Σοκ και δέος

Φοιτητές: Μιρτσόπουλος Ιωάννης, Στροπωνιάτης Βασίλειος
Επιβλέπων Καθηγητής: Παπακώστας Γεώργιος
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,
Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Ημερομηνία: Φεβρουάριος 2012

Αντικείμενο σχεδιασμού αποτελεί ένα οικοδόμημα μνημειακού χαρακτήρα στο σημείο που εδρεύει ο Όμιλος Φίλων Θαλάσσης, στη Ν. Παραλία Θεσσαλονίκης. Σκοπός του, μορφολογικά, είναι να αποτελέσει τοπόσημο για την πόλη, και, λειτουργικά, να φιλοξενήσει χώρους πολιτισμού και design, για μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις, καθώς και χώρους παρεμφερών δραστηριοτήτων. Πάνω απ' όλα όμως αποτελεί ένα εγχείρημα που υπηρετεί την αρχιτεκτονική "καθ' υπερβολίν", η οποία εκφράζεται σε κάθε επίπεδο του σχεδιασμού.

Η σχεδίαση ξεκινά με την παραχώρηση μιας προβλήτας διαστάσεων περίπου 65Χ85μ στην είσοδο του οικοδομήματος. Ο επισκέπτης προσεγγίζοντας την, αντιλαμβάνεται έντονα το στοιχείο του σκυροδέματος το οποίο αποτελεί το υλικό κατασκευής ολόκληρου του οικοδομήματος. Συγκεκριμένα, έρχεται αντιμέτωπος με την πρόκληση ενός λαβυρίνθου, την άκρη του οποίου καλείται να βρει προκειμένου να εισέλθει στο οικοδόμημα. Ο λαβύρινθος δεν προμηνύει την ύπαρξη κάποιας εισόδου. Γι' αυτό ο επισκέπτης καλείται να περιπλανηθεί και να ψάξει. Αν θα τα καταφέρει θα υποβληθεί στην επόμενη δοκιμασία προκειμένου να επισκεφθεί τους πύργους. Αν όχι, απλά μπορεί να αναπαυτεί στα αντικείμενα αστικού εξοπλισμού που δημιουργούνται από την αποσύνθεση και αποδόμηση του λαβυρίνθου.

Η υπερβολή δε σταματάει στον περιβάλλοντα χώρο. Συνεχίζεται στον τρόπο με τον οποίο ο επισκέπτης εισέρχεται στο κέντρο design. Σε μια προσπάθεια προσομοίωσης της εμπειρίας ανάδυσης από τον κάτω στον πάνω κόσμο, η κύρια είσοδος που μόλις έχει εντωπίσει ο επισκέπτης χωροθετείται στο επίπεδο της Ν. Παραλίας. Με τη βοήθεια ενός συνόλου βαθμίδων πλάτους 2μ οδηγείται σε βάθος -10m από την επιφάνεια της θάλασσας και -5m κάτω από τον πυθμένα αυτής. Ακολουθώντας μια μακρά πορεία σε έναν πολύ στενό διάδρομο που προξενεί αισθήματα σοκ + δέους, εκατέρωθεν του οποίου βρίσκεται ένα μικρό ενυδρείο, ο επισκέπτης συναντά ένα μεγάλο lobby στο οποίο φιλοξενείται μια μόνιμη έκθεση design. Στη συνέχεια και αφού εξέλθει από το lobby, παραμένοντας στο επίπεδο κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας, μέσω ενός νέου τμήματος στενού διαδρόμου, στο βάθος του οποίου αντικρίζει μια γλυπτική μορφή που προκύπτει από την τομή των τοιχίων που ορίζουν τους δύο από τους τρεις πύργους, έχει τη δυνατότητα να επιλέξει την είσοδο του σε δυο πύργους, ανάλογα με τις δραστηριότητες που τον ενδιαφέρουν.

Πίσω από τη γλυπτική μορφή και περνώντας κάτω από αυτή μπορεί να φτάσει στον τρίτο πύργο, ο οποίος φιλοξενεί ένα τμήμα της Α.Σ.Κ.Τ. , με ορισμένα atelier σε πάνω ορόφους.

Η πρισματική γεωμετρία των τριών πύργων εξυπηρετεί στη δημιουργία αισθημάτων σοκ + δέους. Στην ανώτερη απόληξη τους υπάρχουν skylight που αφήνουν το φως να φτάσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Πρόθεση μας είναι ο επισκέπτης να αισθανθεί ταπεινότητα μπροστά στο φως που του φανερώνεται μέσα από το πουθενά και να νιώσει εγκλωβισμένος μέσα σε μπετονένια τοιχία, δοκιμάζοντας τους φόβους και τις αντοχές του. Παρόμοια αισθήματα προκαλούνται και στους διάφορους εξώστες που φιλοξενούνται, είτε εσωτερικοί είτε εξωτερικοί δίνοντας πολλές φορές την εντύπωση της αιώρησης.

Tα τμήματα που φιλοξενούν οι πύργοι είναι κατανεμημένα σε ξεχωριστά επίπεδα το καθένα, δίνοντας την ευκαιρία στον επισκέπτη να απομονωθεί στο εκάστοτε επίπεδο ανάλογα με τις ανάγκες του. Στους πρώτους ορόφους φιλοξενούνται λειτουργίες περισσότερο δημόσιου χαρακτήρα, όπως βιβλιοθήκη και αίθουσα συνεδριάσεων, ενώ ανεβαίνοντας προς τα πάνω φιλοξενούνται λειτουργίες περισσότερο ιδιωτικές, όπως αίθουσες της σχολής καλών τεχνών, μια και ο φωτισμός παίζει μεγάλο ρόλο σε χώρους σχεδιασμού. Στους τελευταίους ορόφους υπάρχουν αναψυκτήρια με ημιυπαίθριους χώρους που εξασφαλίζουν τρομερές οπτικές φυγές προς το Θερμαϊκό κόλπο αλλά και την πόλη της Θεσσαλονίκης.