Κτήριο Εθνοσυνέλευσης του διοικητικού συγκροτήματος της Ντάκα, Μπαγκλαντές

Μερική άποψη γειτονιάς της Ντάκα, πρωτεύουσας του Μπαγκλαντές. Η μουσουλμανική χώρα «δημιουργήθηκε» το 1947 ενώ μόλις το 1971 τερματίστηκε ο εμφύλιος πόλεμος. Η Ντάκα ορίζει την κορυφή του μεγαλύτερου δέλτα στον πλανήτη από 3 ποταμούς: το Γάγγη, το Βραχμαπούτρα και το Μέγκνα, οι οποίοι πλημμυρίζουν κατά την εποχή των μουσώνων, -καλοκαίρι- μέχρι και το 60% του εξαιρετικά επίπεδου αλλά και εύφορου εδάφους.

Εντατικές καλλιέργειες δημητριακών καταστρέφονται συχνά από τα ανεξέλεγκτα φαινόμενα της πλημμύρας και των κυκλώνων οδηγώντας περιοδικά την πολύ φτωχή χώρα σε λιμό αλλά και στις ειδήσεις των αναπτυγμένων χωρών.

Καθημερινή εικόνα κυκλοφοριακού χάους στο κέντρο της πόλης.

Το ελαφρύ διθέσιο δίκυκλο ή τρίκυκλο με σκεπή (rickshaw), τώρα πια μηχανοκίνητο, αποτελεί και εδώ όπως και σε αρκετές χώρες της Άπω Ανατολής τον πιο γρήγορο και φτηνό τρόπο μετακίνησης.
Η επιφάνειά του προσφέρεται για διακοσμητικές αναζητήσεις με συχνά θεαματικά αποτελέσματα.

Γενική άποψη του κτηρίου της Εθνοσυνέλευσης που ανήκει στο ευρύτερο διοικητικό συγκρότημα της Ντάκα, τελευταίου και πιο ποιητικού σε έκφραση έργου του Λιούις Καν (Louis Kahn). Η κατασκευή του άρχισε το 1962 και ολοκληρώθηκε 23 χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατο του αρχιτέκτονα το 1974.
Το 1989 το έργο τιμήθηκε με το βραβείο Aγα Χαν (Agha Khan) για την άρτια ένταξή του στο περιβάλλον, το σεβασμό στη ντόπια παράδοση και το υψηλής αισθητικής και πνευματικότητας αποτέλεσμα.

Εκτός από τους χώρους διοίκησης περιλαμβάνονται: βιβλιοθήκη, εστιατόριο, τεϊοποτεία, κήποι, και σε κεντρική θέση τζαμί.

Μερική άποψη του κτηρίου της Εθνοσυνέλευσης.
Οι τολμηρές υποχωρήσεις των καθαρών, γεωμετρικών όγκων δημιουργούν έντονες αντιθέσεις φωτός και σκιάς προστατεύοντας το εσωτερικό από τον δυνατό ήλιο το καλοκαίρι.

Γωνία του κτηρίου της Εθνοσυνέλευσης που χωρίζεται από το υπόλοιπο συγκρότημα με μια τάφρο γεμάτη νερό, συμβολικά απομονώνοντας την άσκηση της εξουσίας.
Ο Καν επέμεινε στη χρήση ανεπίχριστου σκυροδέματος που χύνονταν επί τόπου σε ξύλινα καλούπια, τεχνική μέσα στις δυνατότητες του ντόπιου εργατικού δυναμικού. Ένθετες λωρίδες από λευκό μάρμαρο απετέλεσαν τη μόνη διακόσμηση των επιφανειών.

Άποψη του εξωτερικού χώρου του συγκροτήματος όπως διαμορφώνεται πάνω από το υπόγειο πάρκινγκ.

Το κτήριο της Εθνοσυνέλευσης μέσα από τα τοξωτά ανοίγματα του υπόγειου πάρκινγκ.

Ο αδιαμόρφωτος και παραμελημένος σήμερα περιβάλλων χώρος που οδηγεί από το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης στους χώρους διαμονής του διοικητικού προσωπικού.

Γενική άποψη των χώρων διαμονής του διοικητικού προσωπικού.

Μερική άποψη των χώρων διαμονής του διοικητικού προσωπικού.

Είναι εντυπωσιακή η μετάβαση από τη μνημειακότητα του κτηρίου της Εθνοσυνέλευσης στην κλίμακα της καθημερινότητας των χώρων κατοικίας μέσα από την αντίστιξη των διαφορετικών υλικών. Πάντως η χρήση εμφανούς τουβλοδομής αν και απετέλεσε κατασκευαστική καινοτομία, τελικά κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη και ασυμβίβαστη με το κλίμα.

Αναφορές:

“Construction and Khan’s capital. Haroon Rashid interviews Abdul Wazid on his experience in the construction of Louis I. Kahn’s Capital Complex, Dhaka”. MIMAR, 38, March 1991, London, pp. 38-39.

“My architect, Myself”, by M.C.Pedersen. Συνέντευξη με τον Nathaniel Kahn, γιό του L.Kahn, σκηνοθέτη και δημιουργό του ντοκυμανταίρ “My architect”, βασισμένο στη ζωή του πατέρα του.

www.metropolismag.com/html/content_0603/ob/ob08_0603.html