε ως συμβούλου - μελετητή / επιβλέποντος, είτε ως κατασκευαστή / εργολήπτη, είτε ως Διευθυντή Έργου. Και οι τρείς ειδικότητες είναι σημαντικές, με συγκεκριμένες ευθύνες τόσο για θέματα ποιότητας όσο και για θέματα ασφάλειας...

Διακριτοί είναι και οι ρόλοι μεταξύ των διαφόρων ειδικοτήτων των μηχανικών. Είναι αδιανόητο οικοδομικές άδειες να υπογράφονται μόνο από αρχιτέκτονα (συμπεριλαμβανομένων δύσκολων στατικών μελετών) ή μόνο από πολιτικό μηχανικό (συμπεριλαμβανομένων των αρχιτεκτονικών μελετών).

Αντίστοιχα διακριτό πρέπει να είναι και το επαγγελματικό επιμελητήριο εκπροσώπησης: άλλο για τον μελετητή, άλλο για τον εργολήπτη, άλλο για τον διευθυντή έργου. Μόνο τότε, το κράτος θα αποκτήσει συμβούλους να το καθοδηγούν σε άρτιες λύσεις.

Σήμερα η κατάσταση είναι θηριώδης. Το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος εκπροσωπεί το σύνολο της τεχνικής κοινότητας χωρίς καμία διάκριση, ούτε καν μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων μηχανικών, μελετητών, managers, εργοληπτών, δημοσιογράφων (με σπουδές μηχανικού) ή αεροναυπηγών, με αποτέλεσμα τα συμφέροντα του κλάδου με τα μεγαλύτερα κεφάλαια (δημόσια έργα) να "ταυτίζονται" με τα συμφέροντα της Ελληνικής Πολιτείας...»

Προφανώς από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Σήμερα όμως η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να ανοίξει το επάγγελμα των μηχανικών. Μπράβο της. Ως πρωτεύουσα κίνηση θεωρείται η κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής. Και πάλι μπράβο της. Έχουμε καταντήσει όλοι οι μηχανικοί, όποιας ποιότητας εργασία και να προσφέρουμε να αμειβόμαστε με την ίδια αμοιβή.

Το ίδιο όμως πρέπει να γίνει και με τις αμοιβές μελετών δημοσίων έργων. Εκεί υπάρχουν περιθώρια κέρδους για τους μελετητές μηχανικούς που φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη. Ο τελευταίος νόμος Σουφλιά τριπλασίασε σε ορισμένες περιπτώσεις τις αμοιβές μελετών δημοσίων έργων. Και εκεί υπάρχουν τεράστια σκάνδαλα. Γιατί σκάνδαλο είναι η Τεχνική Υπηρεσία του υπουργείου (π.χ.) υγείας να αναθέτει όλες τις μελέτες σε 2-3 συγκεκριμένα γραφεία, οι μελέτες αυτές να είναι τριπλάσιες ή τετραπλάσιες από αυτές αντιστοίχων έργων στον ιδιωτικό τομέα και μελετητές που επιλέγονται να αποκαλούνται μεταξύ υπαλλήλων ως «εθνικοί μελετητές»...

Σκάνδαλο είναι επίσης, οι νόμιμες αμοιβές διαχείρισης έργου, υπερβολικά υψηλές επειδή έτυχε ο για πολλά χρόνια πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου να είναι και ιδιοκτήτης της πρώτης σε μέγεθος εταιρείας διαχείρισης έργων. Δεν λέω και πρώτης σε ποιότητα διαχείρισης γιατί κανένα από τα έργα που διαχειρίστηκε δεν τελείωσε στην ώρα του και στο κόστος που προϋπολογίστηκε... (θυμηθείτε π.χ. τα έργα της πολιτιστικής πρωτεύουσας Θεσσαλονίκης)...

Χρειάζεται περισσότερα για να καταλάβει κανείς πως σε αυτή τη χώρα, Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει; Ας μην καθυστερήσουμε λοιπόν άλλο. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη.

του Χάρη Σαββίδη, αρχιτέκτονα d.p.l.g.
(με την ευγενική παραχώρηση του συγγραφέα)

πηγή : freecity.gr