Αφιέρωμα: UArchitects

Συζητώντας με τους Misak Terzibasiyan and Emile van Vugt
(ερωτήσεις από την Μαρία Παπαδημητρίου)

Α. Τα projects σας βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο. Από την φόρμα μέχρι τα υλικά. Χαρακτηριστικό είναι ότι χρησιμοποιείτε κάθε φορά υλικά, «τοπικά» θα λέγαμε. Και ακολουθείτε πολλές φορές δικές σας τεχνοτροπίες. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το τοπίο στην επιλογή των υλικών, τελικά; Ποια η σχέση του τοπίου και του σχεδιασμού σας;

Το γενικό πλαίσιο είναι σημαντικό στην προσέγγιση ενός project. Αρχικά, προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να αναλύσουμε τον περιβάλλοντα χώρο, τον πολιτισμό και τις συνδέσεις στο χώρο και το χρόνο. Μελετάμε, επίσης, την ιστορία του τόπου. Πέρα από την ρεαλιστική προσέγγιση, το γραφείο μας χρησιμοποιεί μια διαισθητική προσέγγιση. Αυτό θα οδηγήσει σε ένα σχεδιασμό, ο οποίος θα βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον. Θεωρούμε ότι αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε μια αρχιτεκτονική και έναν αστικό σχεδιασμό μακροχρόνιας ποιότητας. Ωστόσο, δεν εννοούμε μια διηνεκή ποιότητα, αλλά περισσότερο μια ποιότητα που είναι ευέλικτη και  προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της εποχής. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε τα υλικά και τις υφές στον σχεδιασμό μας.

Αμφισβητούμε συνεχώς το λόγο που χρησιμοποιούμε ένα υλικό. Αφετηρία μας σε πολλά projects είναι ο σχεδιασμός των υλικών, δηλαδή της υφής και/ή του χρώματος των τοπικών υλικών, προκειμένου να υπάρχει σύνδεση με τον τόπο. Εμείς γενικά δίνουμε στο υλικό μια νέα  διάσταση τοποθετώντας  το κάθε υλικό με έναν ελαφρά διαφορετικό τρόπο. Αυτό μπορεί να δώσει στο υλικό διαφορετικό νόημα. Έτσι, η πρώτη επαφή με τα projects μας είναι ένα αντανακλαστικό (project Maarheeze). Είναι μια πρόκληση για τον παρατηρητή να επανεξετάσει τις σκέψεις του σχετικά με την αντίληψη. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις «γρήγορες» εικόνες και επιφάνειες, οι οποίες είναι εμφανείς στην κοινή κουλτούρα μας.

Όσον αφορά τα projects μας, υπάρχει μια λογική σχέση με το υλικό που χρησιμοποιούμε και το τοπίο (project Overloon) και παράλληλα, δείχνουν την αμφιλεγόμενη σχέση τους με το πρόγραμμα του πελάτη και τη δυσκολία του προγράμματος.

Β. Η αρχιτεκτονική σας είναι οικολογική. Χωρίς δαπανηρές τεχνολογίες, καταφέρνετε με τοπικά και ανανεώσιμα υλικά να προτείνετε λύσεις βιώσιμες και αρμονικές με το τοπίο. Έχουν συνδυάσει τελευταία την βιωσιμότητα με τεχνολογίες υψηλού κόστους και εσείς προτείνετε λύσεις προσιτές και ίσως περισσότερο βιώσιμες από τις «πράσινες τεχνολογίες». Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι αυτό;

Παρατηρούμε ότι υφίσταται μια αρχιτεκτονική και projects  που περιορίζονται σε ένα πολύ λεπτό επίπεδο αειφορίας. Γίνεται μια ισχυρή κριτική λόγω της αδιαλλαξίας αυτής της υπερβολικής προβολής; να είναι πράσινο, να είναι λιγότερο δαπανηρό ενεργειακά, να είναι ...  και ο ένας μιμείται τον άλλον. Αυτό ενισχύεται σε μεγάλο βαθμό από τα μέσα ενημέρωσης και οδηγεί σε μια επίπεδη αειφόρο αρχιτεκτονική. Είναι αυτό σωστό ή λάθος; Δεν ξέρουμε, αλλά μπορούμε να δούμε αυτές τις εξελίξεις.

