ΕΡΓΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

ITO TOYO- Συνέντευξη

15 Φεβρουάριος, 2003

ITO TOYO- Συνέντευξη

Ο Τουο Ιτο γενήθηκε στην Κορέα και έγινε αρχικά διεθνώς γνωστός με το Tower of Wind του 1986 και έκτοτε η καριέρα του στην Ιαπωνία γνώρισε μόνο ανοδική πορεία.

Από το White U House του 1976 μέχρι σήμερα έχει κερδίσει πολλά βραβεία σε πολυάριθμους εθνικούς διαγωνισμούς, ενώ πρόσφατα ανέλαβε μια σειρά έργων και στην Ευρώπη.

 

official web site: http://www.c-channel.com

 
 Συνέντευξη στην Όλγα Ιωάννου (Αρχ/των Μηχανικό-Α.Π.Θ.)
 
     Μερικά απο τα κτίρια του Toyo Ito

Yatsushiro Museum '91

 

Shimosuwa Museum '93

  

Amusement Complex H in Nagayama, Tokyo '92

  

House in Nakano, "White U", Tokyo '76

Συνέντευξη στην Όλγα Ιωάννου
(Αρχ/των Μηχανικό-Α.Π.Θ.)

 

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Toyo Ito στο Τόκιο το καλοκαίρι του 2001. Στον απόηχο της μεγάλης επιτυχίας που σημείωσε πρόσφατα η Sendai Mediatheque, ο ίδιος με μεγάλη διακριτικότητα κρατά τις αποστάσεις του από τη δόξα και συνεχίζει τις αναζητήσεις του με αμείωτο ενδιαφέρον. Έγινε αρχικά διεθνώς γνωστός με το Tower of Wind του 1986 και έκτοτε η καριέρα του στην Ιαπωνία γνώρισε μόνο ανοδική πορεία. Από το White U House του 1976 μέχρι σήμερα έχει κερδίσει πολλά βραβεία σε πολυάριθμους εθνικούς διαγωνισμούς, ενώ πρόσφατα ανέλαβε μια σειρά έργων και στην Ευρώπη.

 

 


-Θα θέλατε να μου πείτε κάποια πράγματα για σας; Που γεννηθήκατε και σπουδάσατε;


 


-Γεννήθηκα στη Σεούλ της Κορέας επειδή ο πατέρας μου εργαζόταν εκεί. Όταν έγινα δύο χρονών ήρθα στην Ιαπωνία, στο Nagano στην επαρχία της Suma. Το σπίτι μου όταν ήμουνα μικρός ήταν κοντά στη λίμνη και περνούσα από εκεί καθημερινά. Από τότε και ειδικά τώρα πρόσφατα το θέμα της αρχιτεκτονικής μου είναι το νερό, σχετίζεται με αυτό. Έχει κάποια σχέση με τη λίμνη.
 

-Όταν χτίσατε το μουσείο στη Suma είχατε πει ότι ο θόλος του γεννήθηκε από τη φύση. Πώς επηρεάζει τις προτάσεις σας το περιβάλλον μέσα στο οποίο εντάσσονται;

-Ενδιαφέρομαι για τη ρευστότητα της φύσης, όπως αυτή του αέρα και το νερού, γιατί νομίζω ότι όλα πάντοτε αλλάζουν. Δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον αέρα, αλλά μπορούμε να τον νιώσουμε μέσα από τον κτισμένο χώρο, μέσα από ένα τοίχο. Οπότε το ενδιαφέρον μου στην αρχιτεκτονική είναι να εικονοποιώ κάτι αόρατο, όπως το νερό ή τουλάχιστον την κίνησή του.

-Είσαστε ένας από τους πρώτους αρχιτέκτονες που υιοθέτησαν την ψηφιακή τεχνολογία πριν να γίνει κανόνας για όλους. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων και αναφερόμενη στο λόγο που εκφωνήσατε στο Συμπόσιο1, φέρεστε να υποστηρίζετε ακόμα την προσομοίωση του περιβάλλοντος με τη βοήθεια του υπολογιστή. Στον παρόντα χρόνο, όπου ο σχεδιασμός με ψηφιακά μέσα μοιάζει να έχει διακριθεί σε δύο ρεύματα, την ταυτόχρονη μαζική παραγωγή κτισμένου υλικού από τη μια και τη δημιουργία εικονικών χώρων σαν αυτοσκοπό πια από την άλλη, ποια είναι η δική σας θέση;

