Μετρό Θεσσαλονίκης: Απορρίφθηκε προσφυγή του εργολάβου για 703.000 ευρώ

Μέσα στο Μεγαλοβδόμαδο εκδόθηκε μία ακόμη απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, η τέταρτη κατά σειρά, για διαφορές μεταξύ της αναδόχου κοινοπραξίας του Μετρό Θεσσαλονίκης και του κυρίου του έργου, της Αττικό Μετρό ΑΕ.

Με την απόφαση 57/2015, απορρίφθηκε το αίτημα του αναδόχου ( το 14ο από την Ε' ομάδα αιτημάτων), το οποίο αφορούσε τη διεκδίκηση 703.371 ευρώ, ποσό στο οποίο είχε κοστολογήσει ο εργολάβος, την «πρόσθετη», όπως υποστήριξε, «εργασία κατασκευής στο Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό , διαφραγματικών τοίχων πάχους μεγαλυτέρου κατά 0,20 μέτρα, από την τεχνική προσφορά της αιτούσης ».

Ειδικότερα, ο ανάδοχος , στο τμήμα ΙΙ του ΝΣΣ, πρότεινε την κατασκευή διαφραγματικών τοίχων πάχους 0,80 του μέτρου και η Αττικό Μετρό Α.Ε. επέμενε ότι βάσει της διακήρυξης και της τεχνικής περιγραφής του έργου, οι τοίχοι θα πρέπει να έχουν ελάχιστο πάχος 1,00 μέτρο.

Το διεκδικούμενο ποσό είναι μικρό, σε σχέση με τα ποσά που διεκδικεί - πέραν του συμβατικού προϋπολογισμού- ο ανάδοχος και τα οποία εν συνόλω ανέρχονται σε 507 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, έχει σημασία η συλλογιστική των δικαστών, όπως αναλύεται στην απόφαση, γιατί μπορεί να κρίνει την τύχη και άλλων οικονομικών αιτημάτων και διεκδικήσεων του αναδόχου, που ως γνωστόν υποστηρίζει ότι ...για άλλο έργο υπέγραψε τη σύμβαση και άλλο έργο βρέθηκε να κατασκευάζει.

Τονίζεται λοιπόν στην απόφαση: «Οι τυχόν προσαρμογές της τεχνικής προσφοράς στα συμβατικά τεύχη, δεν θεωρούνται ότι αποτελούν κατ' ουδένα τρόπο αντικείμενο πρόσθετης μελέτης, ούτε αποτελούν λόγο τροποποίησης του οικονομικού αντικειμένου της προσφοράς».

Διότι, όπως ήταν κοινή πρακτική στα δημόσια έργα, οι πρόσθετες μελέτες, οι αναθεωρήσεις του πίνακα εργασιών και των τιμών μονάδων, κατέληγαν
σε ένα και μόνο πράγμα, στη αύξηση του κόστους ενός έργου.

Υπενθυμίζεται ότι ως σήμερα και ενόσω το έργο του Μετρό παραμένει «παγωμένο» από το Δεκέμβρη του 2014, έχουν εκδοθεί τέσσερις αποφάσεις της διαιτησίας, που θα αποφανθεί επί 69 αιτημάτων, που έχουν συγκεντρωθεί σε έξι ομάδες.

Ο ανάδοχος κατήγαγε την πρώτη μεγάλη νίκη όταν του αναγνωρίσθηκε η οριακή προθεσμία και, έτσι η δυνατότητα να αποχωρήσει χωρίς να εκπέσουν οι εγγυητικές επιστολές. Στη συνέχεια, απορρίφθηκε διεκδίκηση ποσού 215 εκατ. για λόγους τυπικής διαδικασίας, ενώ δικαιώθηκε μερικώς με δύο επόμενες αποφάσεις, καθώς με τη μία επιδικάσθηκε ποσό 607.000 όταν διεκδικούσε 1,95 εκατ. για 13 αιτήματα και, με την άλλη, ποσό 5 εκατ. όταν διεκδικούσε 31 εκατ. ευρώ.