Η άριστη βιωσιμότητα δεν είναι πάντα ορατή και είναι εν μέρει κρυμμένη στην αρχική σύλληψη του project. Αυτό εξακολουθεί να είναι δύσκολο να κατανοηθεί από κριτικούς και κριτές. Για αυτούς, όλα έχουν να κάνουν με την άμεση προβολή της αειφορίας. Όσο πιο σαφής και προφανής είναι αυτή, τόσο πιο πρόσφορο είναι για πελάτες και κριτικούς. Αυτό είναι το νέο "επίπεδο" της βιώσιμης αρχιτεκτονικής.

Φτάνουμε τώρα στο σημείο της δικής μας προσέγγισης στα projects που έχουμε υλοποιήσει.

Προσπαθούμε να κάνουμε το αντίθετο θέτοντας την ερώτηση : "Ποιος είναι ο πυρήνας της βιωσιμότητας;" - Χρησιμοποιούμε χαμηλής τεχνολογίας λύσεις οι οποίες είναι πολύ απλές και έχουν χαμηλό κόστος. Κάθε project έχει το δικό του βιώσιμο χαρακτήρα και την δική του βιώσιμη επίλυση. Αυτό είναι μερικώς κρυμμένο στο project και μερικώς αποδεικνύεται. Προσπαθούμε να βρούμε χαμηλής τεχνολογίας λογική βιωσιμότητα σε κάθε project και/ή εργασία. Αυτό ωφελεί  περισσότερο τον πελάτη και είναι λιγότερο δογματικό συγκριτικά με την πράσινη υπερβολική τεχνολογική αρχιτεκτονική.

Γ. Ο άνθρωπος , ο χρήστης παίζει σημαντικό ρόλο στον σχεδιασμό σας. Συχνά οι αρχιτέκτονες εμμένουν στην επιλογή της φόρμας και «ξεχνούν» ότι η αρχιτεκτονική είναι «δοχεία ζωής» . Ο τρόπος που περιγράφετε τα projects σας δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον,  μια τρυφερότητα για τον χρήστη, για τον άνθρωπο .... Ιδιαίτερα στο Juvenile detention pavillion,  η προσεκτική μελέτη της ψυχολογίας των ανηλίκων είναι ενθαρρυντική.

Φυσικά όλα ξεκινούν από τους ανθρώπους για τους οποίους σχεδιάζουμε τα κτήρια.

Η σύλληψη αυτού του project είναι αντίθετη με τη στάση της κοινής γνώμης όπως μεταφράζεται στο σημερινό πολιτικό κλίμα περί δικαίου στην Ολλανδία.

Ως γραφείο, θέλουμε να δούμε τους ανηλίκους ως νεαρά άτομα που θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν το μέλλον τους. Με αυτόν τον τρόπο, η αρχιτεκτονική δημιουργεί θετικές συνθήκες για τους χρήστες. Οι ανήλικοι είχαν ένα δύσκολο παρελθόν και εν μέρει αυτό είναι αποτέλεσμα του κοινωνικού και φυσικού τους περιβάλλοντος. Εναλλακτικά περιβάλλοντα (δάσος) και εναλλακτική αρχιτεκτονική δίνουν μια νέα προοπτική στους ανηλίκους. Πρόκειται για  μια "ανοιχτή" και μια "ζεστή" αρχιτεκτονική η οποία προετοιμάζει ένα θετικό μέλλον και δίνει νέα ελπίδα. Το κτήριο προϋποθέτει μια σχέση σεβασμού μεταξύ ανηλίκων και περιβάλλοντος. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την αποκατάσταση των νέων. ....

