Μετά το Πάρτυ - The Legacy of Celebration

Για το Ηνωμένο Βασίλειο, το 2012 ήταν άκρως εορταστικό, με τον πατριωτισμό και την υπερηφάνεια να επιστρέφει και να κυλάει στις φλέβες κάθε Βρετανού. Αφορμή ήταν τα 60 έτη στο θρόνο της Βασίλισσας και φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου, οι οποίοι έθεσαν την τοποθεσία της γιορτής.

Πιο συγκεκριμένα, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες κατασκευάστηκαν νέα κτίρια και υποδομές, επενδύοντας στην ιδέα πως το Στράτφορντ μπορεί να είναι το κέντρο μιας νέας ''πόλης'', μετά από αυτή του City του Λονδίνου και το Γουέστμινστερ.

Για τους διοργανωτές του "Λονδίνο 2012", αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα. Ένα προσχεδιασμένο πολυετές πλάνο αξιοποίησης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς των αγώνων. Το Royal Institute of British Architects (RIBA) όμως αναρωτιέται: μπορεί η εκμετάλλευση μιας αρχιτεκτονικής κληρονομιάς να προβλεφθεί και να προσχεδιαστεί;

Η απάντηση έρχεται από το παρελθόν με μια σειρά από παραδείγματα κτιρίων και κατασκευών από Ολυμπιακούς Αγώνες και διεθνείς εκθέσεις, με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, ιστορικής σημασίας μνημεία και πώς το "Λονδίνο 2012" μπορεί να συγκριθεί μαζί τους.

Το πάρτυ τελείωσε και η αίθουσα είναι έτοιμη να καθαριστεί από άδεια μπουκάλια προσέκο και σερπαντίνες. Μέσα σε αυτόν τον μετα-εορταστικό χώρο, φωτογραφίες και βίντεο του Ολυμπιακού Πάρκου σε ενημερώνουν για το πόσο οργανωμένοι ήταν και είναι για την αξιοποίησή του.

Στη συνέχεια, η μακέτα του αμφιλεγόμενης αισθητικής "ΑrchelorΜittal Οrbit" του Anish Κapoor δεσπόζει δίπλα σε αυτήν του τότε αμφιλεγόμενης αισθητικής "Πύργου του Άιφελ" και του "Κέντρου της Κλεοπάτρας" που μεταφέρθηκε στο Central Park της Νέας Υόρκης το 1879.

Όπως είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια, ο άνθρωπος, για να σηματοδοτήσει ένα γεγονός, δημιουργεί κατασκευές. Μεγαλεπήβολες και ογκώδεις, μπορούν να εδρεύουν στο χώρο για αιώνες, όπως η αψίδα του Τίτου στη Ρώμη, που χτίστηκε ως αποτέλεσμα της νίκης στον εβραϊκό πόλεμο με την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Τέτοιες αψίδες ήταν ξεκάθαρο παράδειγμα θριάμβου. Με τα χρόνια να περνούν και τα γεγονότα που τις δημιούργησαν να ξεχνιούνται, οι κατασκευές αυτές παραμένουν έχοντας χάσει πια το αρχικό τους νόημα.

Αντίθετα, το Ολυμπιακό Πάρκο δημιουργήθηκε ως χώρος και όχι ως κατασκευή, τουλάχιστον όχι μόνιμη, δίνοντας έτσι πρόσφορο έδαφος, στην κυριολεξία, για μελλοντική αξιοποίησή του με κατοικίες και προσαρμογή του στον υπόλοιπο ιστό της πόλης, χωρίς να τον διαταράξει, διατηρώντας την εικόνα του βιομηχανικού παρελθόντος της περιοχής.

Μαρκάροντας τον Ορίζοντα
Στην πιο σύγχρονη ιστορία, μεμονωμένες εκδηλώσεις δημιούργησαν κτίρια - σύμβολα που δεσπόζουν στον ορίζοντα αρκετών πόλεων. Όπως, για παράδειγμα, ο περίφημος "Πύργος του Άιφελ", ο οποίος χρησίμευε ως είσοδος της διεθνούς έκθεσης το 1889, παράδειγμα εξαιρετικής μηχανικής, που για πολλά χρόνια κατείχε χαμηλή δημοτικότητα και υπέρογκα έξοδα συντήρησης. Το 2011, με 260 εκ. επισκέπτες, συνεισφέρει στην οικονομία του Παρισιού και χρίζεται το απόλυτο σύμβολο της πόλης.

