148.15 Πράτττοντας το καθημερινό

Φοιτητής : Χρήστος Πολυμέρης, Ελένη Μαστρογεωργοπούλου
Επιβλέπων/ουσα: Δημήτρης Φράγκος, Εύη Αθανασίου
Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ
Ημερομηνία παρουσίασης : Σεπτέμβριος, 2015

Η εργασία αφορά μια διαδικασία μέσω της οποίας επιχειρήσαμε να στοχαστούμε και να επανανοηματοδοτήσουμε την αρχιτεκτονική μας πρακτική. Στα πλαίσια της συζήτησης περί μικροπολεοδομίας περιπλανόμενοι στο κέντρο της πόλης παρατηρήσαμε συμβάντα και καταστάσεις της καθημερινής ζωής και αναζητήσαμε χώρους κενούς και ανοίκειους με σκοπό να κατοικήσουμε. Συλλέγοντας ξύλινα πατζούρια και κουφώματα από τους δρόμους «χτίσαμε ένα συμβάν» ως παράδειγμα μιας άλλης παραγωγής και διαχείρησης του καθημερινού χώρου και χρόνου.

Η ιδέα της παρούσας εργασίας προέκυψε μέσα από μια διάθεση να αναστοχαστούμε πάνω στην υπάρχουσα αρχιτεκτονική πρακτική και με πρόθεση επανανοηματοδοτήσουμε τη αρχιτεκτονική σχεδιαστική διαδικασία.
Επιχειρώντας να προσεγγίσουμε εννοιολογικά τη διαδικασία, δομήσαμε ένα θεωρητικό σχήμα που διακρίνεται σε τρία μέρη:

υποκείμενο 1^ο: ευατός
υποκείμενο 2^ο: άλλοιπράξη 1^η: περιπλάνηση
πράξη 2^η: κατοίκηση
αντικείμενο 1^ο: γραφή
αντικείμενο 2^ο: έργο

Αρνούμενοι τόσο τον ακαδημαϊσμό του πανεπιστημίου όσο και το σύστημα της κοινωνίας, τοποθετούμε τους εαυτούς μας ως ετερότητες ανάμεσα στο πλήθος, όπου αναζητούμε τη συνάντηση με τους Άλλους. Επαναπροσδιορίζοντας την αρχιτεκτονική διαδικασία επανανοηματοδοτούμε το δίπτυχο της ανάλυσης - σύνθεσης μέσα από τις έννοιες της περιπλάνησης και της κατοίκησης, όπως τις δανειστήκαμε τόσο από τους καταστασιακούς όσο και από τους καλλιτέχνες του δρόμου και τους πολεοδόμους της εξέγερσης.

Κατά την 1η πράξη, θεωρώντας το κέντρο της πόλης κατεξοχήν πεδίο συναντήσεων και συγκρούσεων πολλαπλών υποκειμένων και συλλογικοτήτων, προγραμματίσαμε δυο περιπλανήσεις, στην άνω και στην κάτω πόλη αντίστοιχα, αναζητώντας κενούς - ανοίκειους χώρους, αποκλίνοντα συμβάντα της καθημερινής ζωής και παρατηρώντας σημάδια οικειοποίησης/περίφραξης.

Στη γραφή της πράξης αυτής, επιχειρώντας να αποτυπώσουμε εικονογραφικά την εμπειρία της περιπλάνησης στο επίπεδο της μικροσκοπικής κλίμακας, φτιάξαμε δυο έντυπα όπου απεικονίζουμε ντοκουμέντα, ερμηνείες και αλληγορίες με πρόθεση να αποδημήσουμε την εικόνα του κενού - ανοίκειου χώρου, να σχολιάσουμε την εμπειρία της βίωσής του και να μεταστρέψουμε την υπάρχουσα κατάστασή του επανοικειοποιώντας τον στο επίπεδο της αναπαράστασης. Έπειτα, επιχειρώντας να περάσουμε στο επίπεδο της μακροσκοπικής κλίμακας, αποτυπώσαμε σ' έναν ψυχογεωγραφικό χάρτη την ανάμνηση της περιπλάνησης αφηγούμενοι τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Τέλος, στο επίπεδο της μεσοσκοπικής κλίμακας, συγκρίναμε ορισμένους κενούς - ανοίκειους χώρους σε 4 περιοχές της πόλης με σκοπό να εξετάσουμε τις αντικειμενικές δυνατότητες και τις υποκειμενικές ικανότητες μιας πιθανής παρέμβασης και εν τέλει επιλέξαμε τον ακάλυπτο της Αγίας Σοφίας 82Β.

Κατά την 2η πράξη, δρώντας μοναχικά, επιχειρήσαμε να κατοικήσουμε στον ακάλυπτο μέσα από ένα αρχιτεκτονικό συμβάν το οποίο ονομάζουμε, παίζοντας με τι λέξεις επιτέλεση (performance) και εγκατάσταση (installation), "επιτελούμενη εγκατάσταση". Η παρέμβασή μας αποτελεί ένα βήμα προς την οικειοποίηση του χώρου, και επιχειρεί να δημιουργήσει μια στιγμή εξαίρεσης στην καθημερινή ζωή της περιοχής, η οποία οικοδομεί δυνητικά μια ολική αλλαγή της πόλης και της κοινωνίας. Με πρώτη ύλη ξύλινα παντζούρια και παραθυρόφυλλα σε αχρησία που συλλέξαμε από τους δρόμους της πόλης, επιδιώξαμε να διαμορφώσουμε εν δυνάμει προσωπικούς και συλλογικούς χώρους στον κοινό χώρο του ακαλύπτου. Στα χνάρια ενός κατεδαφισμένου κτίσματος διατάξαμε τα στοιχεία μας, επιχειρώντας να προκαλέσουμε την ανάμνηση μιας κατάστασης του χώρου από το παρελθόν, να επιτρέψουμε ένα προσωπικό ή/και συλλογικό παιχνίδι διαμόρφωσης του χώρου στο μέλλον και φυσικά, να δημιουργήσουμε έναν καθημερινό χώρο εν δυνάμει συνάντησης και επικοινωνίας στο παρόν.