-Για την μοντέρνα αρχιτεκτονική του περασμένου αιώνα η κυρίαρχη μεταφορά ήταν η μηχανή. Τώρα νομίζω ότι αυτό έχει αλλάξει από την εξέλιξη της τεχνολογίας των υπολογιστών. Επομένως, για μένα η μεταφορά της σύγχρονης αρχιτεκτονικής είναι η τεχνολογία της πληροφορίας. Αλλάζει πάντα, όπως ο άνεμος. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να τη μετατρέψω σε κάτι που μπορείς να αισθανθείς. Η τεχνολογία της πληροφορίας είναι κάτι που αισθάνεσαι σήμερα στον αρχιτεκτονικό κόσμο, ακριβώς όπως την κίνηση του νερού και τον αέρα στη φύση τα παλαιότερα χρόνια.

Τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι συνήθιζαν να δημιουργούν τους οικισμούς τους κοντά στο νερό. Έψαχναν για καλό νερό. Το σώμα τους ήταν συσχετισμένο με αυτό. Οι άνθρωποι ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ένα μέρος τη κίνησης του ποταμού, κάτι που σήμερα έχει εκλείψει σαν αίσθηση. Σήμερα, δεν μπορούμε να συσχετιστούμε με το νερό, τουλάχιστον όχι τόσο ευθέως. Τώρα είμαστε συνδεδεμένοι με το δίκτυο των υπολογιστών, έτσι κατά μία έννοια, το νέο σώμα μας είναι ένα είδος αόρατου ρεύματος στο δίκτυο της πληροφορίας. Ένας γραφίστας, μιλώντας σε μία εφημερίδα είπε πως πάντα βρίσκεται αντιμέτωπος με το ρεύμα των υπολογιστών και ότι μερικές φορές δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν η εικόνα που δημιουργεί στην οθόνη του υπολογιστή είναι κάτι που βγαίνει από τον εγκέφαλό του ή αν προκύπτει από τον έξω κόσμο. Μερικές φορές αισθάνεται ότι έχει τα πόδια του μέσα στο νερό εννοώντας ότι συνδεόμενος με το δίκτυο των υπολογιστών είναι σαν να αποτελεί κομμάτι του δικτύου του νερού.
 

-Όπως το μήνυμα στο μπουκάλι που διακινεί την πληροφορία μέσα στο νερό.

-Ναι, και θέλει να πει ότι στους μοντέρνους καιρούς οι άνθρωποι είναι ανεξάρτητοι από τη φύση, αλλά στα παλαιότερα χρόνια δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Νομίζω ότι το δίκτυο των υπολογιστών μας υπενθυμίζει ότι τα ανθρώπινα όντα είναι μέρος τη φύσης. Και το δικό μου ενδιαφέρον είναι να σχεδιάζω αρχιτεκτονική που μας συνδέει με το περιβάλλον, που να μην είναι ανεξάρτητη από αυτό.
 

