Leso – Epfl

Το πειραματικό εργαστήριο φυσικής του κτιρίου και ηλιακής ενέργειας του Οσπονδιακού Πολυτεχνείου Λοζάννης στην Ελβετία, LESO-EPFL, πειραματίζεται, αναλύει και αναπτύσσει in situ συστήματα προσόψεων νέας τεχνολογίας, που χρησιμοποιούν ανακυκλώσιμα υλικά, την ηλιακή ενέργεια γιά την θέρμανση και προσφέρουν μία υψηλού επιπέδου άνεση με την συνδρομή ισχυρής θερμικής μόνωσης.

Το κτίριο είναι προσανατολισμένο κατά τρόπο που να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη όψη του προς το νότο ( 324 τ.μ.)

Αποτελείται από τρία επίπεδα, θερμικά μονωμένα το ένα με το άλλο, και σε κάθε επίπεδο τρείς «μονάδες/ προσόψεις» επίσης θερμικά μονωμένες μεταξύ τους. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται εννέα θερμικά αυτόνομα « κελιά » με βασική πηγή ενεργειακού κέρδους την πρόσοψη τους. Κάθε «κελί» έχει το δικό του σύστημα πρόσοψης, εναλλάξιμο και διαφορετικό απο τα άλλα.

Μέχρι σήμερα έχουν μελετηθεί 54 βιομηχανικά πρότυπα παθητικά, υβριδικά η ενεργητικά συστήματα με «πειραματόζωα» τους ίδιους τους ερευνητές που χρησιμοποιούν τα «κελιά» γιά γραφεία και εργαστήρια.

Οι εσωτερικοί και εξωτερικοί τοίχοι είναι διπλοί και περιέχουν ισχυρή θερμική μόνωση (εξωτερικοί τοίχοι : μόνωση  πετροβάμβακα πάχους 18 εκατ. Κ= 0.2 W/m2, εσωτερικοί τοίχοι : μόνωση πετροβάμβακα πάχους 8εκατ. Κ = 0.45 W/m2 ).

Κάθε μονάδα ειναι εξοπλισμένη με μετρητές/ανιχνευτές γιά τις ακόλουθες παραμέτρους :

- Θερμική ροή διαμέσου τοίχων και παραθύρων
- Ποσότητα ενέργειας που συλλέγεται
- Ποσότητα ενέργειας που συσσωρεύται
- Ανανέωση αέρα

Οι μετρήσεις που γίνονται  συγκεντρώνονται σε κεντρικό υπολογιστή ώστε να επιτρέπεται:

- Ο προσδιορισμός  του ενεργειακού ισολογισμού κάθε συστήματος
- Η σύγκριση του μετρούμενου συστήματος με αντίστοιχες μή ηλιακές προσόψεις
- Η εκτίμηση της αποδοτικότητας
- Η εκτίμηση του βαθμού επηρεασμού του συστήματος από τον κάτοικο (ανοιγμα θυρών και παραθύρων)

Ο σχεδιασμός και η κατασκευή του εργαστηρίου ικανοποιούν τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης.

Η νέα πειραματική πρόσοψη αποτελείται κυρίως από γυαλί και ξύλο, οι νέες θερμικές μονώσεις είναι από οργανικές ουδετερωμένες ύλες.  Ολα τα υλικά και οι τεχνικές λύσεις παρουσιάζουν ελαχίστο περιβαλλοντικό κόστος.

Ετσι επιτυγχάνεται μείωση στο ελάχιστο, των ενεργειακών μη ανακυκλώσιμων ενεργειακών αναγκών του κτιρίου.

Κάθε όροφος διαιρείται σε τρείς ζώνες, μία γεμάτη γιά το στηθαίο και δύο διαφανείς, η μία γιά την οπτική επικοινωνία με το έξω, η δεύτερη γιά τον φυσικό φωτισμό χρησιμοποιώντας ειδικά «ανειδωλικά» παραβολικά κάτοπτρα τα οποία επιτυγχάνουν τον φυσικό φωτισμό σε βάθος των χώρων. Βελτιώνουν σημαντικά την απόδοση του φυσικού φωτισμού με συνέπεια την θεαματική ελάττωση των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια.

Οι διαφορές επιπέδων των τριών ζωνών προσφέρουν προστασία στην ξύλινη πρόσοψη από τη βροχή, τον ήλιο, γενικά την κακοκαιρία η τις κλιματικές αλλαγές. Αυτή η λύση εμπνέεται από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του Scwhytz.

H στέψη του κτιρίου επιτυγχάνεται με την φωτοβολταική εγκατάσταση απαραίτητη στη λειτουργία του εργαστηριού.

Ο φέρων οργανισμός είναι απο ντόπιο έλατο, τα παράθυρα απο λάρικα, ενώ γιά την επένδυση έχει χρησιμοποιηθεί κόκκινος κέδρος. Ολα τα υλικά και οι θερμομονώσεις είναι ανακυκλώσιμα. Το οικολογικό κόστος και η «γκρίζα ενέργεια» ειναι χαμηλότατες.(το αποτέλεσμα των  NRE Non Renewable Energy GWP, Global Warming PotentialAP, Acidification Potential είναι χαμηλότατο).

Το κτίριο τιμήθηκε με το βραβείο LIGNUM.

Αρχιτέκτων: Δημήτρης Παπαδανιήλ, σε συνεργασία με το Δημήτρη Δημητριάδη.
Λωζάννη, Λουγκάνο, Αθήνα, www.dp-architectes.ch