Οδηγίες προς Αρχιτέκτονες από έναν Πολιτικό Μηχανικό (ΜΕΡΟΣ Γ)

<< ΜΕΡΟΣ Α , ΜΕΡΟΣ Β

δ) Κατασκευαστικά θέματα

Καθότι – ίσως δικαίως – και οι αρχιτέκτονες μπορούν να κάνουν επίβλεψη στατικών, κρίνεται σκόπιμο να παρατεθούν κάποιες απλές και σημαντικές κατασκευαστικές συμβουλές.

1) Απαγορεύεται η προσθήκη νερού στο σκυρόδεμα! Η αύξηση εργασιμότητας να επιτυγχάνεται μόνο με υπερρευστοποιητή.

2) Η διακοπή της σκυροδέτησης σε κατακόρυφα στοιχεία γίνεται μόνο καθ' ύψος.

3)  Απαγορεύεται το στάρωμα στις πλάκες (δηλ. η τμηματική καθ' ύψος ή κατά μήκος συμπληρωματική σκυροδέτηση).

4) Καλή συντήρηση σκυροδέματος, είτε με αντιεξατμιστικά μέσα, είτε με συνεχή διαβροχή για 7 ημέρες.

5) Αποφεύγουμε να σκυροδετούμε σε θερμοκρασίες άνω των 35 oC και κάτω των 5 oC.

6) H σκυροδέτηση κατακόρυφων στοιχείων γίνεται έως τους “πάτους” δοκών. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα στα τοιχία υπογείου, όπου πολλοί μάστορες σκυροδετούν τα τοιχία, εκατέρωθεν των δοκών, έως το κάτω μέρος της πλάκας, πρακτική η οποία είναι λανθασμένη.

7)  Το σωστό μπάζωμα, γίνεται με λεπτόκοκκα υλικά στον πυθμένα της εκσκαφής και προοδευτικά αύξουσας διατομής όσο “ανεβαίνουμε”. Η σωστή συμπύκνωση επιχωματώσεων, είναι πάντα ωφέλιμη.

ε) Ο δεκάλογος του michanikos.gr

Συμπερασματικά, θυμόμαστε:

1) Επαρκή τοιχώματα μήκους τουλάχιστον 1,50μ για μέχρι και 4 υπέργειους ορόφους και 2,00μ για παραπάνω. Αυτό είναι υποχρεωτικό εφόσον έχουμε pilotis, καταστήματα με μεγάλες τζαμαρίες και γενικά μεγάλες αυξομειώσεις των τοιχοποιιών από το ισόγειο ως τον τελευταίο όροφο.

2) Κατάλληλη διάταξη των παραπάνω τοιχωμάτων όταν αυτό είναι υποχρεωτικό. Δηλαδή, τουλάχιστον δύο σε κάθε διεύθυνση και σ' όλους τους ορόφους εκτός του τελευταίου με απόσταση μεταξύ τους μεγαλύτερη από το 1/3 της αντίστοιχης πλευράς του κτηρίου.

3) Αποφεύγουμε τα θέσει "κοντά" υποστυλώματα αφήνοντας απόσταση μεταξύ παραθύρων και στύλου τουλάχιστον 50cm αν και το νούμερο αυτό μεταβάλλεται αναλόγως των ιδιαίτερων συνθηκών.

4) Ελάχιστες διαστάσεις στύλων στις οποίες καταλήγουν δοκοί για επαρκείς αγκυρώσεις των σιδήρων των δοκών.

5) Διαίρεση της κάτοψης σε τμήματα με αντισεισμικούς αρμούς όταν η γεωμετρία της κάτοψης δεν είναι καλή από στατικής πλευράς.

6) Υποχρεωτικά αντισεισμικοί αρμοί όταν το κτήριο εφάπτεται στο όριο του οικοπέδου. Τουλάχιστον 4cm, 8cm, 10cm για μέχρι 3, μέχρι 8, περισσότερους από 8 ορόφους αντίστοιχα. Η επιλεγόμενη τιμή αρμού, πάντως, θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση μεγαλύτερη από την τιμή 1,414ψ, όπου ψ ο απαιτούμενος αρμός ο οποίος υπολογίζεται στην στατική μελέτη.

7) Προτιμούμε στύλους τετράγωνους καθότι έχουν καλύτερη συμπεριφορά από ορθογωνικούς ιδιαίτερα με μεγάλο λόγο πλευρών και άλλους μορφής Γ, Ζ, Τ κ.λ.π. που έχουν και μεγαλύτερη κατασκευαστική δυσκολία.

8) Ένα υπόγειο συνεισφέρει πολλά στην αύξηση της αντοχής ενός κτηρίου.

9) Αποφεύγουμε φυτευτά υποστυλώματα και δοκούς που εδράζονται σε δοκούς και όχι στύλους. Φαινόμενα συνήθη σε οικοδομές του '50 και του '60 τα οποία έχουν πολλή μεγάλη αρνητική επίδραση στην αντισεισμική συμπεριφορά του κτηρίου.

10) Οι αποστάσεις των στύλων να μην είναι πολύ μεγάλες (>6m) γιατί αυτό σημαίνει μεγάλες δοκούς σε ύψος και πλάτος προκειμένου να χωρέσουν τα σίδερα, μεγαλύτερους στύλους και μεγαλύτερα πάχη πλακών.

Μερικά από τα παραπάνω είναι υποχρεωτικά όπως τα (1), (2), (4), (5) και (6). Άλλα προαιρετικά που καλό είναι να τηρούνται.

Γενικότερα καλό είναι ο Αρχιτέκτονας να προβλέπει από την αρχική φάση μόρφωσης του κτηρίου τον τρόπο στήριξης αυτού (θέσεις στύλων, τοιχωμάτων, περασιές δοκών) ώστε:

α)   να κρατηθεί το κατασκευαστικό κόστος χαμηλά,
β) να αποφύγουμε στύλους και δοκούς σε σημεία που δεν επιθυμούμε και
γ) να έχουμε ένα κτήριο ασφαλές σε σεισμούς.

Το κείμενο προέρχεται από το www.michanikos.gr. και είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας της ομάδας συντονιστών και των μελών του.

ΤΕΛΟΣ