Το Αεροδρόμιο

Η Αθήνα από ψηλά, τα φώτα της ποτάμι ενέργειας, ένας συνεχής πόλεμος δεδομένων. Το ποτάμι του φωτός αναρριχάται σα λάβα προς τις κορυφογραμμές της Αττικής αντιστεκόμενο στη βαρύτητα με στόχο να κυριαρχήσει παντού.

Η ποιότητα της δουλειάς του Γιάννη Καρπούζη είναι εμφανής από την αρχή. «Το αεροδρόμιο» αποτυπώνει την έκταση της ενέργειας, των δικτύων και του φωτός στο λεκανοπέδιο.

Οι φωτογραφίες αυτές μιλάνε απευθείας στον θεατή, όχι σε επίπεδο εντυπωσιασμού που η εποχή μας λαίμαργα αναζητεί, αλλά σε επίπεδο εμπειρίας βάζοντας τον να σκεφτεί την ίδια του την ύπαρξη μέσα σε ένα δίκτυο αντικρουόμενων δεδομένων.

Βλέποντας τη δουλειά αυτή διακρίνουμε μια ισχυρή κεντρική ιδέα με γερές θεωρητικές βάσεις, γνώση χρήσης του φωτογραφικού φιλμ και φυσικά την έμπνευση του δημιουργού.

Οικονόμου Μανώλης

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

Ο ηλεκτρισμός σημαίνει ροή. Και ροή σημαίνει πληροφορία, μετάδοση, βομβαρδισμός. Μιλάμε για μία διαδικασία. Τη διαδικασία μετάδοσης πληροφοριακών δεδομένων. Εξ αρχής στην ανάλυση του για τη μοντέρνα μητρόπολη ο Simmel εξηγεί τη διαδικασία αυτή, λόγω του όγκου των ροών πληροφορίας, ως μία μορφή βομβαρδισμού, μία μορφή επίθεσης. "Το Αεροδρόμιο" είναι μία διερεύνηση των μορφών διάχυσης του αστικού τόξου εντός εδάφους και ουρανού. Η επιλογές της απεικόνισης της αστικής διάχυσης εκμεταλλεύονται πλήρως την μεγάλη έκταση των φωτιστικών σκαλοπατιών της πόλης όσο και των σφαλμάτων του φιλμ για να απεικονιστεί αυτός ο πόλεμος των δεδομένων.

Το ηλεκτρικό δίκτυο σύμφωνα με τον Marshal McLuhan σχηματίζει το νευρικό σύστημα των σύγχρονων μορφών οργάνωσης της κατοίκησης. Η σύγχρονη μητρόπολη είναι μία αχανής μορφή ανάπτυξης που θέτει διαρκώς ως ζητούμενο την χαρτογράφηση της ανάπτυξης των δεδομένων της. Η νύχτα παρέχει μία ειλικρινή δυνατότητα στη φωτογραφία - ως το πιο πιστό μέσο της αναπαραγωγής τεχνικών εικόνων - να συγγράψει τη τυπολογία της ηλεκτρικής διάχυσης στο σχέδιο της Αθήνας, δηλαδή τη διάχυση της πολεοδομικής οργάνωσης, τη διάχυση της κατοίκησης.

Αυτή η λειτουργία της φωτογραφίας μπορεί τελικά να αποκαλύψει κάτι μέσα από την παράθεση τυπικών μοτίβων, κάτι το οποίο εξαιτίας της μακρο-κλίμακας να βοηθήσει οπτικά στην κατανόηση σύγχρονων αστικών φαινόμενων. Εν τέλει βέβαια η εργασία αυτή είναι η χημική αντιμετώπιση (μέσω του φιλμ) του ηλεκτρικού φαινομένου. Ένας διάλογος που ενδιαφέρει πολύ τη Φωτογραφία η οποία υφίσταται ως Μέσο, καθεαυτή θα λέγαμε, αυτή τη μετάβαση.

Γιάννης Καρπούζης

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

(Κάντε κλικ για μεγέθυνση)

Βιογραφικό
O Γιάννης Καρπούζης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Στα 18 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών. Στα 22 του έζησε στην πόλη της Κοπεγχάγης, όπου και ξεκίνησε να ασχολείται με τη δημιουργική φωτογραφία παράλληλα με μία σειρά ταξιδιών στο Σκανδιναβικό Βορρά. Πραγματοποίησε τη διπλωματική του εργασία με θέμα το δομικό ρόλο του μοντερνισμού πάνω στην αρχιτεκτονική του μπάουχαους αλλά και τη σχέση του μοντερνισμού με τα μέσα της φωτογραφίας και του κινηματογράφου. Στα 25, συνέχισε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ψηφιακές Μορφές Τέχνης. Διδάχτηκε φωτογραφία δίπλα στο Νίκο Διμολίτσα (2008-2010) και στο Μανώλη Μπαμπούση (2010-2011). Το 2012-2013 ολοκλήρωσε με υποτροφία το κινηματογραφικό εργαστήριο του New School of Athens (διεύθυνση Αθηνά Τσαγγάρη). Το 2014 ξεκίνησε (2ος στην κατάταξη εισαγωγής) το μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ όπου και διερεύνισε θέματα οργάνωσης χώρου στον κινηματογράφο και τη φωτογραφία.