Δ. Χρησιμοποιείτε αρκετά το ξύλο στον σχεδιασμό σας. Στην Ελλάδα το ξύλο δεν χρησιμοποιείται σαν δομικό υλικό, μόνο σαν διακοσμητικό. Θεωρείται φθαρτό και προσωρινό.  Ποια η γνώμη σας;

Πιστεύουμε ότι το ξύλο είναι ένα τέλειο υλικό για χρήση, για προσόψεις και για δομικούς σκοπούς. Μπορείτε να δείτε σχετικά projects στη Σκανδιναβία, τη Ρωσία, την αρχαία Κίνα και την Ιαπωνία. Υπάρχουν ακόμα όρθιες ξύλινες εκκλησίες (Σκανδιναβία) και ναοί (Ασία), που είναι σχεδόν αέναοι. Το ξύλο είναι ένα πολύ βιώσιμο και διηνεκές υλικό το οποίο μπορεί με το χρόνο να κοπεί και να επαναχρησιμοποιηθεί. Αυτό έχει ήδη γίνει, αρχικά σε ευρωπαϊκές χώρες στη Σκανδιναβία και στη συνέχεια ακολούθησε η κεντρική Ευρώπη.

Υπάρχουν και συγκεκριμένοι κανονισμοί εισαγωγής ξυλείας από δάση της Νότιας Αμερικής ή Ασίας. Το ξύλο πρέπει να πιστοποιείται ότι κόπηκε σε περιοχή όπου γίνεται αναδάσωση για κάθε δένδρο. Νομίζουμε ότι το ξύλο έχει μέλλον στον τομέα της οικοδομής, όπως και άλλα φυσικά υλικά που είναι εύκολο να παραχθούν.

Πέρα από αυτό, χρησιμοποιούμε το ξύλο λόγω της επαφής του και της σχέσης του με τη φύση. Πρόκειται για ένα υλικό το οποίο δημιουργεί μια ζεστή ατμόσφαιρα καθώς προσεγγίζει κανείς τα κτήρια και εισέρχεται σε αυτά. Η πρώτη επαφή με ένα κτήριο καθορίζει πολλά. Μια ξύλινη κουπαστή ή ένα μεταλλικό κάγκελο μπορεί να δημιουργήσει ήδη μια τεράστια διαφορά.
 

Ε. Οργανώνετε συχνά σεμινάρια και εργαστήρια. Θεωρία vs πράξη. Ποια η δυναμική αυτών με την αρχιτεκτονική σας;

Τα διοργανώσαμε λόγω των εμπειριών που μοιραζόμαστε με άλλους αρχιτέκτονες, με τους φορείς και την κοινωνία. Πιστεύουμε ότι η ανταλλαγή γνώσεων είναι όφελος για την κοινωνία και δίνει μια νέα τροπή στα μελλοντικά projects. Ορισμένα είχαν γίνει βασιζόμενα σε κάποια συνέντευξη / ταινία που κάναμε. Κάποιο άλλο ήταν εργαστήριο με καλλιτέχνες , σε συνδυασμό με την έκθεση του έργου τους. Εκ πρώτης όψεως δεν είχε άμεσα αποτελέσματα, αλλά αντανακλά το επάγγελμά μας σε σχέση με άλλους τομείς της επιστήμης, της τέχνης και της λογοτεχνίας. Πρόκειται για την ουσία και όχι για μια γρήγορη ανταλλαγή σκέψεων. Βρισκόμαστε τώρα στο σημείο που η άμεση και τακτική επαφή είναι πιο επωφελής από την γρήγορη επικοινωνία στο διαδίκτυο. Η αρχιτεκτονική είναι ένα επάγγελμα ανταλλαγής, λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας και η εικονική πραγματικότητα δεν μπορεί να το αντικαταστήσει αυτό. Με τον τρόπο αυτό τα σεμινάρια και τα εργαστήρια είναι η ιδανική βάση μιας ουσιαστικής επικοινωνίας η οποία αποτελεί κομμάτι της αρχιτεκτονικής μας.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι αρχιτέκτονες έχουν ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι ένα επάγγελμα στο οποίο μπορείτε να σχεδιάσετε τα τέλεια κτήρια όντας απομονωμένοι σε ένα γραφείο. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να ξεκινήσουν σεμινάρια σχετικά με σημαντικά τρέχοντα θέματα που οδηγούν σε αλλαγές στον τρόπο ζωής, εργασίας και μετακίνησης.

