Έκθεση αρχιτεκτονικής, Αόρατες Πόλεις

Η έκθεση εμπνευσμένη από τον τίτλο του βιβλίου του Italo Calvino, «Αόρατες Πόλεις», που φαντάζεται τις ζωντανές περιγραφές  του Marco Polo πολλών πόλεων της παρακμάζουσας αυτοκρατορίας του Kublai Khan, παρουσιάζει μια επιλογή από ερμηνείες καλλιτεχνών για το δομημένο περιβάλλον.  Οι καλλιτέχνες αποτυπώνουν τις πόλεις, ή τις εντυπώσεις τους από αυτές, με κάρβουνο, μπογιά, ταπετσαρία, γύψο, σαπούνι, αλλά ακόμα και φως και ήχο, υπενθυμίζοντάς μας το ρόλο που παίζουν οι αισθήσεις μας στην αναγνώριση και τη θύμηση ενός τόπου. Οι δουλειές που περιλαμβάνονται στην έκθεση αναπτύσσονται ανάμεσα στο αντιπροσωπευτικό και το αφηρημένο, υπενθυμίζοντάς μας ότι κάθε πόλη είναι τόσο μια ιδέα ή ψυχολογική και συναισθηματική εμπειρία, όσο και ένα μείγμα ασφάλτου, τούβλου, ατσαλιού και γυαλιού.

Carlos Garaicoa
Εμπνευσμένος από το συνδυασμό της αποικιακής αρχιτεκτονικής και των εγκαταλελειμμένων κτιρίων στην πόλη καταγωγής του, την Αβάνα, ο Κουβανός καλλιτέχνης Carlos Garaicoa δημιουργεί μια εξιδανικευμένη μητρόπολη στο No Way Out. Τοποθετημένο χαμηλά στο έδαφος, θυμίζοντας μακέτα, το γλυπτό είναι φτιαγμένο από φανάρια και ριζόχαρτο που φωτίζονται υποδηλώνοντας τη λάμψη μιας πόλης τη νύχτα.

 

 

Diana Al-Hadid
H νέα δουλειά της Diana Al-Hadid επεκτείνει το ενδιαφέρον της σε αυτό που η ίδια αποκαλεί "impossible architecture" - αδύνατη αρχιτεκτονική. Φτιαγμένη από απλά υλικά όπως ξύλο, χαρτόνι και γύψο, και επηρεασμένη από πίνακες και γλυπτά της αναγέννησης, η δουλειά της είναι μια αναφορά στα έργα από μάρμαρο του Bernini με ρευστά σχήματα και ανακλινόμενες φιγούρες, που ίπτανται πάνω από τα κτίρια σαν σύννεφα.

 

 

Kim Faler
O Αμερικάνος καλλιτέχνης Kim Faler αποσυνθέτει μέρος της επένδυσης μπροστά από τους αυθεντικούς τούβλινους τοίχους του μουσείου. Αποκαλύπτοντας φραγμένα παράθυρα και ανοίγοντας τη θέα του χώρο στην πόλη έξω από αυτά, ο Faler δίνει έμφαση στην σχέση του κτιρίου με το North Adams. Ευφήμεροι τοίχοι από μυρωδικό σαπούνι υπενθυμίζουν στους παρατηρητές τα επίπεδα μιας πόλης - τη σύνδεση ανάμεσα σε κτίριο και καταστροφή- και δίνουν έμφαση στις σχέσης της αρχιτεκτονικής με τη μνήμη και το σώμα.

 

 

Mary Lum
Οι πίνακες της Mary Lum είναι μεταφορές μιας σειράς από κολλάζ που έκανε κατά τη διαμονή της στο Παρίσι. Χρησιμοποιώντας χαρτί από τις διαδρομές της, η καλλιτέχνις δημιουργεί διαφορετικά επίπεδα πορτραίτων των λεπτομερειών της πόλης. Αποκόπτωντας τμήματα από κάθε κολλάζ η Mary Lum τα τοποθετεί το ένα πάνω στο άλλο, δημιουργώντας παράθυρα ή περάσματα από τη μια σελίδα στην άλλη μεταφέροντας την εμπειρία της μετακίνσης μέσα σε μια πολυσύχναστη πόλη.