Πολλά κτίρια, λόγω της ανορθόδοξης σχεδίασής τους, γίνονται σύμβολα των πόλεών τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα "Η Φωλιά του Πουλιού" στο Πεκίνο, όπου η εκπληκτική μηχανική και η ποιότητα της κατασκευής του, το κατατάσσουν σε έναν από τους πιο τουριστικούς προορισμούς της πόλης.

Οι Βρετανοί επιμένουν στη σύγκριση. Με το "ΑrcelorΜittal Οrbit", που δεσπόζει στο Ολυμπιακό Πάρκο, κατάφεραν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον, μέσω ενός αμφισβητήσιμης αισθητικής πύργου. Και όπως συνέβη με την "O2 Arena" και τον "Πύργο του Άιφελ", δηλώνουν σίγουροι για τη θετική απήχηση που θα έχει τα επόμενα χρόνια.

Τα μετα-Ολυμπιακά πλάνα των διοργανωτών περιλαμβάνουν τη δημιουργία επιπλέον οικοδομικού ιστού. Πιστεύουν στη μετακίνηση του πληθυσμού ακόμα πιο ανατολικά, αλλά θα χρειαστούν και περισσότερους πολίτες για να στηρίξουν οικονομικά το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στην Ευρώπη που βρίσκεται στην περιοχή. Ευελπιστούν στην αποφυγή μιας σύγκρισης με το "EUR" της Ρώμης, ένα νέο τμήμα οικοδομικού ιστού που δημιουργήθηκε για το Esposizione Universale Roma το 1942, το οποίο, λόγω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ολοκληρώθηκε το 1960 για τους Ολυμπιακούς της Ρώμης. Σήμερα, δεσπόζει άχαρο, με υπερμεγέθεις δρόμους χωρίς ζωή.

Ο στόχος του "Λονδίνο 2012" είναι η απόλυτη επιτυχημένη χρήση της κληρονομιάς που αφήνουν στην πόλη τους. Ένα έργο που φαντάζει προς το παρόν δύσκολο, με δεδομένη την περίεργη για πολλούς αισθητική, η οποία λίγο θυμίζει Λονδίνο και  περισσότερο γειτονιά Σαουδαραβικής πόλης. Εντούτοις, το πολύ δυνατό μάρκετινγκ που διαθέτουν, σε συνδυασμό με τη μεσιτική δραστηριότητα -το χρυσωρυχείο της πόλης- θα εκμεταλλευτούν τα επιπλέον διαμερίσματα για επενδύσεις.

Τα έργα ανάπλασης της περιοχής σε οικιστικό τοπίο ξεκίνησαν ήδη. Οι Βρετανοί κάπου μέσα τους ξέρουν ότι ακόμα δεν έχουν γοητεύσει την κοινή γνώμη, σκοπεύουν, όμως, να το κάνουν στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, προκειμένου να αποδείξουν ότι η ιστορία μπορεί να γραφτεί επιτυχημένα, πάνω σε ένα καλομελετημένο πλάνο.

του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο Απόστολος Παπαδημητρίου είναι απόφοιτος του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Λάρισας το έτος 2010 με πτυχίο τεχνολόγου μηχανικού και με ειδίκευση στην ανακαίνιση και αποκατάσταση κτηρίων. Επειτα μετακομίζει στο Λονδίνο και φοιτά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα αρχιτεκτονικής του πανεπιστημίου του Kingston.
Τα τελευταία τρία χρονια, εργάστηκε για κατασκευαστική εταιρία στην Χαλκίδα που ειδικεύεται στην κατασκευή πολυτελών κατοικιών. www.lospapadimitriou.tk

Επιμέλεια: Μαριλένα Μάργαρη