ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Οργάνωση Κλάδου
Στις 25/4/2010, οι φιλόλογοι ολόκληρης της χώρας χρειάστηκε να προσέλθουν στις κάλπες, ώστε να εκλέξουν τα άτομα τα οποία θα τους εκπροσωπήσουν για τα επόμενα χρόνια, τόσο ως μέλη επιστημονικών επιτροπών, όσο και ως μέλη ενός κεντρικού συμβουλίου, άτομα τα οποία θα λειτουργήσουν ως σύνδεσμοι με την ελληνική κοινωνία.
Δικαίωμα ψήφου είχαν όλοι οι φιλόλογοι της χώρας που είχαν συμμετάσχει με επιτυχία στις εξετάσεις του συλλόγου τους και είχαν γίνει μέλη του, πληρώνοντας στο εξής ετήσια συνδρομή και προσδοκώντας ότι, εάν ποτέ χρειαστεί, ο σύλλογός τους θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά τους (όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε επαγγελματική ομάδα) ανεξαρτήτως των συμφερόντων που θα θίγονταν, ακόμα κι αν αυτά προέρχονταν από μέλη της ίδιας συντεχνίας.
Κατανοεί βεβαίως κανείς ότι ο αριθμός των μελών του φιλολογικού συλλόγου ανέρχεται σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες, με δεδομένο ότι δικαίωμα να εγγραφούν (μετά από τις εξετάσεις) σε αυτόν έχουν οι απόφοιτοι όχι μόνο των σχολών στην Ελλάδα αλλά και όσοι φιλόλογοι σπούδασαν στο εξωτερικό, σε αντίστοιχα πανεπιστήμια.
Η απόφαση του συλλόγου ήταν, στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας, στην πρωτεύουσα του κράτους, όλοι οι φιλόλογοι, προκειμένου να ψηφίσουν, να συγκεντρωθούν μια ωραία Κυριακή σε ένα και μοναδικό σημείο, μακριά από το κέντρο της πόλης. Αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να ακινητοποιηθούν οι ίδιοι οι φιλόλογοι στα αυτοκίνητά τους επί ώρες προσπαθώντας να προσεγγίσουν το σημείο και εν συνεχεία να βρουν parking, αλλά και να μπλοκάρουν, στην προσπάθειά τους αυτή, τους παρακείμενους δρόμους, μεταξύ των οποίων και λεωφόρους. Γενικά ήταν μια μέρα αργίας κατά την οποία οι φιλόλογοι κατάφεραν να αποσυντονίσουν ένα σημαντικό τμήμα της πόλης τους, να εκνευρίσουν και να εκνευριστούν, ακόμα και να γίνουν πρώτο θέμα στις ραδιοφωνικές ειδήσεις, με τον τρόπο που γίνονται όσοι προκαλούν επεισόδια στους δρόμους και πρέπει να αποφεύγονται από τους οδηγούς.
Σε όλη αυτή την ιστορία όμως οι φιλόλογοι έχουν μια πολύ καλή δικαιολογία: το επιστημονικό τους αντικείμενο δεν έχει καμία σχέση με πολεοδομία, χωροταξία, συγκοινωνιολογία, γενικά την οργάνωση χώρου, κυκλοφοριών, δικτύων σε μια πόλη. Κανένας από τους φιλολόγους δεν άκουσε ποτέ σε κάποια αίθουσα διδασκαλίας κάποιον καθηγητή να τονίζει ότι «σε μια πόλη ποτέ δεν συγκεντρώνουμε ούτε μετακινούμε ταυτοχρόνως μεγάλους αριθμούς ανθρώπων, αλλιώς πρέπει να είμαστε έτοιμοι ως κοινωνικό σύνολο να υποστούμε τις συνέπειες». Και σίγουρα κανένας φιλόλογος δεν έμαθε ποτέ ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων είναι πολύ ευκολότερο να προσεγγίσει το κέντρο μιας πόλης, με διάφορα μέσα και χωρίς την αποκλειστική χρήση του αυτοκινήτου, απ' ότι να προσεγγίσει ένα απομακρυσμένο προάστιο με ελλιπή Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Όταν, τα προηγούμενα χρόνια, οι εκλογές διεξήγοντο στο κέντρο της πόλης, στα παλαιά κτήρια της σχολής των φιλολόγων, το χάος και η ταλαιπωρία τουλάχιστον αφορούσε μόνο τους ίδιους τους φιλόλογους που συνωστίζονταν στα κτήρια μέχρι να προσεγγίσουν την αίθουσα με το εκλογικό τους κέντρο, αλλά δεν επηρέαζε και την υπόλοιπη πόλη. Πριν από λίγες μέρες, εκτός από τους τόνους χαρτιού που κυριολεκτικά πετάχτηκαν, τα καυσαέρια και η κατανάλωση δυνάμεων και πόρων απέδειξε ότι οι φιλόλογοι, αν και συχνά ευαγγελίζονται την οικολογική συνείδηση, την ορθολογική διαχείριση και τη χρήση των νέων τεχνολογιών, εντούτοις τα του οίκου τους απέχουν πολύ από το να τα νοικοκυρέψουν.
Υ.Γ. Βεβαίως την Κυριακή 25/4/2010, μακριά από το κέντρο της Αθήνας, δεν ψήφισαν οι φιλόλογοι, αλλά οι μηχανικοί-μέλη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, οι οποίοι (εξ ορισμού τουλάχιστον) γνωρίζουν από πολεοδομία, χωροταξία, συγκοινωνιολογία και όλα τα παρεμφερή. Η προσέλευση στις εκλογές ανέρχεται στις 41.217 επί 95.164 εγγεγραμμένων, βάσει στοιχείων που παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα του Τ.Ε.Ε. Σε ό,τι αφορά την Αττική, ψήφισαν 14.617 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο Νέο Φάληρο. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο θα ήταν να καθοριστούν τρία σημεία διασκορπισμένα μέσα στη μεγάλη πόλη ως εκλογικά κέντρα των μηχανικών, ή ακόμα πόσο πολύπλοκο θα ήταν να διεξαχθούν οι εκλογές μέσω του Διαδικτύου. Γνωρίζω όμως ότι, εν πάση περιπτώσει, η άσκηση της ψήφου - το αναφαίρετο δικαίωμα και μαζί η βαρύτερη υποχρέωση για έναν πολίτη - δεν είναι δυνατό να δυσχεραίνεται, αλλά μόνο να διευκολύνεται.
Οδυσσέας Ομήρου
περιπλανώμενος μηχανικός
