Το στρεβλό είδωλο

‘'Θεοί μη μας λυπάστε! Στείλτε μας περισσότερο κακό. Πιο αβάσταχτο δώστε μας πόνο. Ρημάξτε μας, με πιο μεγάλες συμφορές. Αντέχουμε ακόμα^. ζούμε! ‘' [1]

Αυτά τα λόγια του Ορέστη στριφογύριζαν ξανά στο μυαλό μου, από τη στιγμή που είδα τις διακριθέντες προτάσεις για τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών [AMSTERDAM] Iconic Pedestrian Bridge. Έναν διαγωνισμό στον οποίο είχα την τιμή να συμμετάσχω κι εγώ με την πρότασή μου. Δεν ήταν η πρώτη φορά και σίγουρα δεν θα είναι και η τελευταία!

Όσοι διαβάσετε τις πιο κάτω σκέψεις-παρατηρήσεις, (ειδικά όσοι είχατε την εμπειρία συμμετοχής σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό) υποθέτω ότι κατανοείτε πολύ καλά τα όσα θα ακολουθήσουν! Προλαβαίνοντας τις όποιες αντιδράσεις, θα ήθελα να επισημάνω ότι η απογοήτευση που προσωπικά νιώθω από την εξέλιξη του διαγωνισμού, δεν πηγάζει από το γεγονός της μη διάκρισης της πρότασης μου, τουναντίον, καταλαβαίνετε πολύ καλύτερα από τον καθένα, ότι τα να συμμετέχεις σε ένα αρχιτεκτονικό διαγωνισμό και δη σε διεθνές επίπεδο, είναι μια εσωτερική ανάγκη - αναζήτηση των αρχιτεκτόνων απαλλαγμένη από αγκυλώσεις σε βραβεία και διακρίσεις. Είναι μια διαδικασία εξέλιξης και αυτοθεώρησης του αρχιτεκτονικού νου, χωρίς ίχνος πεζών κινήτρων (χρηματικά έπαθλα κτλ.)

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή! Έπειτα από μία ομολογουμένως πληρέστατη προκήρυξη, έχοντας αναλυθεί οι βασικές προθέσεις του αγωνοθέτη καθώς και οι κανόνες σχεδιασμού, φτάσαμε στις 15 Μαρτίου 2012, ημέρα δημοσιοποίησης των αποφάσεων της κριτικής επιτροπής. Αποτέλεσμα που ούτε απλώς ενδιαφέρον δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Αντιθέτως, τόσο οι βραβευμένες όσο και οι διακριθέντες προτάσεις κάθε άλλο παρά συνεπείς είναι ως προς τις αρχικές προθέσεις του αγωνοθέτη. Και για να προχωρήσω και ένα βήμα παραπέρα, κρίνω (έπειτα από πολύωρη μελέτη τους) ότι δεν θα μπορούσαν να σταθούν ακόμα και σε χαμηλότατο επίπεδο παρουσίασης και κρίσης. Κατασκευαστικά λάθη, παράβλεψη κανονισμών, σχεδιαστικές γραφικότητες και αθετήσεις όρων συνθέτουν ένα σκηνικό που μόνο θλίψη και απογοήτευση μπορεί να προκαλέσει στον οποιονδήποτε νοήμονα παρατηρητή (αρχιτέκτονα και μη). Για να μην πω γέλια! Είμαι πλέον πεπεισμένος (λαμβάνοντας υπ' όψιν και τη δική μου συμμετοχή) ότι σταλθήκαν πολύ πιο αξιόλογες προτάσεις, οι οποίες για ανεξήγητο λόγο παραγκωνίστηκαν και αγνοήθηκαν.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή, επικοινώνησα μέσω e-mail με τον φορέα [AC-CA] και τους παρέθεσα την προσωπική μου εκτίμηση για την εξέλιξη της διαδικασίας. Πάντα σε πλαίσια ευγένειας και πολιτισμένης παράθεσης επιχειρημάτων. Οι απαντήσεις οι οποίες ζητούσα, δεν μου έχουν δοθεί, και υποθέτω πως δε θα τις λάβω ποτέ! Και υπενθυμίζω, ζητούσα απλώς εξηγήσεις. Μία υποτυπώδη τεκμηρίωση του σκεπτικού της κριτικής επιτροπής.

Κλείνοντας θα ήθελα να παραθέσω το λόγο για τον οποίο δημοσιοποιώ το εν λόγω κείμενο. Ο ένας και μοναδικός λόγος, δεν είναι άλλος από την αγάπη που τρέφω σε αυτό που ο κόσμος ονομάζει επάγγελμα του αρχιτέκτονα κι εμείς προτιμάμε να το ονομάζουμε λειτούργημα, πάθος, έκφραση δημιουργίας και τόσα άλλα με τα οποία ο κάθε ένας από εμάς προτιμά να αποκαλεί αυτήν την τόσο γλυκιά και παράλληλα επίπονη πνευματική εξάρτηση! Ειδικά σε μία περίοδο αποκαθήλωσης των πάντων, ας φανούμε σίγουροι και αποφασισμένοι για την προάσπιση της αρχιτεκτονικής. Ας αναζητήσουμε εκ νέου τα κίνητρα μας και ας απολαύσουμε αυτόν τον απόλυτο δρόμο. Ας μην υποστηρίξουμε κι εμείς με τη σειρά μας (εκούσια ή ακούσια) την εκμετάλλευση της δίψας ημών των αρχιτεκτόνων για δημόσιο προβληματισμό, πειραματισμό και προοπτικές δημοσιοποίησης ενός έργου τους, από ανάξιους πάτρωνες!

‘'Αν η δειλία μας χρειάζεται ένα όνομα ας είναι οποιοδήποτε Μετα-, και αν υπάρχει ανάγκη για ένα παραληρούν γαϊτανάκι ας μην το κάνουμε επάγγελμά μας να κατασκευάζουμε τις πολύχρωμες κορδέλες για τους χορευτές αλλά μόνο τον ιστό, τον κεντρικό ακίνητο άξονα της κίνησης. Εξάλλου αυτό είναι το μόνο που μας ζητάνε να κάνουμε, τίποτα^. απλά, στη μέση της κίνησης της περιφέρειας εμείς οι Αρχιτέκτονες α-κίνητοι φύλακες του κέντρου, στους ανέμελους χορευτές, α-συγκίνητοι αναμεταδότες του Πρωταρχικού Ρυθμού''.[2]

Με τιμή,
Ιωάννης Καρράς, αρχιτέκτων.

Η συμμετοχή του Ιωάννη Καρρά στον διαγωνισμό.

Βιβλιογραφία
1. Ευριπίδης ‘'Ηλέκτρα'' μετ. Γ. Χειμωνάς
2. Ζαχαριάδης Γ. Σπανομαρίδης Θ. ‘'Η καταγωγή της γεωμετρίας'' (επίλογος)

Χρήσιμα links
http://www.ac-ca.org/en/project03
http://www.ac-ca.org/en/amsterdam03winners
http://www.ac-ca.org/en/amsterdam03mentions