Γεωμετρία-Χώρος-Αίσθηση

Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία δεν συμμετέχει στην αξιολόγηση.


Φοιτητής : Λαυράνος Κωνσταντίνος
Επιβλέπων καθηγητής : Άγγελος Ψιλόπουλος
Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού αντικειμένων
Ημερομηνία παρουσίασης : Ιούνιος 2011

ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ - ΧΩΡΟΣ - ΑΙΣΘΗΣΗ. Η πτυχιακή αφορά το σχεδιασμό μιας σειράς περιπτέρων τα οποία φιλοδοξούν να λειτουργήσουν σα διαμεσολαβητές της εμπειρίας του Πάρκου του Φλοίσβου. Στόχος της πτυχιακής είναι η ανάπτυξη της εμπειρίας του φυσικού χώρου του Πάρκου μέσα από μία ακολουθία τεχνητών χώρων - αντικειμένων, στρατηγικά τοποθετημένων ώστε να κλιμακώνει μία πορεία προς το κτίριο του Φλοίσβου. Βοήθεια στη μελέτη αυτή στάθηκαν οι όροι οικείου - ανοίκειου. Το Ανοίκειο είναι μια έννοια που έχει μελετηθεί από το Φρόυντ και αφορά σε μία συγκυρία όπου κάτι μπορεί να είναι οικείο, και την ίδια στιγμή ξένο, καταλήγοντας στο να δημιουργεί ένα άβολο αίσθημα ότι η εμπειρία μας είναι παράξενη.

Οι χώροι που τοποθετήθηκαν είναι επτά. Στόχος είναι όσο εξελίσσεται η πορεία μας από τον ένα χώρο στον άλλο να εξελίσσεται σταδιακά και ο ίδιος ο χρήστης. Εργαλεία στην κατάλληλη τοποθέτηση των χώρων στάθηκε η γεωμετρία. Χρυσά ορθογώνια και τρίγωνα, ο χρυσός αριθμός φ, ακολουθία Fibonacci, χρυσή σπείρα και γεωπαθογόνοι κόμβοι.

 

 

Αποτελείται από έναν μεταλλικό σκελετό όπου στο οριζόντιο μέρος του ψεκάζει νερό.

Στόχος: εναρμόνιση του επισκέπτη με τη φύση. Ο επισκέπτης μπαίνει στο 6Χ6 μέτρων δωμάτιο με τα υδάτινα τείχη, απομονώνεται από τους υπόλοιπους και αφιερώνεται στη φύση.

 

 

Αποτελείται από μια φυσική πισίνα όπου στη μια πλευρά της υπάρχει μια εξέδρα περιτοιχισμένη από γυαλί ύψους 2,5 μέτρων.

Στόχος: αποκόλληση ψυχής από το σώμα. Η ανατροπή σε αυτή την παρέμβαση είναι η ανοίκεια σχέση μιας «φυσικής» πισίνας και του κρυστάλλινου ορίου, ενός τεχνητού υλικού που επιτρέπει το βλέμμα αλλά εμποδίζει απολύτως την πρόσβαση σε κάτι τόσο φιλικό όσο το νερό. Το τοπίο καθρεφτίζεται στη λίμνη, οι επισκέπτες μπορούν να σταθούν μέσα σε  μία «σχεδία» που δεν πρόκειται ποτέ να ταξιδέψει. Το βλέμμα μπορεί να ταξιδέψει στον ορίζοντα, το σώμα παραμένει παγιδευμένο. Το μόνο ανοιχτό όριο είναι ο ουρανός της.

 

 

Αποτελείται από 20.000 ακρυλικά φωτιστικά.

Στόχος: ο ήλιος ως δημιουργός της ύπαρξης. Σε αυτή την επέμβαση προσπαθήσαμε να μιμηθούμε την φύση. Τα φωτιστικά μοιάζουν σαν στάχια, σαν στρέμμα από σιτάρι όπου ο χρήστης περνά από τις διαδρομές και μπορεί να τα δει, να τα αγγίξει, να νιώσει. Ο σχεδιασμός του φωτιστικού έγινε με υλικά έτσι ώστε να δείχνει φαινομενικά ότι λάμπει την ημέρα από το φως του ήλιου και αιωρείται την νύχτα. Σαν πνεύματα που ταλαντεύονται με το φύσημα του αέρα.

