Το κατάλληλο μέγεθος της αυλής στο νηπιαγωγείο

Σύμφωνα με τον Moles, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στους χαρισματικούς χώρους όπως η γειτονιά, δηλαδή τόπος συναντήσεων και απρογραμμάτιστης κίνησης κατά τα διαλείμματα.

Στην Ελλάδα, για ιστορικούς λόγους, μεγάλος αριθμός νηπιαγωγείων σε όλη την επικράτεια συστεγάζεται με δημοτικά σχολεία. Συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι να διαφέρει το ποιοτικό επίπεδο της υποδομής τους από τις αρχές της μοντεσσορικής άποψης και της Χάρτας των Σχολικών Κατασκευών, που πρεσβεύει πως τα διδακτήρια πρέπει να χτίζονται άνετα και στην παιδική κλίμακα.

H ανάγκη για ομαδικό παιχνίδι και κίνηση τόσο της ομάδας, όσο και του κάθε ατόμου χωριστά εκφράζεται με πολλούς τρόπους όπως την εδαφοκυριαρχία, τη διέγερση, την ανάγκη για ασφάλεια, και την αναγνώριση.

Τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει η παρούσα εργασία είναι:
«Πώς παράγουν και οργανώνουν το χώρο τους τα παιδιά στην αυλή»;
«Πώς κατανέμονται οι ξεχωριστές ομάδες των μαθητών του νηπιαγωγείου στην κοινή αυλή των συστεγαζόμενων νηπιαγωγείων με δημοτικά σχολεία στις ώρες των διαλειμμάτων»;
«Πόση έκταση σχολικής αυλής είναι απαραίτητη σε μαθητές του νηπιαγωγείου ηλικίας 5-7 ετών»;

Μελετάται το σχολικό συγκρότημα συστέγασης νηπιαγωγείου–δημοτικού με κοινή αυλή, του Μαρκοπούλου Ωρωπού Αττικής.

ΜΗΤΟΥΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Διδάκτωρ ΕΜΠ, Εκπαιδευτικός

Δείτε ολόκληρη την έρευνα ΕΔΩ (pdf)

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ-Έκδ. ΤΕΕ, II, τεύχ. 1-2 2007