ΣΤ. Έχετε επισκεφτεί την Ελλάδα. Τι εντύπωση σας άφησε το αστικό τοπίο της Αθήνας;

Ήταν πολύ ενδιαφέρον που είδαμε την Ελλάδα, που έχει τόσο πλούσια κληρονομιά. Η θεωρητική βάση της αρχιτεκτονικής έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα και σήμερα μετατρέπεται σε μια αρχιτεκτονική με διαφορετικά στυλ. Έχουμε την αίσθηση ότι οι αρχιτέκτονες στην Ελλάδα έχουν διαφορετικά πεδία με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί ο κλάδος, συγκριτικά με την Ολλανδία. Δεν είμαστε σίγουροι αν αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να το θέσουμε, αλλά πολλά ζητήματα που αφορούν την τεχνολογία κτηρίων, τα οποία είναι κοινά για μας, δεν μπορούμε να τα εντοπίσουμε στα projects στην Ελλάδα. Μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι φορείς στην Ελλάδα έχουν διαφορετικούς προϋπολογισμούς για τα κτήρια σε σχέση με την κεντρική Ευρώπη, αλλά αυτό μπορεί να πει πολλά για το υπάρχον χτισμένο περιβάλλον της Αθήνας.

Ζ. Καλή συνέχεια. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

Εμείς ευχαριστούμε για αυτή την ευχάριστη συνέντευξη. ..

Νέα ευκαιρία
Dijkmeijer House, Aarle-Rixtel, Netherlands, 2007
Προσθήκη και ανακαίνιση υπάρχοντος κτηρίου

Το να προτείνουν νέες εμπειρίες σε ήδη υπάρχοντα κτήρια αποτελεί πρόκληση για τους UArchitects.

Στο Dijkmeijer House οι αρχιτέκτονες διατήρησαν την πρόσοψη της παραδοσιακής ολλανδικής κατοικίας, επαναπροσδιόρισαν τη χωρική οργάνωση και εισήγαγαν νέα υλικά στο κτήριο.

Με αυτόν τον τρόπο διατήρησαν τον παραδοσιακό χαρακτήρα της κατοικίας και την εικόνα του χωριού ενώ ταυτόχρονα προσέδωσαν μια νέα χωρική εμπειρία στο κτήριο.

Η κατοικία προκύπτει από την σύνθεση μικρών χώρων με περιορισμένο φυσικό φως και χωρίς οπτική σύνδεση μεταξύ του καθιστικού και της επιμήκους πίσω αυλής. Μέσω της προσθήκης και της νέας χωρικής οργάνωσης, δημιουργήθηκαν απευθείας συνδέσεις μεταξύ της υφιστάμενης εισόδου και της αυλής.

Η χωρητική οργάνωση και η σύνδεση του υφιστάμενου κτηρίου και της προσθήκης ξεκίνησε από το εσωτερικό. Η επιλογή των υλικών και το παιχνίδι με τα χρώματα οργανώθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε η σύνδεση των δύο βασικών όγκων να είναι αισθητή στο εσωτερικό από τις διάφορες οπτικές φυγές, τα ανοίγματα και τις συνδέσεις. Η έμφαση στην αρμονία του νέου και του παλαιού φαίνεται και από την επεξεργασία των επιφανειών. Οι σκάλες και οι εντοιχισμένες ντουλάπες της προσθήκης, για παράδειγμα, είναι κατασκευασμένες από το ίδιο υλικό με τις σκάλες του υπάρχοντος κτηρίου.

