Ψήφισμα του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Χανίων

Μένουμε Ελλάδα;

Υπερπληροφόρηση, παραπληροφόρηση, συμφέροντα, παρασκήνια, ευτελισμός και ανάμεσά τους μια «όαση» ενημέρωσης και αναψυχής, προβληματική και πάσχουσα αναμφίβολα, αλλά τολμηρή και καινοτόμα μέσα στο ερημικό τοπίο.

Όταν η ποιότητα δεν προέρχεται από «στροφή» προς αυτήν αλλά συνιστά μονόδρομο, όταν η Ελλάδα ταυτοποιείται από την ύπαρξη και λειτουργία της ΕΡΤ, από τα πιο μικρά έως τα πιο σπουδαία, από το «σόλο φλογέρα τσομπανάκο» και τον εθνικό ύμνο στο σήμα του σταθμού, έως τις -πολιτιστικής κληρονομιάς περιεχομένου- εκπομπές και συνεντεύξεις, τότε πλέον σε ποια Ελλάδα μπορούμε να συζητάμε ότι μένουμε;

Το πρωτοφανές για δημοκρατική χώρα «κλείσιμο» της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης με τρόπο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», δηλαδή χωρίς την έγκριση της Βουλής, αναιρεί για μια ακόμα φορά, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, τους δημοκρατικούς θεσμούς αυτής της χώρας (Ελλάδα;) μιμούμενο την τόλμη αυτού του ίδιου του φορέα, αλλά πλέον με χροιά αρνητική, τόλμη δειλή, τόλμη άνιση.

Ο Νέος Οργανισμός Ράδιο-Τηλεόρασης που θα ιδρυθεί, δε θα μπορέσει ποτέ να καλύψει αυτόν τον ενδιάμεσο σκοταδισμό της χώρας. Φευ! Ούτε να μετριάσει στο ελάχιστο την οδύνη από τις απανωτές δυσάρεστες εκπλήξεις της Κυβέρνησης. Καμία εγγύηση και υπόσχεση μετέπειτα ορθής λειτουργίας δε μπορεί να εξασφαλίσει τη μελλοντική διαφάνεια, δε θα μπορέσει να μετριάσει το πλήγμα της ανεργίας αλλά και το πλήγμα του εθνικού φρονήματος.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς και τη δυσαρέσκειά μας ως Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Χανίων για την πλέον φτωχότερη Εθνική Τηλεόραση. Το «πλέον» με τη διττή έννοια του επιρρήματος.

Ακολουθεί ποίημα Χανιώτη Ανώνυμου ποιητή,

Όχι, δε θα μιλήσω έξω απ' την αποτριβή της αδαμαντίνης των οδόντων
θα μιλήσω πίσω απ' την ασφάλεια του υγρού κρυστάλλου της οθόνης
δε θα μιλήσω ακριβώς
θα σιωπήσω
όσο δυνατότερα μπορώ να σιωπώ
τίποτα δε θα πω
και τον ίδιο μου τον κάλο να πατήσετε
θα οιμώζω σιωπηλώς
θα μυκώμαι σα βοοειδές
δε θυμάμαι τις ανθρώπινες λαλιές
μόνον ένα αλφάβητο της συριστικής σιωπής του δεκάτου τρίτου συμφώνου.
Όχι, δε μιλώ, δε σκέπτομαι, δεν αισθάνομαι, δε φοβάμαι
βυθίζομαι απλώς στα ρήματα
τί μιλάτε, τί σκέπτεστε, τί αισθάνεστε, τί φοβάστε;
τί βυθίζεστε στα ρήματα;
Στο ρήμα βυθίζω, βυθιστείτε.

Ευχαριστούμε θερμά το μέλος του Συλλόγου μας κ. Νευραδάκη Μιχάλη για τη σύνταξη του κειμένου.

Για τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Χανίων
Ο Πρόεδρος Καλλιγέρης Γιώργος και η Γραμματέας Λαμπρινού Άννα
Xανιά, 13-06-2013, Αρ. Πρωτ. 179