(109.12) Η Θεραπεία της άρρωστης Κατοικίας

Φοιτήτρια: Κατερίνα Οικονόμου
Επιβλέπουσα καθηγήτρια: Ιρις Λυκουριώτη
Τμ. Αρχιτεκτόνων Μηχ. Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Ημερομηνία παρουσίασης: 3 Οκτωβρίου 2012

- Κατοικώ κάπου.
- Πού ;
- Είμαι από κάπου.
- Πού ;- Έχω ανάγκη να ανήκω κάπου.
- Γιατί ;...

«Γιατί έχω τόση ανάγκη να ανήκω σε κάποιον τόπο;», αναρωτήθηκε η Λίνα καθώς κοίταζε τους τοίχους του διαμερίσματός της.

Η κατοικία είναι η αγκαλιά που προστατεύει, στεγάζει και θρέφει σώματα και αναμνήσεις. Ετσι τουλάχιστον ήθελε το σπίτι της η Λίνα. Της αρέσει η έκφραση «γυρνάω στο πατρικό» αλλά μισούσε αυτό στο οποίο μεγάλωσε. Ήταν κρύο και αφιλόξενο. Και αυτό γιατί ο πατέρας της συσσώρευε ακατάπαυστα αντικείμενα στην κατοικία τους. Για την ακρίβεια δεν πετούσε τίποτα! Αντικείμενα μπαίνανε μα δε βγαίνανε ποτέ...

 

Αρχικά υπήρχε ένα αθώο στοίβαγμα εφημερίδων. Με τον καιρό η στοίβα ψήλωνε και απλώθηκε σε μια δεύτερη, τρίτη και έπειτα τέταρτη σειρά. Στη συλλογή προστέθηκαν άδειες συσκευασίες από μαρμελάδες, κονσέρβες, απορρυπαντικά, πλαστικές σακούλες, χαρτόκουτα και περιοδικά. Όλο το σπίτι γέμισε. Οι στοιβάδες έτειναν να φτάσουν στην οροφή. Οι διάδρομοι κόντευαν να εξαφανιστούν. Η κουζίνα το ίδιο. Διέκρινες μόνο στενά ανοίγματα που οδηγούσαν η μια στην τηλεόραση και η άλλη στη μοναδική άδεια πολυθρόνα. Μια άμορφη μάζα έσβησε την ύπαρξη των επίπλων. Η κατάσταση ξέφυγε γρήγορα από τον έλεγχο.

Τώρα πια έχει τη δική της κατοικία...μα η αίσθηση δυσφορίας την στοιχειώνει ακόμα. Δεν μπορεί να αφεθεί στο νέο της χώρο. Αισθάνεται ευάλωτη και εκτεθειμένη. Τα δάκρυα τρέχουν...μα σε ποιον τοίχο να στηρίξει το κεφάλι της να κλάψει;

Νιώθει άρρωστη. Δεν έχει βρει ακόμα το γιατρικό...μα το χρειάζεται επιγόντως...

 

 

Η Λίνα ζητά βοήθεια από τον Ορφέα τον Αρχιτέκτονα. Η χωρική της ίαση θα έρθει με μια νέα κατοικία.

Τί αρχιτεκτονική απαιτείται όμως;

Ποια κατασκευαστικά υλικά θα χρησιμοποιηθούν;

Πρέπει να βρει το κατάλληλο οικόπεδο, μα ο τόπος γύρω του είναι επίπεδος και μονότονος. Εύκολα χάνεται κανείς στην αχανή ομοιογένεια. Οι υφές εδώ είναι πορώδεις και φαίνεται πως οδηγούν στα έγκατα της γης. Αποφασίζει να το διερευνήσει. Έτσι φτάνει στην απόληξη της ξηράς, εκεί όπου ξεκινά ένας βαθύς γκρεμός και μια απέραντη θάλασσα. Δίχως να περιμένει ξεκινά την κάθοδο. Διανύοντας μια απόσταση, διακρύνει ένα σύστημα σωληνώσεων που ξεκινούν από το υπέδαφος και καταλήγουν στη θάλασσα. Όσο προχωρούσε περιπλεκόταν με διακλαδώσεις και συγχωνεύσεις σε διάφορα σημεία. Διαχωρίζονται σε δύο χρωματικές κατηγορίες που αλληλοπλέκονται άτακτα. Οι σκουρόχρωμοι αγωγοί εναποθέτουν ύλη από τον φλοιό του εδάφους στο βυθό του νερού, ενώ οι ανοιχτόχρωμοι κάνουν την αντίστροφη πορεία. Η αλληλοτροφοδοσία γίνεται ατέρμονα διατηρώντας την ισορροπία αυτού του κόσμου.