Στην πρόσοψη του πρώτου ορόφου της προσθήκης επιλέχτηκαν ειδικά επεξεργασμένα ξύλα που δεν σαπίζουν. Τα ξύλινα αυτά δοκάρια έχουν ειδικό, κρυφό σύστημα σύνδεσης στο πίσω μέρος της κατασκευής. Πρόκειται για ένα ελαφρύ και αποσυναρμολογούμενο σύστημα ξύλινων δοκαριών με στοιχεία που μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν. Επιλέχτηκε σε αυτό το τμήμα της προσθήκης ξύλινος σκελετός για να δοθεί έμφαση στην προοπτική με επικλινή επίπεδα και διαγώνιες γραμμές.

Τα πλαίσια των παραθύρων είναι κατασκευασμένα από σκούρο κόκκινο ξύλο(μαόνι) και είναι ζωγραφισμένα με διαφανές χρώμα για να προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες. Οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι από ειδικά τούβλα και ένας ελαφρύς γκρι σοβάς χρησιμοποιήθηκε ως τελική στρώση στο εξωτερικό.

Για το εσωτερικό χρησιμοποιήθηκε γύψος και γαλλική δρυς για τις σκάλες και τα μπάνια που είναι κρυμμένα κάτω από αυτές.

Ο σωστός προσανατολισμός και η υπαρκτή πλέον σχέση μεταξύ του κτηρίου και του κήπου δίνει νέα μορφή στην κατοικία. Το εσωτερικό και το εξωτερικό είναι τελείως νέα στην ιδέα. Οι συνδέσεις μεταξύ του υφιστάμενου και του νέου κτηρίου, η εισαγωγή του φυσικού φωτός και η αλληλουχία των χώρων και η χρήση νέων υλικών οδηγούν σε ένα νέο επίπεδο εμπειρίας.

Μαίανδρος
Κέντρο περίθαλψης ηλικιωμένων Marishof, Maarheeze, Ολλανδία, 2006

Στη θέση του πρώην εμπορικού κέντρου "de Brink" δημιουργήθηκε ένα νέο κέντρο περίθαλψης και στέγασης ηλικιωμένων ατόμων.

Το συγκρότημα αποτελείται από τέσσερις πτέρυγες. Η πτέρυγα Α περιλαμβάνει 30 μονόκλινες κατοικίες για ηλικιωμένους και είναι προσανατολισμένες προς την πλατεία του "de Brink". Η πτέρυγα Β περιλαμβάνει 54 κατοικίες για υπερήλικες και η Γ 30 κλίνες για ηλικιωμένους που χρειάζονται περισσότερη φροντίδα και προσοχή . Οι τρεις πτέρυγες συνδέονται μεταξύ τους με τον ‘'Μαίανδρο'' (πτέρυγα Δ). Ο μαίανδρος συμβολίζει τις χρονικές φάσεις τις οποίες ακολουθούν και βιώνουν οι μελλοντικοί χρήστες.

Ο "Μαίανδρος" είναι ο κεντρικός άξονας του συγκροτήματος που περιλαμβάνει α) χώρους ημερήσιας περίθαλψης, β) χώρους διασκέδασης και χαλάρωσης, γ) χώρους θεραπείας, δ) γραφεία διοίκησης και προσωπικού, ε) βοηθητικούς χώρους, στ) χώρους νοσηλείας και δωμάτια περίθαλψης.

