Στη δίνη της κρίσης

Διάβασα πρόσφατα στο διαδίκτυο τις δηλώσεις για τον πρωτοφανούς μεγέθους (σε έκταση αλλά και σε νόημα) βανδαλισμό της Πρυτανείας του ΕΜΠ στην οδό Στουρνάρη και Πατησίων, του Πρύτανη του ιδρύματος και κάποιων καθηγητών της Αρχιτεκτονικής του Σχολής, διαπιστώνοντας με έκπληξη ότι δεν καταδίκασαν απερίφραστα την απίστευτη αυτή κακοποίηση.

Με την δήλωση του κου Πρύτανη δεν εκφράζεται «...ούτε ευαρέσκεια, ούτε δυσαρέσκεια» ενώ οι δηλώσεις των καθηγητών επικεντρώνονται στην αξιολόγηση της ...αισθητικής επάρκειας της «παρέμβασης».
Έμμεσα δηλαδή, δηλώνεται ότι αυτή δεν κρίνεται εξ'ορισμού ως καταδικαστέα σαν βανδαλισμός ενός από τα σημαντικότερα Αρχιτεκτονικά μνημεία του 19ου αιώνα και μάλιστα του κατ'εξοχήν ιστορικού κελύφους της ανώτατης παιδείας μας και σύγχρονου συμβόλου της ελευθερίας, αλλά από το κατά πόσον είναι επιτυχής η όχι από εικαστική άποψη.

Τέτοιες επικίνδυνα άτολμες και άνευρες αντιδράσεις, θεωρώ ότι ανοίγουν τους ασκούς για τον πολλαπλασιασμό παρομοίων κρουσμάτων και σε αλλά μνημεία της νεώτερης ιστορίας μας και όχι μόνο.
Διότι αν εδραιωθεί η στάση της απαθούς επιτρεπτικότητας σε τέτοια φαινόμενα, όπως την εισηγούνται κάποιοι λειτουργοί της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μας (μεταξύ άλλων), τίποτε σε λίγο δεν θα μπορεί να αποτρέψει την ανάλογη μεταχείριση και των μνημείων και των ιχνών του απώτερου παρελθόντος μας.

Και τούτο πλέον θα σημαίνει ότι όχι μόνο οι πρωτεργάτες αυτής της βαρβαρότητας (και οι πάσης φύσεως αρμόδιοι που σιώπησαν κατά την πραγματοποίηση της σε προβεβλημένο χώρο του κέντρου της πρωτεύουσας η «σιωπούν» μετά από αυτήν) αλλά και το σύνολο της κοινωνίας μας, αδυνατεί να σεβαστεί και να προστατεύσει το παρελθόν της, οπότε είναι καταδικασμένη να μην έχει και μέλλον.

Κατά οξύμωρο αλλά και γλαφυρό τρόπο (και τούτο αποτελεί την μόνη «επιτυχία» της προκείμενης κακοποίησης του Πολυτεχνείου) η προοπτική αυτή προαναγγέλλεται και συμβολίζεται τραγικά από την νεκρόφιλη ατμόσφαιρα μιας μαύρης τρικυμιώδους «θάλασσας», στην δίνη της οποίας στροβιλίζεται το τεράστιο επιτοίχιο μόρφωμα .

Ας αποφασίσουμε έμπρακτα ότι, ενώ αποτελεί γνήσια έκφραση της βαθειάς σημερινής κρίσης ήθους και παιδείας στη χώρα μας, δεν προοιωνίζεται και την εξέλιξη του μέλλοντος μας.

του Α.Δ.Τριποδάκη
Αρχιτέκτων ΕΜΠ
Καθηγητής Πολ.Κρήτης