ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Τον τελευταίο σταθμό της κάνει η έκθεση “Piece by Piece” την οποία διοργανώνει το Ίδρυμα Renzo Piano και το αρχιτεκτονικό γραφείο Renzo Piano Building Workshop (RPBW), στο “Φάρο” του ΚΠΙΣΝ, το οποίο αποτελεί και σημαντικό έκθεμά της. Τα Εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη 27 Απριλίου και θα παραμείνει ανοιχτή στο κοινό έως τις 23 Ιουλίου 2017. Ο σκοπός της έκθεσης, όπως τονίζει ο Giorgio Bianchi, συνεργάτης του Renzo Piano, είναι να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό, αρχιτέκτονες και μη, την διαδικασία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης “βήμα – βήμα”, σαν ένα ταξίδι στο χώρο, από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την υλοποίηση ενός έργου, μέσα από την απλή και μη ρητορική στρατηγική της ομάδας του Εργαστηρίου.
Το αρχιτεκτονικό γραφείο Renzo Piano Building Workshop (RPBW), ιδρύθηκε το 1981 και πλέον με τρεις έδρες, στο Παρίσι, στη Γένοβα και στη Νέα Υόρκη, 130 ειδικοί σε αρχιτεκτονικά και μηχανολογικά ζητήματα συνεργάζονται με επικεφαλή τον διεθνούς φήμης Αρχιτέκτονα Renzo Piano. Ανάμεσα στα διεθνώς αναγνωρισμένα έργα του γραφείου είναι ο τερματικός σταθμός του διεθνούς αεροδρομίου Κανσάι στην Οσάκα, το Μουσείο Morgan στη Νέα Υόρκη, η Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά και το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Ανδρέας Δρακόπουλος, Πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, δηλώνει για την έκθεση: “Στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, είχαμε το προνόμιο να ζήσουμε από πρώτο χέρι την εμπειρία της αρχιτεκτονικής φιλοσοφίας και της σχεδιαστικής προσέγγισης του Renzo Piano και του RPBW κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του ΚΠΙΣΝ. Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι που φιλοξενούμε την τελευταία στάση της έκθεσης αυτής σε ένα από τα πιο πρόσφατα κτίρια του RPBW, προσφέροντας έτσι την ευκαιρία στους επισκέπτες του Κέντρου να βιώσουν την εξέλιξη της δημιουργικής γλώσσας του Renzo Piano σε ένα “ζωντανό” κτίριο το οποίο, θέλουμε να πιστεύουμε, αποτελεί το αποκορύφωμα μίας αξιοσημείωτης σταδιοδρομίας δεκαετιών”.
Η έκθεση αποτελείται από 18 τραπέζια με τέσσερις καρέκλες το καθένα, τα οποία αποτελούν νησίδες ενός αρχιτεκτονικού αρχιπελάγους. Κάθε τραπέζι της έκθεσης χρησιμοποιώντας διάφορα εργαλεία αφήγησης, όπως σκίτσα, μακέτες, σχέδια, βιβλία, εξιστορεί την διαδρομή του αντίστοιχου έργου. Η επιλογή των έργων που παρουσιάζονται κάθε φορά στην περιοδεύουσα έκθεση “Piece by Piece”, γίνεται με βάση τις διαστάσεις του εκάστοτε χώρου. Σε κάθε περίπτωση επιλέγεται ένα ευρύ φάσμα έργων τόσο από άποψη κλίμακας, όσο και από άποψη χρήσης. Προηγούμενοι σταθμοί υπήρξαν η Gagosian Gallery στην Νέα Υόρκη το 2013, το Palazzo della Ragione στην Πάντοβα το 2014, ο Σταθμός Ηλεκτρισμού Τέχνης στην Σανγκάη το 2015.
Όπως τονίζει ο Renzo Piano για την έκθεση: “Είναι σίγουρα δύσκολο να εκθέσεις επιτυχώς την αρχιτεκτονική. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το να βρίσκεσαι στο ίδιο το κτίριο, την αίσθηση της υβριδικής υφής μιας πόλης ή τη συνεχή ροή των φωνών που συνθέτουν τους ήχους της ζωής. Ωστόσο, μια αρχιτεκτονική έκθεση, μπορεί να μεταφέρει με σαφήνεια κάτι από τη συνθετότητα και την κοινή διαδικασία μέσω της οποίας τα κτίρια που σχεδιάζουμε συλλαμβάνονται ως ιδέα, κατασκευάζονται και στη συνέχεια αποκτούν ζωή… Θέλω να σκέφτομαι αυτήν την έκθεση σαν ένα ταξίδι μέσα στον χώρο”.
Στην περίπτωση της Αθήνας, συνολικά παρουσιάζονται 16 έργα των τελευταίων τριάντα ετών, μεταξύ των οποίων το ΚΠΙΣΝ, το οποίο εκτείνεται σε δύο τραπέζια της έκθεσης. Η κατασκευή του ξεκίνησε το Φθινόπωρο του 2012 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2016. Στα εκθέματα συμπεριλαμβάνονται, το Διεθνές Αεροδρόμιο Κανσάι, το κέντρο Georges Pompidou, το πολιτιστικό κέντρο Jean-Marie Tjibaou, ο Πύργος της Γέφυρας του Λονδίνου και η Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνιας. Όπως και στους προηγούμενους σταθμούς της έκθεσης, σημαντικό στοιχείο στην αφήγηση των έργων αποτελούν τα “ιπτάμενα αντικείμενα”, τμήματα από φυσικές μακέτες των έργων, τα οποία εκφράζουν την ποιητική της ελαφρότητας, του φωτός και της κίνησης κυρίαρχα στοιχεία της αρχιτεκτονικής γλώσσας του Renzo Piano.
Η έκθεση σίγουρα αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν εξελίσσεται στο χώρο ενός από τα εκθέματά της, καθώς μεταφέρει τα ανάλογα συναισθήματα που ο αρχιτέκτονας έχει στοχεύσει μέσα από το έργο του: την πλοήγηση σε έναν χώρο με οπτικές φυγές τόσο προς το πολιτιστικό και πολεοδομικό υπόβαθρο της Αθήνας όσο και προς τον ανοιχτό ορίζοντα, στην πλευρά της θάλασσας.