Η ίδια η περιοχή του Maarheeze καθόρισε τα υλικά, τα χρώματα και την υφή του συγκροτήματος. Στο κτήριο αποτυπώνεται ο αγροτικός χαρακτήρας του Maarheeze. Ένα σύνολο από μικρές «αναγνωριστικές εικόνες» συνθέτουν το κτήριο. Με αυτόν τον τρόπο η δημιουργία μιας μεγάλης μονάδας περίθαλψης ηλικιωμένων σε μικρή κοινότητα απλοποιείται. Τα υλικά προέρχονται από το αγροτικό τοπίο και με την πάροδο του χρόνου παρουσιάζουν μια ελαφριά γκρίζα πατίνα.

Στα πλαίσια του έργου μελετήθηκε ένας ειδικός τσιμεντόλιθος . Ο τσιμεντόλιθος παράχθηκε σε κοντινή τοποθεσία με χαμηλές ενεργειακές δαπάνες και μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί εάν αυτό κριθεί απαραίτητο.

Χρονικό Όριο
Περίπτερο ιδρύματος κοινωνικής αποκατάστασης στο Maasberg, Ολλανδία, 2008

Η μονάδα 6 των φυλακών "JJI De Hunnerberg, De Maasberg" στην Overloon μετατράπηκε από φυλακή ενηλίκων σε αυτόνομο ίδρυμα κοινωνικής αποκατάστασης ανηλίκων. To masterplan περιελάμβανε αποκατάσταση υφιστάμενων κτηρίων αλλά και προσθήκη νέων. Το περίπτερο που σχεδίασαν οι UArchitects αποτελεί το βασικό στοιχείο του προγράμματος και περιλαμβάνει χώρους εκπαίδευσης, συνάντησης και γραφεία. 

Πρόκειται για το πρώτο ίδρυμα στην Ολλανδία όπου οι ανήλικοι χωρίζονται σε ομάδες λίγων ατόμων με σκοπό το κάθε παιδί να λάβει ειδική θεραπεία και καθοδήγηση.

Η άποψη , λοιπόν, περί «εσωστρέφειας» και «περίφραξης» του ιδρύματος έχει μερικώς αρθεί. Η βασική ιδέα σχεδιασμού είναι μια νέα και πιο έντονη αλληλεπίδραση των ανηλίκων με τον περιβάλλοντα χώρο και τη  φύση. Η ανοιχτή δομή του περιπτέρου διεγείρει τις καθημερινές εναλλαγές σε χώρους διαβίωσης, εκπαίδευσης και αναψυχής.

Σκοπός του ιδρύματος είναι να βοηθήσουν  τους ανηλίκους  να επιστρέψουν στην κοινωνία, καθώς διαμένουν σε αυτό για μικρό χρονικό διάστημα και η αρχιτεκτονική του κτηρίου θα ενίσχυε το σκοπό αυτό.

Το περίπτερο  είναι ένα "χρονικό όριο". Ο σχεδιασμός του δεν εκφράζει μονιμότητα, αλλά το αντίθετο∙ είναι μία έκφραση του προσωρινού, όπως και η παραμονή των ανηλίκων.

Ένα  ανοικτό και διαφανές κτήριο τοποθετήθηκε μεταξύ του περίκλειστου ιδρύματος  και του έξω κόσμου. Ο επισκέπτης μπορεί δει τη ζωή μέσα στο ίδρυμα και οι ανήλικοι μπορούν να κοιτάξουν έξω, στην κοινωνία στην οποία θα επιστρέψουν αργότερα.

Το ίδρυμα βρίσκεται σε μια δασώδη περιοχή. Οι UArchitects επέλεξαν ως κύριο υλικό κατασκευής,  το ξύλο. Ο χαλύβδινος σκελετός, οι ξύλινες επιφάνειες, το φως δίνουν την αίσθηση ότι ο όγκος επιπλέει στο δάσος. Το κτήριο έχει αφομοιωθεί στον περιβάλλοντα χώρο.

Για την ευελιξία σε μελλοντικές αλλαγές στο πρόγραμμα και στην αποκατάσταση των ανηλίκων, το περίπτερο τοποθετήθηκε στην μια άκρη του οικοπέδου και οι όψεις αποτελούνται από στοιχεία τα οποία μπορούν να αλλάξουν.

