Ο Κώστας Τσιαμπάος είναι Αρχιτέκτονας Μηχανικός ΕΜΠ (2001) με Master of Science in Advanced Architectural Design (υπότροφος Ιδρύματος Μιχελή και Gerondelis Foundation) στο Columbia University (2002). Την περίοδο 2003-2004 εργάστηκε ως επιστημονικός σύμβουλος στο Αρχείο Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη. Το 2007 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο ΕΜΠ (υπότροφος ΕΛΕ ΕΜΠ και ΙΚΥ) με θέμα «Κατασκευές της όρασης: Από τη θεωρία του Δοξιάδη στο έργο του Πικιώνη» (εκδόσεις Ποταμός, 2010) όπου μελέτησε τις αισθητικές θεωρίες της αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου σε σχέση με τις πολιτισμικές και φιλοσοφικές τους προεκτάσεις. Ήταν συνεπιμελητής της 5ης πανελλήνιας έκθεσης αρχιτεκτονικού έργου του (2006). Έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια με πρωτότυπες ανακοινώσεις όπως επίσης και σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς όπου έχει τιμηθεί με διακρίσεις. Το 2011 ολοκλήρωσε μεταδιδακτορική έρευνα (υπότροφος ΙΚΥ) με θέμα τη σχέση θεωριών της ελληνικής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας του 20ού αιώνα με τον Λογικό Θετικισμό. Τον Μάρτιο του 2011 εκλέχτηκε Λέκτορας στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ όπου από διδάσκει Ιστορία και Θεωρία της Αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα ως Λέκτορας Π.Δ.407.
Αναθεωρήσεις
Μέσα από τις ‘αναθεωρήσεις' θα επιχειρήσουμε να δούμε με μια νέα ματιά (re-vision) κάποιες περισσότερο ή λιγότερο γνωστές πλευρές της αρχιτεκτονικής ιστορίας, θεωρίας και παραγωγής. Υιοθετούμε μία εναλλακτική κριτική προσέγγιση η οποία ερμηνεύει ζητήματα που αφορούν το παρόν της αρχιτεκτονικής φέρνοντας εξαρχής στην επιφάνεια το παρελθόν τους, την καταγωγή τους και την διαχρονική πορεία ανάπτυξής τους. Ο θεωρητικός λόγος που θα αναπτυχθεί δεν θα είναι αυθαίρετος αλλά θα στηρίζεται σε πρωτότυπη έρευνα, σε αντικειμενικά τεκμήρια, γεγονότα και δεδομένα στοχεύοντας στην ανάπτυξη ενός κριτικού διαλόγου ο οποίος να αντλεί από το υπάρχον και το πραγματικό παραμερίζοντας την «σκουριά της γλώσσας», προλαμβάνοντας δηλαδή τις υπάρχουσες παρ-ερμηνείες, αγκυλώσεις, προκαταλήψεις και ιδεοληψίες. Ελπίζουμε το υλικό που θα προκύψει να αποτελέσει μια ευκαιρία για νέες συζητήσεις, διαπιστώσεις και συμπεράσματα, αλλά και μία αφετηρία για νέους στόχους, αιτήματα και κατευθύνσεις.
