ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ

Του Θάνου Φ. Γιάκα, αρχιτέκτονα

Οσοι από τους φίλτατους αναγνώστες έχουν έστω και στοιχειώδη εξοικείωση με την γνωστή και κατεστημένη πλέον Θωρία των Αρχιτεκτονικών Ενεργειακών Πεδίων (Architectural Energy Field Theory) του Erwin Buchwald (1), θα γνωρίζουν ότι κατά τον σχεδιασμό ενός κτιρίου και τον προγραμματισμό της κατασκευής του, τα υψηλότερα ποσοστά συνολικά δαπανώμενης ενέργειας αφορούν την καθαρά αρχιτεκτονική συνθετική διαδικασία. Στα ίδια συμπεράσματα, άλλωστε, έχουν κατά καιρούς καταλήξει και άλλοι αξιόλογοι θεωρητικοί και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Tα τελευταία χρόνια, όμως, Ελληνες επιστήμονες άρχισαν να ανιχνεύουν στον Ελλαδικό γεωγραφικό χώρο Οριακά Φαινόμενα, τα οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να εξηγθούν μέσα στα πλαίσια της ανωτέρω θεωρίας. Η ανατροπή ήταν αναπόφευκτη. Το διεθνές Κατεστημένο της Αρχιτεκτονικής Φυσικής πάλεψε με νύχια και με δόντια να αποσιωπήσει το γεγονός, όμως η αγνή και άδολη Γνώση αποδείχθηκε ισχυρότερη. Σήμερα, φίλοι μου, με συγκίνηση σας ανακοινώνω, ότι οι επιστήμονες αυτοί, μετά από πολύχρονες μελέτες σε συνεργασία με κορυφαία ερευνητικά κέντρα της αλλοδαπής στον τομέα της Φυσικής Πάρα Πολύ Χαμηλών Ταχυτήτων (Ultra Low Speed Physics) ανέτρεψαν την θεωρία αυτή, με την οποία έζησαν και γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές αρχιτεκτόνων, διατυπώνοντας μία νέα θεωρία επαναστατική, απλή στην σύλληψή της, και γι’ αυτό μεγαλοφυή: Η συνολική ενέργεια, που δαπανάται για την διεκπεραίωση της οικοδομικής αδείας ενός κτιρίου είναι πολλαπλάσια της ενέργειας, που απαιτείται για τον σχεδιασμό του.

Η εξάρτηση του κβαντικού αυτού φαινομένου από τις γεωγραφικές συντεταγμένες του ευρύτερου Ελλαδικού Χώρου θα πρέπει πλέον να θεωρείται δεδομένη, ενώ καθ’ όλα αξιόπιστες μετρήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το ποσόν της δαπανώμενης ενέργειας είναι ευθέως ανάλογο προς την θερμοκρασία του περιβάλλοντος, εντός και εκτός των Πολεοδομικών Γραφείων.

Οσοι από τους αγαπητούς αναγνώστες είναι εξοικειωμένοι με τις νέες θεωρίες του χάους αλλά και με πιό εξειδικευμένες, όπως αυτή των Ερπουσών και Μη Κινουμένων Δομών (Crawling and Non Moving Patterns), ή ακόμη και με τις γνωστές πλέον Αρχές της Πάγιας Στασιμότητας (Permanent Stagnation) και της Μη-Οργανωμένης Οργάνωσης (Non-Organized Organization), είμαι σίγουρος ότι δεν θα δυσκολευθούν να κατανοήσουν το τιτάνιο επιστημονικό έργο, που έχει συντελεσθεί εδώ, στην μικρή αυτή γωνιά της γής.

Κατά τα φαινόμενα οδηγούμαστε σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση όλων όσων ξέραμε μέχρι σήμερα για το συγκεκριμένο θέμα. Πληροφορίες που διέρρευσαν από γνωστό ερευνητικό κέντρο, που ασχολείται με την αξιολόγηση του τεράστιου όγκου των  πειραματικών δεδομένων, μιλούν για Μη Ευκλείδιες Συντεταγμένες και  Χωροχρονικές Διαταραχές μέσα και γύρω από τον χώρο των Πολεοδομικών Γραφείων (2), καθώς και για επιβράδυνση φυσικών διεργασιών, που θεωρούντο δεδομένες για εκατοντάδες χρόνια (3).

Bρισκόμαστε πλέον εμπρός σε μία επανάσταση στον τομέα της Αρχιτεκτονικής Φυσικής. Ο μεγάλος Werner Heisenberg πρέπει να είχε υποψιασθεί κάτι, όταν διετύπωνε την περίφημη Αρχή της Απροσδιοριστίας του (4), ίσως, όμως η Ανθρωπότητα δεν ήταν έτοιμη ακόμη να δεχθεί ακόμη κάτι τόσο προχωρημένο.

Αθήνα, Οκτώβριος 2006

1 Erwin Buchwald (1926-1997). Γερμανοεβραίος Αρχιτέκτονας και Φυσικός, που έζησε και εργάσθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και διετύπωσε πληθώρα θεωριών της Αρχιτεκτονικής Φυσικής. Παροιμιώδης υπήρξε η εμμονή του στο κλασσικό αλλά παρωχημένο πλέον Μοντέλο της Γρήγορης Διεκπεραίωσης Αδειών, γνωστό και ως «Δόγμα Buchwald».

2 Είναι  χαρακτηριστικό ότι σχεδόν όλα τα ερωτηθέντα υποκείμενα των πειραμάτων χρησιμοποίησαν φράσεις όπως: «Μπορεί να τελειώσω σε δέκα λεπτά, μπορεί και σε τρείς ώρες», «Τι στην ευχή, πήγε κι όλας δυόμισυ η ώρα;», «Α, στον τρίτο όροφο είμαι, νόμιζα στον έκτο...» κλπ.

3 Επί παραδείγματι, ενώ η μεταφορά ενός εγγράφου από ένα γραφείο σε ένα άλλο του ιδίου ορόφου διαρκεί κατά τους Meyer-Feldman από σαράντα δευτερόλεπτα μέχρι δυόμισυ λεπτά, στις περιπτώσεις που εξετάσθηκαν, οι χρόνοι κυμάνθηκαν από τρείς μέχρι δεκαοκτώ ημέρες, με ταυτόχρονη μεσολάβηση και άλλων ορόφων, σε ωρισμένες δε περιπτώσεις  και άλλων κτιρίων, γεγονότα, που προβληματίζουν τους ερευνητές και ανατρέπουν άρδην το μέχρι τώρα παντοδύναμο Μηχανιστικό Μοντέλο της Διεκπεραίωσης. 

4 Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε το υψηλό ποσοστό Απροσδιοριστίας των φαινομένων αυτών. Οπως δήλωσε γνωστός Ιάπωνας ερευνητής: «Η εξαιρετικά απρόβλεπτη και εύθραυστη ποικιλία των απαιτουμένων δικαιολογητικών και εγκρίσεων, οι σχεδόν ακατανόητες για τον ανθρώπινο εγκέφαλο διεκπεραιωτικές συνάψεις και το Απροσδιόριστο του Ζητουμένου και του Αποτελέσματος, οδηγούν σε καθολική ανατροπή της σχέσης Αιτίου και Αιτιατού. Δουλέψαμε σκληρά με κβαντικούς υπολογιστές τρίτης γενιάς για να αποκωδικοποιήσουμε το Φαινόμενο. Ενα μπράβο στους Ελληνες ερευνητές!»