Ο Ρέντσο Πιάνο ανανεώνει το Μουσείο «Ιζαμπέλα Γκάρντνερ»

Κανείς δεν είχε αμφιβολία για τη δημοτικότητα του Ιταλού αρχιτέκτονα και τη μεγάλη πελατεία του ακόμα και σε καιρούς οικονομικής ύφεσης. Το μέγεθος της ικανοποίησης αυξάνεται καθώς η προτεινόμενη επέκταση του Πιάνο για το περίφημο Μουσείο Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ αποδεικνύει την εξαιρετική φόρμα του διάσημου αρχιτέκτονα.

φωτογραφία: Isabella Stewart Gardner Museum

Δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση να σχεδιάσει κανείς τη νέα πτέρυγα ενός θεσμού για μια πόλη, όπως είναι το συγκεκριμένο Μουσείο για τη Βοστώνη, χωρίς να αποφύγει τις λιγότερο ή περισσότερο πικρόχολες επιθέσεις των ακαδημαϊκών. Πόσω μάλλον που το υπάρχον κτίριο είναι μια εκθαμβωτική ρέπλικα βενετσιάνικου palazzo με ρίζες στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η διάσημη Αμερικανίδα συλλέκτρια (1840-1924) αποφάσισε να βρει στέγη για τη μεγαλειώδη συλλογή της. Εναν αιώνα μετά, το μουσείο της στέκεται με άνεση δίπλα σε ανάλογα ιδρύματα όπως η Συλλογή Frick στο Μανχάταν, ή η Βίλα Γκετί στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια.

Ο Ρέντσο Πιάνο τοποθέτησε την τετραώροφη, επενδυμένη με χαλκό, προσθήκη σε μικρή απόσταση (μικρότερη από 20 μέτρα) πίσω από το παλαιότερο κτίριο. Το 2011, χρονιά που αναμένεται ότι θα είναι έτοιμη η επέκταση του Μουσείου, τα δύο κτίρια θα τα χωρίζει ένας στενός κήπος. «Αν έχει ένα ελάττωμα το σχέδιο», παρατηρεί στους «Νew York Times» ο κριτικός αρχιτεκτονικής Νικολάι Ουρούσοφ, «δεν είναι ότι επισκιάζει τη μνήμη της Γκάρντνερ αλλά ότι τη διατηρεί σε ιδιαίτερα μεγάλη υπόληψη».

Η «εκκεντρική» Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ έζησε μια σχεδόν μυθιστορηματική ζωή. Οταν έχασε τον γιο της σε ηλικίας 1,5 ετών βρήκε παρηγοριά στον κόσμο της τέχνης. Ηταν από τους πρώτους Αμερικανούς που άρχισαν να συλλέγουν ζωγραφική της Αναγέννησης και όταν πλουσιότεροι συλλέκτες, όπως ο Πιέρποντ Μόργκαν και ο Χένρι Κλέι Φρικ, την έβγαλαν από την αγορά αυτή, στράφηκε στην ισπανική και κινεζική τέχνη εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο μια σπουδαία συλλογή.

Δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