ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ

RAUM(ZEIT)KLEIDER xώρο(χρονικά)ενδύματα 2008

30 Αύγουστος, 2008

RAUM(ZEIT)KLEIDER xώρο(χρονικά)ενδύματα 2008

Στο έργο της η Gabi Schillig, θέτει το „τέλος“ της παραγωγής και του ελέγχού του χώρου σε αμφισβήτηση, επιτρέποντας την δημιουργία κοινωνικού χώρου σε συσχετισμό με το ανθρώπινο σώμα, το υλικό τη γεωμετρία. Τα υφασμάτινα χωρικά της αντικείμενα, αμφισβητούν τα χωρικά όρια μέσο της κίνησης, προσδίδοντάς του την τέταρτη διάσταση.

Του Αστέριου Αγκαθίδη

 
A.Agkathidis-greekarchitects.gr Copyright© 2008

Η έννοια του μεταβατικού αποτελεί βασικό συστατικό της αρχιτεκτονικής. Πρώτος ο Αριστοτέλης ορίζει τον ρόλο της αρχιτεκτονικής ως συγκερασμό της δυναμικής στιγμής του σχεδιασμού και της κατασκευής με το στατικό σημείο της ολοκλήρωσης του έργου, του τελειωτικού. Το „τέλος“

Στο έργο της η Gabi Schillig, θέτει το „τέλος“ της παραγωγής και του ελέγχού του χώρου σε αμφισβήτηση, επιτρέποντας την δημιουργία κοινωνικού χώρου σε συσχετισμό με το ανθρώπινο σώμα, το υλικό τη γεωμετρία. Τα υφασμάτινα χωρικά της αντικείμενα, αμφισβητούν τα χωρικά όρια μέσο της κίνησης, προσδίδοντάς του την τέταρτη διάσταση. Τα Raum(Zeit)Kleider αποτελούν συνδετικό κρίκο μεταξύ χρήστη και του προσωπικού του δομημένου περιβάλλοντος. Μέσο της συμμετοχής φιλοδοξούν να αποτελέσουν εργαλείο μεταβολής του δημόσιου χώρου.

Τα χώρο (χρονικά) ενδύματα, αποτελούν σχεδιασμένα χωρικά συστήματα ικανά να παράγουν μεταβαλλόμενο χώρο, με τη βοήθεια φερμουάρ, κουμπιών και πτυχώσεων. Προσφέρονται για πολλαπλές χρίσεις: από ένδυμα μέχρι έπιπλο και κατοικία. Δημιουργούν επιφάνειες, όγκο και χαρακτηριστικούς „χώρους τσέπες“. Η παραγόμενες μεταβαλλόμενες γεωμετρίες, αποτελούν συνάρτηση φυσικής επαφής και φυσικών ιδιοτήτων της τσόχας, ένα ανθεκτικό και παράλληλα μαλακό υλικό. Συμπεριφέρονται ως δεύτερη επιδερμίδα στο σώμα του ενοίκου τους,  σχηματίζοντας κατά αυτό τον τρόπο τους τοίχους της προσωπικής του αρχιτεκτονικής αναζήτησης. Τα όρια μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου, αστικού και προσωπικού αναπροσδιορίζονται.

Το τελικό αντικείμενο χάνει την σημασία του, ενισχύοντας τον ρόλο της διαδικασίας δημιουργίας. Η έννοια  χρήστη και δημιουργού ταυτίζονται, επαναφέροντας την αρχιτεκτονική στον αρχέγονο πρωταρχικό της ρόλο.

   


Λίγα λόγια για την Gabi Schillig:

Γεννηθείς το 1977 αποφοίτησε από το τμήμα αρχιτεκτόνων  του Coburg στη Βαυαρία με μεταπτυχιακά στο Städelschule της Φρανκφούρτης. Εργάστηκε στα γραφεία Harry Seidler & Associates (Σίδνεϊ), Architectural Studio Daniel Libeskind (Βερολίνο) και  [lu:p] (Coburg).
Από 2005 ως 2007 διατέλεσε διδακτικός βοηθός στο Städelschule. Η περαιτέρω διδακτική της εμπειρία συμπεριλαμβάνει το πανεπιστήμιο του Innsbruck, την TU Darmstadt, ABK Stuttgart , FH Coburg,  FH Νυρεμβέργης και την διεθνή καλοκαιρινή ακαδημία του Salzburg.
Διατέλεσε υπότροφος Carl-Duisberg Society (2000), του Βαυαρικού υπουργείου παιδείας (2002-2004), του δήμου Coburg (2007) και της ακαδημίας Schloß Solitude στη Στουτγάρδη (2007).
Σήμερα διδάσκει στο UdK Βερολίνου, ακροβατώντας μεταξύ αρχιτεκτονικής, τέχνης και design. Το έργο της έχει δημοσιευτεί και εκτεθεί στη διεθνή αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική σκηνή. Toν Νοέμβριο παρουσιάζει μια νέα εγκατάσταση της στο Van Alen Institute της Νέας Υόρκης.

Του Αστέριου Αγκαθίδη

Share |

Σχετικές Δημοσιεύσεις:

 

GreekArchitects Athens

Copyright © 2002 - 2024. Οροι Χρήσης. Privacy Policy.

Powered by Intrigue Digital