 

 

Αποτελείται από ένα μεγάλου μήκους διάτρητα ξύλινο τούνελ όπου μέσα λαμβάνουν θέση 4 συμβάντα .

Στόχος: Αγάπη. Να κάνουμε τον περπατητή να μάθει να αγαπά. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να κατανοήσει τον εαυτό του, τους άλλους, τα ζώα, τη φύση, την ύπαρξή. Καθώς κάθε ύπαρξη είναι συνδυασμός των 4 στοιχείων της φύσης: αέρας, νερό, γη, φωτιά, δημιουργήσαμε 4 συμβάντα στα οποία έρχεσαι πιο κοντά με αυτά τα στοιχεία.

 

 

Αποτελείται από μια πλατφόρμα σε κλίση με μεταλλικά υποστυλώματα. Η πλατφόρμα δίνει την εντύπωση ότι ξεφλούδισε το έδαφος .

Στόχος: επικοινωνία και συλλογισμός. Να κάνουμε το χρήστη να ανοιχτεί στους άλλους αλλά ταυτόχρονα να κρατήσει και μια εσωτερική απόσταση για στοχασμό. Η εγκατάσταση αυτή με την κλίση έγινε με σκοπό να πάει ο χρήστης μόνος του ή με παρέα, να χαλαρώσει, να μιλήσει. Να μπορέσει να βελτιώσει την ικανότητα επικοινωνίας με τους υπολοίπους. Θέλουμε έτσι να μάθει το άτομο να ανοίγεται στους άλλους και να μην κλείνεται στον εαυτό του, πράγμα πολύ αρνητικό που οδηγεί ακραίες καταστάσεις όπως μάζεμα τον συναισθημάτων, μέχρι να ξεσπάσει.

 

 

Αποτελείται από 2 μεταλλικούς καθρέπτες παράλληλα τοποθετημένους σε σχήμα χρυσής σπείρας.

Στόχος: Αποϋλοποίηση της ύλης και καταπολέμηση του φόβου. Ζητείται από τον περπατητή να εξοικειωθεί με μία αναπάντεχη πραγματικότητα, πιο άυλη. Η τοποθέτηση των δυο κατόπτρων αντικριστά σε ένα διάδρομο έχει σαν αποτέλεσμα τον επ' άπειρο πολλαπλασιασμό των ειδώλων, όχι μόνο του ίδιου του περιπατητή, αλλά και του περιβάλλοντος, και του ουρανού.

 

 

Το κτίριο Φλοίσβος. Κόψαμε τις πλάκες ώστε να ενώνονται υπόγειο , ισόγειο , 1^ος όροφος και τοποθετήσαμε σκάλες στον αέρα.

Στόχος: ολοκλήρωση, η ύλη δεν υπάρχει. Να καταλάβει ο κάθε άνθρωπος ότι είναι ξεχωριστός. Η υπέρβαση που μας ζητείται εδώ είναι ακραία. Ανεβαίνουμε σκάλες που βρίσκονται στον αέρα, ενώ τα κάτοπτρα στο πάτωμα και το ταβάνι δημιουργούν την αίσθηση ότι αυτή η αίθουσα δεν τελειώνει ποτέ. Ότι δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Σκοπός είναι να καταλάβουμε γιατί υπάρχει αυτό. Η ύλη δεν υπάρχει. Είναι μια μορφή σκέψης. 1+1 δεν κάνει 2. Στον 1^ο όροφο κυριαρχεί ένας γυάλινος διάδρομος. Υπάρχει για να δοκιμάσει την αντοχή του ανθρώπου στο φόβο και το άπειρο. Να μάθει να περπατά στον αέρα όταν έχει χάσει τη γη από κάτω του, που ήταν το πιο σταθερό πάτημα γι ' αυτόν.

 

Διπλωματικές & Ερευνητικές Εργασίες - Το greekarchitects.gr, προτείνει μια  θεματική ενότητα, στην οποία παρουσιάζονται πτυχιακές ή ερευνητικές εργασίες φοιτητών από σχολές πολυτεχνείων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Οι ενδιαφερόμενοι /νες μπορούν να μας στείλουν την διπλωματική τους εργασία.