Ρυθμιστικά σχέδια

1.Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων: ρυθμιστικό σχέδιο

Ι. Τριανταφυλλίδης (υπεύθυνος έργου), Α. Κωτσιόπουλος (συντονιστής της ομάδος μελέτης), Κ. Αντωνίου, Φ. Κάισεφ, Π. Μιμίδης, Α. Σαμουηλίδου, Λ. Τσουλουβής, 1975

Σχεδιάστηκε ένα αυτόνομο συγκρότημα με συνολικό πανεπιστημιακό πληθυσμό της τάξης των 13.000 ατόμων και με συνολική επιφάνεια κλειστών περίπου 500.000 μ2 στην τελική φάση ανάπτυξης (6 Σχολές). Το συγκρότημα αυτό περιείχε χώρους ακαδημαϊκών δραστηριοτήτων, χώρους διοικητικών πυρήνων των Τμημάτων και των Σχολών, χώρους εργασίας των φοιτητών (studios),  τον άξονα του κέντρου με την κεντρική βιβλιοθήκη, την πανεπιστημιακή διοίκηση, τους χώρους των φοιτητικών συλλόγων, εμπορικό κέντρο, μεγάλη αίθουσα, συνεδριακό κέντρο, ιατρικό κέντρο κ.α.), χώρους φοιτητικής κατοικίας για το 40% περίπου των φοιτητών και μέρος του προσωπικού του Πανεπιστημίου, οργανωμένους με τη μορφή αυτόνομου οικισμού στην πλαγιά στη νότια πλευρά του campus, και τέλος αθλητικό κέντρο στην είσοδο του πολεοδομικού σχηματισμού. Η τελική υλοποίηση έχει σημαντικές διαφορές σε σχέση με το αρχικό σχέδιο.

2.Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας: ρυθμιστικό σχέδιο

Α. Κωτσιόπουλος σε συνεργασία με τη Διοικούσα Επιτροπή (Πρόεδρος Π. Λαζαρίδης) και με τη συνεργασία των Δ. Δακή, Δ. Νικολάου, Χ. Πανταζίδη, Ε. Σπάρτση, 1985

Το ρυθμιστικό σχέδιο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας προωθεί την ιδέα της αστικής ανανέωσης με την επανάχρηση των μεγάλων βιομηχανικών κτισμάτων της περιόδου 1920 έως 1950, κυρίως στον Βόλο αλλά και στη Λάρισα. Οι τρεις πρώτοι σχεδιασμένοι πόλοι του πανεπιστημιακού πλέγματος στην περίπτωση του Βόλου ήταν το νεοκλασικό κτίριο, πρώην κατοικία της οικογενείας Καβούρα, το παραλιακό συγκρότημα των πρώην καπναποθηκών Παπαστράτου και το συγκρότημα του εργοστασίου Παπαρρήγα του οποίου η αποθήκη μετασχηματίστηκε σε μεταβατικό κτίριο του Πανεπιστημίου και του οποίου, αργότερα, δύο πρώην μονάδες παραγωγής, δηλαδή το κυρίως εργοστάσιο και το χυτήριο, μετασχηματίστηκαν σε ακαδημαϊκές μονάδες της Πολυτεχνικής Σχολής.

3.Πολυτεχνείο Κρήτης: ρυθμιστικό σχέδιο

Α. Κωτσιόπουλος (συντονιστής), Α. Λαγόπουλος, Π. Τζώνος, Μ. Παπανικολάου, Ε. Σακελλαρίδου, Γ. Συνεφάκης, Μ. Βαγιωνάκη, Σ. Οικονομάκης, Μ. Τζημοπούλου, 1991

Η ομάδα μελέτης του Ρυθμιστικού Σχεδίου προώθησε την ιδέα των αυτονόμων «νησίδων» στην περιοχή του Ακρωτηρίου, δεδομένου ότι ήδη υπήρχε εν αναπτύξει μια ενότητα κτιρίων στο χώρο του νέου campus αλλά λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τη μάλλον κακή εμπειρία από τα ελληνικά εκτός πόλης πανεπιστήμια, σε ό,τι αφορά στη βραδύτητα ολοκλήρωσης των εγκαταστάσεών τους.
Οι νησίδες αυτές έχουν είτε τη μορφή μικρών οικισμών (όπως ο πρώτος πυρήνας του campus, σχεδιασμένος από το «Εργαστήριο 66»), είτε τη μορφή κολλεγιακών σχηματισμών μοναστηριακού τύπου, όπως το πρώτο κτίριο του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων. Οι λεγόμενες «νησίδες» σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να διευκολύνουν τη γρήγορη δημιουργία αστικής «ατμόσφαιρας» στο εσωτερικό τους και, κυρίως, να επιτρέψουν στους σχεδιαστές τους να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες αρχιτεκτονικές αντιλήψεις τους και να επιτρέψουν τον ιδιαίτερο χρονικό προγραμματισμό της κάθε νησίδας ανεξάρτητα από τις άλλες.
Στο πλαίσιο του Ρυθμιστικού Σχεδίου έχουν ήδη (2006) σχηματιστεί οι δύο πρώτες νησίδες ακαδημαϊκών δραστηριοτήτων, η πρώτη μονάδα του πλέγματος της φοιτητικής κατοικίας και ο πρώτος πυρήνας των κεντρικών λειτουργιών του campus.

4.Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: νέο ρυθμιστικό σχέδιο

Α. Κωτσιόπουλος, Γ. Κονταξάκης, Π. Παναγιωτόπουλος, σε συνεργασία με ομάδα αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων υπό την επίβλεψη των Πρυτανικών αρχών, 1989-2005

 Το σύνολο των προτάσεων του ρυθμιστικού σχεδίου προγραμματίζεται να αποδώσει συνολικά 65.000 μ2 μεικτής επιφανείας κυρίων χώρων (πλέον των περίπου 400.000 μ2 ήδη υπαρχόντων χώρων) επιβαρύνοντας τον πραγματικό συντελεστή δόμησης του  campus του Α.Π.Θ. μόνο κατά 10%, λόγω των πολλών υπογείων ή ημι-υπογείων κατασκευών.

 Στο πλαίσιο αυτό, ακολουθήθηκαν δύο κύριοι χειρισμοί:

 α. η κατασκευή μερικώς ή πλήρως υπογείων επεκτάσεων των κτιρίων κατά μήκος του βασικού διαμήκους πεζοδρόμου του campus (Φιλοσοφική, Πλατεία Χημείου, Βιβλιοθήκη, Πολυτεχνική) με παράλληλο στόχο την αναβάθμιση του πεζοδρόμου αυτού και τη διείσδυση των λειτουργιών και των κατοίκων της πόλης στην πανεπιστημιούπολη και
 β. διορθωτικές κινήσεις σε σημεία κυρίως της περιμέτρου, με στόχο τη δημιουργία αστικών ορίων της πανεπιστημιούπολης εκεί όπου ο αρχικός σχεδιασμός δεν ήταν σε θέση να το προβλέψει (επέκταση της Σχολής Θετικών Επιστημών, επέκταση της Κτηνιατρικής Σχολής, επέκταση της Οδοντιατρικής Σχολής, Κτίριο Βασικών Επιστημών της Ιατρικής, Νοσοκομείο Παραπληγικών, νέο συγκρότημα Παιδαγωγικών Τμημάτων κ.α.)
 Το ρυθμιστικό σχέδιο εγκρίθηκε από τη Σύγκλητο και τους φορείς της πόλης και θεσμοθετήθηκε με Προεδρικό Διάταγμα το 1998.