(122.12) Πάρκο χορού στην Καλαμάτα

Φοιτήτρια: Καλλικούνη Μαρία
Επιβλέποντες καθηγητές: Κοτιώνης Ζήσης, Πανηγύρης Κωστής
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Ημερομηνία Παρουσίασης: 4 Ιουλίου 2012

Με  αφορμή  τον  χαρακτηρισμό της  πόλης της  Καλαμάτας ως «πόλη του χορού» λόγω της δραστηριότητας του «Διεθνές  Φεστιβάλ Χορού» καθώς και της δημιουργίας του «Μεγάρου Χορού», η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει στην υποστήριξη και ολοκλήρωση των υπαρχόντων δομών που σχετίζονται με την τέχνη του χορού στην Καλαμάτα.

Η επαγγελματική εκπαίδευση χορευτών, η στέγαση αυτών αλλά και όσων συμμετέχουν στις χορευτικές εκδηλώσεις, συνιστούν το πρόγραμμα εκείνο που θα υποστήριζε και θα ολοκλήρωνε τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις. Ένα "πάρκο χορού", τόπος εκπαίδευσης, διαμονής, περιπάτου, σχεδιασμένος με άξονα τις ανάγκες και την καθημερινότητα χορευτών, ανοιχτό ταυτόχρονα στην πόλη.

Αφετηρία στον σχεδιασμό του "πάρκου χορού" υπήρξε ο ποταμός Νέδοντας που διασχίζει την πόλη. Η αρχή του ποταμού είναι κάτω από το Κάστρο, ενώ στη μέση περίπου αυτής της διαδρομής, βρίσκεται το Μέγαρο Χορού. Το ποτάμι συνδέει με την πορεία του τους δύο αυτούς χώρους. Με βάση τη φυσική αυτή σύνδεση, προέκυψε η σκέψη της ενοποίησης των "τόπων χορού". Το Κάστρο, το Μέγαρο Χορού και στη συνέχεια, το Πάρκο Χορού. Ιστορικός χώρος και μέρος διεξαγωγής εκδηλώσεων κατά τους θερινούς μήνες ο πρώτος τόπος, Μέγαρο πλήρως εξοπλισμένο με αίθουσες παραστάσεων και υποστηρικτικές εγκαταστάσεις και Πάρκο εκπαίδευσης χορευτών και διαμονής. Η φυσική αυτή κίνηση, στο σημείο όπου βρίσκεται το Μέγαρο Χορού διακόπτει την ευθύγραμμη πορεία της, πραγματοποιεί μία "στροφή" και καταλήγει στην περιοχή μελέτης. Αυτή η στροφή και η κατάληξη της διαδρομής στο οικόπεδο είναι η πρώτη συνθετική χειρονομία.

Μέθοδος σχεδιασμού. Βασική ιδέα
Το πρόγραμμα  λειτουργιών  που  προσφέρει το Πάρκο Χορού αποτελείται από τη σχολή χορού επαγγελματικής εκπαίδευσης, τις φοιτητικές εστίες και το κέντρο φυσιοθεραπείας. Η ιδέα με βάση την οποία κατευθύνθηκε ο σχεδιασμός είναι η ύπαρξη σημείων- κόμβων στα οποία καταγράφονται τα πιο σημαντικά συμβάντα  και που αποτελούν συνδέσεις μεταξύ των επιμέρους κτιρίων. Πρωτίστως μέσω του προγράμματος συγκροτούνται τα πλαίσια μέσα στα οποία κινείται το υποκείμενο, στο περιθώριο των οποίων, συνήθως προκύπτει ένας κενός, ανενεργός χώρος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός ο ενδιάμεσος χώρος, παρουσιάζεται σαν σκηνή η οποία «επενδύεται συμβολικά» με μία δραστηριότητα και αποτελεί τον πρόδρομο της εναλλαγής μίας κατάστασης. Οι κόμβοι έχουν επιλεγεί με άξονα το γεγονός ότι στο πάρκο υπάρχουν χώροι τους οποίους οι φοιτητές, οι μόνιμοι κάτοικοι δηλαδή του πάρκου, έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν 24 ώρες. Αυτοί οι χώροι είναι η βιβλιοθήκη, μία αίθουσα χορού και μία εσωτερική πισίνα.