Στο ισόγειο βρίσκονται οι χώροι επισκεπτών και τα γραφεία, ενώ στον πρώτο όροφο τοποθετήθηκαν οι αίθουσες διδασκαλίας. Οι χώροι του ισογείου με τον πρώτο όροφο λειτουργούν  ξεχωριστά με τη βοήθεια δύο εξωτερικών κλιμακοστασίων. Μπαίνοντας στην  αίθουσα των επισκεπτών υπάρχει ένας διάδρομος, όπου και οι δύο λειτουργίες είναι σε επαφή, δραματοποιώντας έτσι τη στιγμή της συνάντησης μεταξύ των ανηλίκων και των επισκεπτών.

Οι αρχιτέκτονες θεωρούν ότι υπάρχει μια σχέση σεβασμού μεταξύ των ανηλίκων και του περιβάλλοντος.  Το περίπτερο είναι εύθραυστο και η μορφή του είναι ανάλαφρη.  Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν  να δημιουργήσουν μια νέα σχέση μεταξύ των ανηλίκων και της φύσης.

Η εμφάνιση και η ρυθμική επανάληψη των προσεκτικά λεπτομερών στοιχείων της πρόσοψης προϋποθέτει διάλογο μεταξύ περιβάλλοντος και ανηλίκων. Ίσως οι ανήλικοι βρουν μια νέα δομή, την οποία χρειάζονται για να προχωρήσουν το δρόμο τους.

Το περίπτερο θυμίζει έναν επισκέπτη στο δάσος, όπως ακριβώς και η παραμονή των ανηλίκων στο ίδρυμα. Σαν να μην είναι εδώ για καιρό και να μην είχε την πρόθεση να είναι.

First prize for architecture of the province for the project Juvenile detention centre, Noord-Brabant, 2008
Short listed with juvenile detention centre Architecture Festival Barcelona, 2008 

Χωρίς Πάγο
Αποθήκες άλατος και χώρος στάθμευσης, Oirschot, Ολλανδία, 2007

Η οργάνωση του οικοπέδου βασίζεται στην μορφή της φάρμας . Οι διαφορετικές λειτουργίες οργανώνονται γύρω από ένα ανοικτό κεντρικό χώρο και είναι ορατές από τα γραφεία της εταιρίας. Οι αποθήκες αποτελούν προσθήκη σε ένα υπάρχον συγκρότημα.

Η βασική συνιστώσα για την επιλογή των υλικών της κατασκευής είναι οι διαβρωτικές ιδιότητες που έχει το αλάτι. Η υποδομή σχηματίζεται από την επανάληψη ενός προκατασκευασμένου μπετονένιου στοιχείου. Αυτή η πλίνθος πλαισιώνει και οριοθετεί το οικόπεδο.

Η οροφή είναι μια ελαφριά κατασκευή που παραπέμπει στο σπάσιμο του πάγου και καλύπτει την βαριά μπετονένια δομή. Εξαιτίας της έντονης αντίθεσης ως προς τη μορφή και το υλικό, η κατασκευή φαίνεται να επιπλέει.

 
Οι UArchitects ασχολούνται με κτήρια διαφορετικής κλίμακας. Όμως βλέπουμε μια ποιότητα στον σχεδιασμό ανεξαρτήτου κλίμακας και χρήσεως. Και είναι ενθαρρυντικό ότι νέοι αρχιτέκτονες δίνουν σημασία στον χρήστη και στην λειτουργία και όχι στον φορμαλισμό.

Πληροφορίες - Εικόνες: ευγενική παραχώρηση των UArchitects

Copywrights Εικόνων
Project Juvenile detention pavilion: Norbert van Onna 
Project Meander: John Sondeyker and Geert Balvers
Project Ice Free: Norbert van Onna