«Ένθεν δέ προτέρω πλέομεν ακαχήμενοι ήτορ»

Η ποιήτρια Μαρία Μιστριώτη για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο

«Ένθεν δέ προτέρω πλέομεν ακαχήμενοι ήτορ»
Οδύσσειας κεφ. ι στιχ. 105

Η σιωπή σου
λόγος δυνατός
Θόδωρε Αγγελόπουλε.

Δεν θα σου πούμε αντίο.

Το «Βλέμμα του Οδυσσέα» δεν παύει να λάμπει
και όλα «Είναι μια συνέχεια της Ομηρικής Οδύσσειας
στην αέναη κίνηση της ζωής και του θανάτου».

Ο «Θίασος» δεν παύει να ταξιδεύει
και να μοιράζει κρασί και ψωμί
για κείνους που φεύγουν ματωμένοι και ανυπότακτοι.

Ο πελαργός δεν σταματάει το «Μετέωρο βήμα» του
και το «Τοπίο στην ομίχλη» γίνεται πέρασμα των μετανάστιων καιρών.

Οι αλιπόρφυρες γοργόνες
επιμένουν να αναζητούν τον «Μεγαλέξανδρο».
Το «Ταξίδι στα Κύθηρα»
μέσα από αλληγορίες και οράματα.
Με τρόπο αφαιρετικό θα ζωγραφίζεις
τις έννοιες και τα σύμβολα
την υπέρβαση και το πάθος
την ηδονή και την οδύνη
τον έρωτα και τον θάνατο.

Δεν θα σου πούμε αντίο
ποιητή Θόδωρε Αγγελόπουλε.

Μαρία Μιστριώτη