 

 

Miha Strukelj
Η Miha Strukelj που εκπροσώπησε τη Σλοβενία στη 53^η Biennale, δημιούργησε μια τοποθεσία δύο ιστοριών για την έκθεση, με ζωγραφική με κάρβουνο στον τοίχο.  Συγχωνεύοντας εικόνες από πολλές αστικές τοποθεσίες σε μια δουλειά, οι φευγαλέες άυλες εντυπώσεις που δημιουργεί η Strukelj αφήνει τον παρατηρητή να συμπληρώσει μόνος του τα υπόλοιπα, εξερευνώντας πως η πόλη και η εικόνα κατασκευάζονται και γίνονται αντιληπτές.

 

 

Lee Bul
Η έκθεση περιλαμβάνει πολλά γλυπτά του Lee Bul. Φτιαγμένες από γυαλί, μέταλλο και ξύλο, αυτές οι αφηρημένες κατασκευές υπενθυμίζουν τα ουτοπικά οράματα πολλών καινοτόμων αρχιτεκτόνων, από τις κρυστάλλινες φαντασιώσεις του Bruno Taut μέχρι το απραγματοποίητο όραμα του Buckminster Fuller για μια αερομεταφερόμενη πόλη.

 

 

Sopheap Pich
Η δουλειά της Sopheap Pich, καλλιτέχνιδας από την Καμπότζη, Compoundis, είναι εμπνευσμένη από τη ραγδαία ανάπτυξη της Phonm-Penh. Η δουλειά της αποτελείται από σπονδυλωτές μονάδες υφασμένες από bamboo και rattan, υλικά που χρησιμοποιούνται στην περιοχή.  Η πλούσια κουλτούρα και το βίαιο παρελθόν της Καμπότζης περιπλέκονται σε μια γεμάτη μνήμες οφθαλμαπάτη, που θυμίζει παράλληλα το πυκνό πείγραμμα της πόλης και τους ναούς του Angkor Wat. Μορφές σε σχήματα πυραύλων θυμίζουν τις αμερικάνικες βόμβες που έπληξαν τη χώρα ανάμεσα στο 1969 και το 1973, καθώς και τις παραδοσιακές παγίδες για τα ψάρια.

 

 

Francesco Simeti
Η καινούρια δουλειά τοι Ιταλού Francesco Simeti αντικατοπτρίζει τον βομβαρδισμό εικόνων που δημιουργούν τα δυτικά μέσα. Η δουλειά του συνδυάζει φωτογραφίες  εφημερίδων με εικόνες του Αφγανιστάν, και άλλων οριζόντιων πόλεων της Ανατολής, με εικόνες εγκαταλελειμένων σπιτιών στο Detroit και τη Florida σε μια διακοσμητική ταπετσαρία. Οι κατασκευές είναι τοποθετημένες σε ένα φυσικό τοπίο με έντονη βλάστηση, που παράλληλα απειλεί και απειλείται.

 

 

Liz Glynn
Στις Αόρατες πόλεις συμπεριλμάνονται δύο βίντεο της δουλειάς της Liz Glynn. Για το The 24 Hour Roman Reconstruction Project (2008) η καλλιτέχνις και πολλοί εθελοντές έχτισαν και κατέστρεψαν μια μακέτα από χαρτόνι της Ρώμης, όπως αυτή εξελίχθηκε από την εποχή του Romulus και του  Remus σε εκείνη των Βισιγότθων το 410 π.Χ.

Παρακολουθήστε το  Rome Reconstruction video.

 

Emeka Ogboh
Στη σειρά έργων του Lagos Soundscapes, ο Emeka Ogboh αποτυπώνει ακουστικά τον διακριτικό χαρακτήρα της Νιγηριανής πρωτεύουσας. Στην έκθεση ο Ogboh παρουσίασε ένα απόσπασμα από μια μεγαλύτερη ηχογράφηση. Σε αυτό που ο καλλιτέχννης αποκαλεί "verbal map"-προφορικό χάρτη της πόλης, οι αγωγοί προκαλούν τους επιβάτες στα λεωφορεία και τους ενημερώνουν για τις κατευθύνσεις. Στο Lagos, αυτές οι μουσικές κατευθύνσεις σμίγουν με τη ζητιανιά μικρών παιδιών.

 

 

Τόπος : The Massachusetts Museum of Contemporary Art (MASS MoCA)
Διάρκεια : έως 4 Φεβρουαρίου 2013