Μηχανισμοί δημιουργίας χώρων
Περιγραφή συστήματος σχέσεων κτιρίου-κίνησης-πάρκου
Το θέμα γύρω από το οποίο ξετυλίγεται η ιστορία του πάρκου χορού, είναι η διδασκαλία του χορού. Μεταφράζοντας το σε πρόγραμμα πρόκειται για τις αίθουσες των μαθημάτων. Με βάση αυτή την παρατήρηση, οι αίθουσες χορού αναδεικνύονται ως πυρήνας του πάρκου και σχεδιάζονται ως ένας συμπαγής όγκος με κατακόρυφη διανομή των αιθουσών, υπερυψωμένος και διαφανής, ορατός από την πόλη, σαν     οθόνη   όπου   προβάλει το περιεχόμενο της.

Η κίνηση του επισκέπτη στην σχολή διαρθρώθηκε πάνω στην ιδέα της σταδιακής "αποκάλυψης" αυτού του όγκου, καθώς αυτός κινείται κατά μήκος της σχολής. Για να επιτευχθεί αυτή η οπτική προς τις αίθουσες επιλέχθηκε η κίνηση να είναι σε κλίση και να εμπεριέχει μία στροφή κάνοντας τη διαδοχική αποκάλυψη της "οθόνης" πιο δραματική.

Συνεπώς, ανεβαίνοντας την ανοιχτή ράμπα, σιγά σιγά φανερώνεται η "οθόνη", δίνοντας τη δυνατότητα στον επισκέπτη να βλέπει τους χορευτές και να ακούει τη μουσική που προέρχεται από τις αίθουσες. Ο περιπατητής έχει την επιλογή να κατέβει τις κλίμακες που συναντά στη διαδρομή του και να οδηγηθεί στον χώρο της βιβλιοθήκης, ή να συνεχίσει και να βρεθεί στο τέρμα της ανάβασης σε απόσταση 4 μέτρα από το 0,00 με θέα την θάλασσα.

Οι κατοικίες των φοιτητών προκύπτουν από τη λογική της σχέσης  θεατή με σκηνή, σε αντιστοιχία με τον όγκο των αιθουσών. Ο συνδυασμός της διαμονής με την ατομική εξάσκηση οδήγησε στον σχεδιασμό δύο επιπέδων σε κάθε δωμάτιο. Η τομή που σχηματίζεται ανά δωμάτιο, λειτουργεί σαν μονάδα, ενώνεται με τις υπόλοιπες δημιουργώντας έναν διάτρητο όγκο, τα κενά του οποίου λειτουργούν ως κοινόχρηστοι χώροι, περιλαμβάνοντας εξοπλισμό κουζίνας και καθιστικό. Η κίνηση είναι οριζόντια διαπερνώντας τα δωμάτια και τους κοινόχρηστους. Ο κάθε  όροφος  είναι  σε υποχώρηση σε σχέση με τον από κάτω, δημιουργώντας μία κεκλιμένη όψη η οποία παραλαμβάνει την κατακόρυφη κίνηση οδηγώντας στο επίπεδο της πλατείας. Τα κοινόχρηστα λουτρά, στο πίσω μέρος των εστιών, καλύπτονται από μία βατή διαμόρφωση επιπέδων και φωτίζονται από τρύπες που βρίσκονται στην επιφάνεια. Το κέντρο φυσιοθεραπείας, απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους, προσφέροντας σάουνες και πισίνες υπόγειες, χρησιμοποιώντας το νερό σαν ένα άλλο μέσο οπτικής του σώματος.

Διπλωματικές & Ερευνητικές Εργασίες - Το greekarchitects.gr, προτείνει μια  θεματική ενότητα, στην οποία παρουσιάζονται πτυχιακές ή ερευνητικές εργασίες φοιτητών από σχολές πολυτεχνείων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Οι ενδιαφερόμενοι /νες μπορούν να μας στείλουν την διπλωματική τους εργασία.