Κοινόχρηστο το πάρκινγκ στις πιλοτές

Οι ακάλυπτοι χώροι στα ισόγεια των πολυκατοικιών, οι γνωστές πιλοτές, αιτία διενέξεων και σκληρών αντιδικιών ανάμεσα στους ενοίκους, αποτέλεσαν αντικείμενο μιας σημαντικής απόφασης του Αρείου Πάγου.

Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, το οποίο πολλές φορές χρειάστηκε να λύσει θέματα σχετιζόμενα με τη χρήση πιλοτών, κλείνοντας κάθε «παράθυρο» παρανομίας και απαγορεύοντας ρητά το χτίσιμό τους, με τη νέα απόφαση, ξεκαθάρισε ένα εξίσου σημαντικό θέμα. Τις προϋποθέσεις και τη νομιμότητα στάθμευσης αυτοκινήτων στις πιλοτές.

Με άλλα λόγια, ξεκαθάρισε κάτι, που απασχολεί χιλιάδες ενοίκους πολυκατοικιών, οι οποίοι συνήθως εμπλέκονται σε αντιδικίες «για το ποιος μπορεί να παρκάρει στην πιλοτή και ποιος μπορεί να έχει νόμιμη θέση στάθμευσης».

Σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, οι ανώτατοι δικαστές δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το ότι στην πιλοτή δεν μπορεί κανείς, ούτε ιδιοκτήτης διαμερίσματος ούτε ενοικιαστής, ούτε τρίτος, να έχει ιδιόκτητη θέση σταθμεύσεως για το αυτοκίνητό του. Μάλιστα, στην απόφαση, κατηγορηματικά αναφέρεται, ότι αν τυχόν κάποιος ιδιοκτήτης διαμερίσματος ή τρίτος έχει συμβόλαιο που να του δίνει κυριότητα σε θέση στάθμευσης στην πιλοτή, το συμβόλαιο αυτό είναι δίχως άλλο, άκυρο.

Και κάτι ακόμα. Την ακυρότητά του μπορεί να προσβάλει ενώπιον των δικαστικών αρχών ο οιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον.

Χρήση θέσεων

Κι ενώ για τη θέση στάθμευσης στην πιλοτή δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να θεμελιωθεί δικαίωμα ιδιοκτησίας, -καθώς είναι και παραμένει κοινόχρηστος χώρος- μπορούν ωστόσο να υπάρξουν ρυθμίσεις που να αφορούν μόνο τη χρήση της.

Οπως αναφέρεται ρητά στην απόφαση του Αρείου Πάγου, τη χρήση θέσεων στάθμευσης μπορούν να έχουν μόνον ιδιοκτήτες διαμερισμάτων ή καταστημάτων της πολυκατοικίας όχι όμως και ιδιοκτήτες αποθηκών.

Το δικαίωμά τους αυτό πρέπει να ορίζεται ρητά στη σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας, το σχετικό συμβόλαιο δηλαδή ή σε μεταγενέστερη τροποποίηση αυτού.

Το δικαίωμα που έχει κάποιος ιδιοκτήτης διαμερίσματος να σταθμεύει στην πιλοτή δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να το μεταβιβάσει σε τρίτο. Δεν μπορεί δηλαδή να πωλήσει τη θέση σε άλλον εκτός πολυκατοικίας γιατί το συμβόλαιο, είναι απολύτως άκυρο.

Σημαντικό είναι και το σκέλος της απόφασης που ορίζει ότι σε τρίτο δεν μπορεί ούτε να παραχωρηθεί η χρήση θέσεως σταθμεύσεως σε πιλοτή πολυκατοικίας μιας και το δικαίωμα αυτό -της χρήσης- μόνο ιδιοκτήτες διαμερισμάτων ή καταστημάτων μπορούν να έχουν ή οι ενοικιαστές τους αν τα ακίνητά τους τα μισθώνουν.

Οχι σε τρίτο

«Δεν είναι δυνατή» αναφέρεται στην απόφαση, μεταξύ άλλων, «ούτε η αυτοτελής διάθεση των θέσεων σταθμεύσεως ούτε η παραχώρηση της αποκλειστικής τους χρήσεως σε τρίτο, μη ιδιοκτήτη...».

Η υπόθεση που έφθασε ώς τον Αρειο Πάγο αφορούσε πολυκατοικία στον δήμο της Αθήνας όπου η εταιρεία που ανέλαβε την κατασκευή της και είχε και την ιδιοκτησία του οικοπέδου, μεταβίβασε με συμβόλαιο θέσεις σταθμεύσεως σε συγκεκριμένους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων, συμβόλαια που κρίθηκαν άκυρα από το ανώτατο δικαστήριο.

Οπως επίσης άκυρα κρίθηκαν συμβόλαια που έδιδαν δικαίωμα χρήσεως σε τρίτους, μη ιδιοκτήτες, για να σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους στην πιλοτή. Για τα όποια κενά στην απόφαση του Εφετείου για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ο Αρειος Πάγος, έκρινε πως η δίκη όφειλε να γίνει εκ νέου στο Εφετείο, αλλά από άλλους δικαστές.

Της Ιωάννας Mάνδρου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ‘'Καθημερινή''.