LastTapes 4

Οι καταστροφές, οι αναμενόμενες καταστροφές, οι βαθιές, αδυσώπητες καταρρεύσεις κάνουν θόρυβο. Από τη μία ακούμε, αναπνέουμε, παράγουμε αυτόν τον θόρυβο, εν τέλει αφιερώνουμε κάθε σταγόνα του ιδρώτα μας σε αυτόν τον θόρυβο. Από την άλλη, οι κρίσεις μιας κατάρρευσης, γεγονότα βίωσης απόλυτης φανερώσεως του γελοίου, αποκαλύπτουν την γύμνια της απόλυτης, μα απόλυτης ησυχίας. Ο πόλεμός μας πρέπει να είναι ένας πόλεμος βάθους. Διότι υπάρχει ένας κόσμος που πρέπει να κερδηθεί εντός μας.

Διεκδικούμε αναγνωστικές συμμετοχές στις «καταλυτικές εικόνες μιας αρχαίας κατανύξεως», αναζητώντας την ανατομία όσων συμβαίνουν, τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να ενωθούν φωνές, δίχως να χάνεται η φωνή.

Στο τεύχος αυτό είχαμε την τιμή να συνομιλήσουμε, με διάφορους τρόπους, της ανάγνωσης ή της ακρόασης ή και δια ζώσης, με ανθρώπους που μας οδήγησαν ως εδώ. Ο Bruno Latour μάς εμπιστεύτηκε τη μετάφραση ενός σημαντικού του κειμένου, το οποίο έχουμε την τιμή να δημοσιεύουμε για πρώτη φορά στα ελληνικά. Το συνθετιστικό του μανιφέστο συγκροτεί μια έντονη αλλά και μ' έναν τρόπο αισιόδοξη κριτική στον μοντερνισμό, προτείνοντας το κοίταγμα προς τα εμπρός, «προς τα πράγματα που έρχονται», αντί για μιαν άτακτη φυγή από το παρελθόν με τα μάτια σφαλιστά. Και η αγωνία του είναι η αναζήτηση αυτού που είναι κοινό, η σύνθεση όλων όσα καταφέραμε να αποδομήσουμε στον αιώνα που πέρασε.

Επ' ουδενί δεν ξεχνάμε να ευχαριστήσουμε όμως τον Θωμά Κοροβίνη, τον Κώστα Καλημέρη, την Λίνα Πανταλέων, την Κωνσταντίνα Γεωργέλου, και ασφαλώς τους τακτικούς μας συνεργάτες.

Πράγματι, υπάρχει ένας σκονισμένος, γενειοφόρος, κουρασμένος μα αγέραστος, σκληρός άνθρωπος που περπατά με δυνατό, αργό βήμα. Στον δρόμο γύρω του υπάρχουν στάχτες που πυκνώνουν περισσότερο. Καθαρίζει τα μάτια με το χέρι. Σκουπίζει τον ιδρώτα με το μανίκι. Χάνεται από τα μάτια μας στην επόμενη στροφή.

Διαβάστε τα κείμενα ΕΔΩ