-Η αρχιτεκτονική σας τείνει να αποφεύγει τη χρήση μεγάλων στοιχείων. Επίσης φαίνεται να ορίζετε το χώρο σαν τόπο, και όχι σαν φόρμα. Στα περισσότερα έργα σας αντιλαμβάνεται κανείς μια προτίμηση σε ελαφριά στοιχεία και στην εξαΰλωση. Παρόμοιες τάσεις έχουν επιχειρηθεί από συναδέρφους σας με σκοπό να απαρνηθούν τη μνημειακότητα ή τους νόμους της φύσης (βαρύτητα) ή απλά επιδιώκοντας την καινοτομία. Ποιά είναι η δική σας προσωπική επιδίωξη;
-Θέλω να σχεδιάσω ένα κτίριο που να μην είναι ανεξάρτητο από τη φύση. Επομένως, το όριο είναι πολύ σημαντικό για μένα. Θέλω να σχεδιάσω ένα όριο που θα μπορούσα να κάνω θολό, αμφίσημο. Και θέλω να κάνω το όριο λεπτότερο και ελαφρύτερο και καμιά φορά το ιδανικό για μένα είναι να εξαφανίζεται. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, αλλά εγώ μπορώ να το κάνω. (γελάει)
-Από το σπίτι White U μέχρι σήμερα η αρχιτεκτονική σας εξελίχθηκε πολύ. Υπήρξε μια επανάσταση ιδεών και σταδιακά η φόρμα έγινε λιγότερο ορισμένη. Σήμερα κάποιοι πιο νέοι αρχιτέκτονες μιλούν για ποσότητες χώρου, για φόρμες πολύ λιγότερο ορισμένες από το κουτί. Πώς αντιμετωπίζετε εσείς αυτήν την άποψη;
-Μου αρέσει η ιδέα, νομίζω ότι είναι υπέροχη. Ωστόσο είναι σπάνιο να μπορείς να κατασκευάσεις με πολύ ελευθερία.
-Κατά τη διάρκεια του λόγου σας στο Συμπόσιο προτείνετε στο μέλλον η αρχιτεκτονική να υιοθετήσει την προσομοίωση αντί του σχεδιασμού. Πώς ερμηνεύετε την πρόταση που κάνατε στη σχεδιαστική διαδικασία;
-Αυτό το θέμα σχετίζεται με την ανεξαρτησία. Συνήθως όταν τελειώνει ένα κτίριο αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να πω ότι αυτό που έγινε είναι το καλύτερο και ότι δεν πρέπει πια να αλλάξει άλλο. Η άποψή μου τώρα είναι ότι οι οποιεσδήποτε μετατροπές δεν έχουν τέλος και ότι το κτίριο παραμένει πάντα υπό κατασκευή. Οπότε αυτό που θα πρέπει να αλλάξει οριστικά είναι η μεθοδολογία. Κατά τη μέθοδο των μοντέρνων, αρχιτεκτονική είναι να φτιάχνεις το καταλληλότερο πρόγραμμα και να σχεδιάζεις σύμφωνα με αυτό. Η δική μου άποψη είναι ότι το ίδιο το πρόγραμμα αλλάζει συνέχεια, τουλάχιστον πιστεύω ότι μπορεί. Γι αυτό προτιμώ την προσομοίωση από το σχεδιασμό.
-Στο λόγο που εκφωνήσατε στο Συμπόσιο περιγράψατε τη συνθετική διαδικασία ενός διαγωνισμού διακρίνοντας σε αυτή τέσσερα στάδια, -αρχικά τίθεται το σχεδιαστικό στοιχείο, ακολουθούν οι προσομοιώσεις, οι μετατροπές που γίνονται σε αυτές και τέλος το σχεδιαστικό στάδιο- προτείνοντας έτσι ένα μοντέλο αρχιτεκτονικής σε διαρκή χρήση που είναι αρκετά έντιμο ώστε να μην υποστηρίζει τη μοναδική «καλύτερη λύση». Πώς μεταφράζεται αυτό για έναν νεαρό αρχιτέκτονα που προσπαθεί να διακριθεί μέσα από διαγωνισμούς και που τα χρονικά περιθώρια που έχει είναι συνήθως εξαιρετικά περιορισμένα;
-Αυτή είναι μία δύσκολη ερώτηση. Αμφισβητώ το σύστημα των διαγωνισμών γιατί είναι τόσο περιορισμένο και έχει να κάνει εξ’ ορισμού με το πλέον ενδεδειγμένο πρόγραμμα. Από την άλλη, παρατηρώ πόσα πολλά περιμένουν οι νέοι αρχιτέκτονες από τους διαγωνισμούς. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να πω ότι οι διαγωνισμοί δεν είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχουμε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βρει κανείς δουλειά εκτός των διαγωνισμών. Όσο για τους νέους αρχιτέκτονες νομίζω ότι σκέφτονται μόνο την αρχιτεκτονική. Το βλέμμα τους είναι περιορισμένο και εστιάζει μόνο σε αυτήν. Πάντα έλεγα ότι πρέπει να αφουγκράζονται πολύ την κοινωνία. Πρέπει να τη συμπεριλαμβάνουν στις σκέψεις τους όταν σχεδιάζουν. Αυτός είναι ο ρόλος του αρχιτέκτονα.
 
-Πώς τοποθετείτε τον εαυτό σας σε σχέση με την παλαιότερη γενιά των σύγχρονων Ιαπώνων αρχιτεκτόνων και πώς σχετίζεστε με την νεότερη γενιά; Υπάρχει κοινό πεδίο στις επιδιώξεις σας, υπάρχει κοινή οπτική;

-Κατά τη γνώμη μου, ο καθηγητής Maki είναι εξαιρετικός αρχιτέκτονας. Εγώ δεν είμαι τόσο ηθικός αν και νομίζω ότι πάντα συμπεριλαμβάνω στις σκέψεις μου την κοινωνία. Μου αρέσουν επίσης ο Shuhei Endo, η Kazuo Sejima.
 
-Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για το Τόκιο. Πολλοί από τους σύγχρονους Ιάπωνες αρχιτέκτονες υποστηρίζουν ότι η εικόνα του σημερινού Τόκιο οφείλεται στο φαινόμενο της Δυτικοποίησης που διαδραματίστηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου Meiji2. Λέγεται επίσης ότι εξαιτίας αυτού του φαινομένου χάθηκε το μεγαλείο της περιόδου Edo. Θα λέγατε ότι η Ιαπωνία συγκεντρώνει ακόμα Δυτικά στοιχεία ή στέκεται περισσότερο κριτικά απέναντι στο δυναμικό της Δύσης;

-Δεν νομίζω ότι αποκτήσαμε πιο κριτική στάση και γενικά ακόμα και τώρα ο κόσμος θέλει να εισάγει στοιχεία της Δυτικής κουλτούρας. Ωστόσο, είμαστε ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί ακόμα κι αν μας αρέσει ο Δυτικός πολιτισμός. Το πνεύμα μας βασίζεται σε ανατολικές σκέψεις. Δεν είμαι Βουδιστής αλλά οι σκέψεις μου είναι μάλλον επηρεασμένες από το Βουδισμό, παρά από τον Χριστιανισμό. Και το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 κατασκευάστηκαν, καταστράφηκαν και ανακατασκευάστηκαν τόσα κτίρια από τις μεγάλες επιχειρήσεις και από την οικονομία-φούσκα αντίστοιχα, κατέστησε το Τόκιο ιδιαίτερα ανταγωνιστική πόλη.

Στο Τόκιο υπάρχει μια συνεχής ροή κόσμου που κινείται σε διαφορετικές κατευθύνσεις ξοδεύοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας του εκτός οικίας, στη δουλειά ή σε δημόσιους χώρους, μετατρέποντας την πόλη σε ένα τεράστιο σαλόνι, όπως θα έλεγε ο Christopher Alexander. Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς είναι ένα τμήμα από αυτό που περιγράψατε στο παρελθόν ως νομαδικό. Αυτή η τεράστια ροή ανθρώπων δημιουργεί δράσεις και υποδομές που κυριαρχούν στην ταυτότητα της πόλης και οδηγούν σε νέα μοτίβα συμπεριφοράς που προκύπτουν από την κουλτούρα του κάθε λαού. Για παράδειγμα, στη Σιγκαπούρη υπάρχουν τα malls, στην Ευρώπη έχουμε αντίστοιχα τους εμπορικούς δρόμους, στο Τόκιο υπάρχουν τα depatos. Πώς επιδρά αυτό στο σχεδιασμό της πόλης του Τόκιο, σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες των κατοίκων του Τόκιο;


-Το παραδοσιακό σπίτι θα αλλάξει, θα είναι πιο ανοιχτό. Αυτή τη στιγμή σχεδιάζουμε ένα σύνολο διαμερισμάτων στο Τόκιο με τον Riken Yamamoto κοντά στην κεντρική ζώνη της πόλης. Είναι δημόσιες κατοικίες, δεν υπάρχει κτιριολογικό πρόγραμμα, δεν υπάρχει κρεβατοκάμαρα, τραπεζαρία, τίποτα, παρά μόνο ένας διάδρομος και πολύς ελεύθερος χώρος. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτόν το χώρο για να ζήσουν, είναι πολύ ρευστός και ελαστικός. Επομένως πιστεύω ότι οι κατοικίες συνολικά θα αλλάξουν μέσα στα επόμενα χρόνια και μάλιστα δραματικά. Οι δημόσιοι χώροι και τα δημόσια κτίρια θα έπρεπε να αλλάξουν επίσης. Είναι πολύ βαρετά.(γελάει) Θα έπρεπε να γίνουν πολύ πιο ελεύθερα.

Share |

Σχετικές Δημοσιεύσεις:

 

GreekArchitects Athens

Copyright © 2002 - 2024. Οροι Χρήσης. Privacy Policy.

Powered by Intrigue Digital