ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
«ΠΡΑΞΙΣ: ΤΕΧΝΗ ΣΕ ΑΒΕΒΑΙΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»
110 καλλιτέχνες από Ελλάδα και εξωτερικό (56 ομαδικά και ατομικά projects) θα παρουσιάσουν τα έργα τους στο κεντρικό εικαστικό πρόγραμμα της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Η επιμέλεια είναι των Bisi Silva, Gabriela Salgado και Συραγούς Τσιάρα (Bοηθοί επιμελητριών: Δόμνα Γούναρη, Αρετή Λεοπούλου).
Τα έργα των καλλιτεχνών θα παρουσιαστούν στους εξής χώρους: Αποθήκη Γ, Αποθήκη 13, Κτίριο Παλαιών Ψυγείων και Αντλιοστάσιο στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης, Υπαίθριοι Χώροι Λιμανιού, Μπεζεστένι, Βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ, Παζάρ Χαμάμ (Λουλουδάδικα), Μπέι Χαμάμ (Λουτρά Παράδεισος), Αίθριο Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού, Πρόπυλο Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Αγιορείτικη Εστία (Μέγαρο Νεδέλκου), Υπαίθριοι χώροι στην πόλη, Bar-restaurant .ES, ΟΛΥΜΠΙΟΝ-Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Τα εγκαίνια στους συγκεκριμένους χώρους θα πραγματοποιηθούν στις 24 Μαΐου και το κοινό θα μπορεί να επισκέπτεται τις εκθέσεις μέχρι και τις 27 Σεπτεμβρίου.
Οι επιμελήτριες Bisi Silva , Gabriela Salgado και Συραγώ Τσιάρα διευκρινίζουν:
«Η 2η δεύτερη Μπιενάλε αναπτύσσεται ως μία πρόταση διαδρομής στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με αφετηρία το Λιμάνι και κατεύθυνση προς το Ιστορικό και Εμπορικό Κέντρο της πόλης, εντάσσοντας οθωμανικά μνημεία, πλατείες, θεσμικούς και εναλλακτικούς χώρους σε αυτήν τη διαδρομή. Στην ουσία, σχεδιάστηκε ως μία πρόσκληση να ξαναδούμε τις σύνθετες δομές της σύγχρονης πόλης και τα πολιτισμικά της στρώματα με διαφορετικό βλέμμα.
Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα που δεν επιδιώκει να αναπαράξει στερεοτυπικές δομές μεγάλων διεθνών διοργανώσεων. Είναι ένα πολυδιάστατο πρόγραμμα που οργανώσαμε προκρίνοντας τη συλλογικότητα ως μέθοδο επιμελητικής δράσης.
Καλλιτέχνες διαφορετικών γενεών και βαθμού αναγνωρισιμότητας συνυπάρχουν μέσω του έργου τους σ’ ένα δημιουργικό διάλογο, σε μία ανοιχτή πλατφόρμα επικοινωνίας. Τα ίδια τα έργα, η ποιότητα, η ωριμότητα και η ειλικρίνεια των προθέσεων τους όρισαν τα κριτήρια επιλογής μας, χωρίς προειλημμένες αποφάσεις.
Μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών επιχειρούμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους σήμανσης της σύνθετης εποχής μας, να αμφισβητήσουμε το αδιέξοδο της κρισιμότητας των καιρών και να επαναπροσδιορίσουμε το νόημα της καλλιτεχνικής πράξης».