 

Καταλήγωντας στη θάλασσα, κολυμπά προς το βυθό. Ο πυθμένας βρίσκεται μακριά μα το κουράγιο του είναι αστείρευτο.

Κάπου προς τον πάτο, διακρύνει ένα σύμπλεγμα υποθαλάσσιων σπηλαιών. Πλησιάζοντας συνειδητοποιεί πως εκεί οδηγούν οι αγωγοί. Θυμίζουν καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Εξερευνώντας σχολαστικά ανακαλύπτει και μια άδεια σπηλιά που δεν συνδέεται με κανέναν αγωγό. Ήταν το τέλειο μέρος για να στήσει την κατασκευή που έχει αποκρυσταλλοποιηθεί στη σκέψη του.

Ήταν ώρα να τη φωνάξει. Το "σπίτι" της είναι έτοιμο!

Η Λίνα άκουσε μια φωνούλα να την καλεί. Ήταν σίγουρη πως ο Ορφέας είναι δημιούργημα των ονείρων της. Από πού ερχόταν όμως;

Ο Ορφέας βρισκόταν στο ποιο βαθύ σημείο που έφτανε η σκέψη της. Έκλεισε τα μάτια και άφησε τη φωνή να την οδηγήσει... Και να που τον έβλεπε !

Της ζητά να κοιτάξει ψηλά. Η Λίνα βλέπει μια σκάλα που οδηγεί σε ένα κυκλικό τραμπολίνο στην οροφή της σπηλιάς. Πίσω από αυτό διέκρυνε ένα άνοιγμα στην επιφάνεια του βράχου. Η τρύπα ήταν ευρήχωρη. Θύμιζε τους αγωγούς που συνέδεαν τον πάνω με τον κάτω κόσμο αλλά διέφερε από τους υπολοίπους γιατί ήταν επενδυμένος εσωτερικά με ένα χνουδωτό υλικό.

"Εκεί πάνω θα ανέβεις. Φόρεσε αυτήν τη στολή", της αποκρίθηκε δίνοντάς της ένα ρούχο με τραχειά υφή και μικροσκοπικά άγκυστρα, "Και ανέβα στο τραμπολίνο. Αναπήδησε με δύναμη για να αναπτύξεις φόρα. Όταν είσαι έτοιμη κόλλα πάνω στο τοίχωμα και σκαρφάλωσε προς τα πάνω. Η υφή της στολής θα εμποδίσει την πτώση σου. Στην πορεία θα βρεις διάφορες εσοχές στα. Εκεί θα ξεκουράζεσαι όσο χρειαστείς. Αλλά θυμίσου πως απώτερος σκοπός είναι η άνοδος", εξήγησε ο Αρχιτέκτονας.

 

 

Η Λίνα δυσπιστούσε. Το κατασκεύασμα της φαινόταν γελοίο.

"Δεν σχεδίασα μια κατοικία με τοίχους, ανοίγματα και σκεπή γιατί δεν χρειάζεσαι αυτού του είδους αρχιτεκτονικής. Χρειάζεσαι μια κατασκευή που θα σου διδάζει το κατοικείν. Στην κάθε εσοχή θα ανακαλύψεις μια πτυχή του. Κάποια είναι ευχάριστα, ενώ άλλα ξύνουν παλιές πληγές.  Η αίσθηση και η εμπειρία του κατοικείν καθορίζουν το σπίτι που αποζητάς όχι τα δομικά υλικά και τα έπιπλα. Μέχρι να φτάσεις στην επιφάνεια, θα έχεις συλλέξει αρκετές εμπειρίες για να προσδιορίσεις την κατοικία με την οποία θα συνδεθείς βαθειά."

 

"Και τώρα Λίνα σε αποχαιρετώ. Η δουλειά μου εδώ τελείωσε. Έχω να αναδομήσω άλλες πτυχές της ψυχής σου. Τώρα πρέπει εσύ να παίξεις τον ρόλο σου. Όποτε όμως με χρειάζεσαι πραγματικά, θα ακούς τη φωνή μου", της αποκρίθηκε ο Αρχιτέκτονας και εξαφανίστηκε σαν ομίχλη που διαλύεται στον ήλιου.

Η Λίνα κοίταξε ψηλά προς το τραμπολίνο...

"Ας να δούμε λοιπόν πώς λειτουργεί και αν λειτουργεί..."

Διπλωματικές & Ερευνητικές Εργασίες - Το greekarchitects.gr, προτείνει μια  θεματική ενότητα, στην οποία παρουσιάζονται πτυχιακές ή ερευνητικές εργασίες φοιτητών από σχολές πολυτεχνείων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Οι ενδιαφερόμενοι /νες μπορούν να μας στείλουν την διπλωματική τους εργασία.