Σε «ομηρία» οι ιδιοκτήτες υπόγειων διαμερισμάτων

Σε «βραχνά» για τους ιδιοκτήτες τους εξελίσσονται τα υπόγεια διαμερίσματα στο κέντρο της Αθήνας, καθώς δημιουργούν πλέον περισσότερα προβλήματα από το οικονομικό όφελος που προσφέρουν. Τα χιλιάδες αυτά διαμερίσματα αποτελούν τα τελευταία χρόνια την πρώτη «στάση» που πραγματοποιεί σχεδόν κάθε νέος οικονομικός μετανάστης που εισέρχεται στη χώρα, λόγω ακριβώς του ιδιαίτερα χαμηλού κόστους ενοικίασης. Τα μόλις 100 - 150 ευρώ ενοίκιο ενός τέτοιου διαμερίσματος περισσότερο ως «χαρτζιλίκι» μπορεί να θεωρηθεί για έναν ιδιοκτήτη, με αποτέλεσμα τα υπόγεια να αποτελούν την πλέον ευτελή κατηγορία ακινήτων στην κτηματαγορά. Οπως αναφέρει η κ. Μίνα Μπουγονικολού, διευθύνουσα σύμβουλος της κτηματομεσιτικής εταιρείας Intercasa, «τα υπόγεια διαμερίσματα δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν περιουσιακό στοιχείο, καθώς δεν αποδίδουν παρά ελάχιστα. Παράλληλα, υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες ακόμα και για την πώλησή τους».

Σύμφωνα με την κ. Μπουγονικολού, το 95% των διαμερισμάτων αυτών, που στην πλειονότητά τους είναι γκαρσονιέρες, είναι μισθωμένο σε οικονομικούς μετανάστες, ενώ στο υπόλοιπο 5% διαμένουν κυρίως ηλικιωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έτυχε να μετακομίσουν σε άλλο σπίτι. Ενα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες είναι το συχνό φαινόμενο της εξαφάνισης του ενοικιαστή, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην εισπράττονται τα έστω χαμηλά ενοίκια, αλλά και να μην είναι εφικτή η πώληση του διαμερίσματος. «Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο ενοικιαστής δεν μπορεί να εντοπιστεί, γεγονός που δυσχεραίνει την πώληση, τη στιγμή που ούτως ή άλλως το αγοραστικό ενδιαφέρον είναι εξαιρετικά περιορισμένο, ακόμα και από οικονομικούς μετανάστες», τονίζει η κ. Μπουγονικολού.

Αλλωστε, πολλοί οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι έχουν συμπληρώσει κάποια χρόνια στην Ελλάδα και έχουν σταθερό εισόδημα, αγοράζουν πλέον κατά κόρον διαμερίσματα 1ου και 2ου ορόφου. Αρχικά η τάση αυτή αφορούσε κυρίως τα παλαιότερα διαμερίσματα του κέντρου. Ωστόσο, σήμερα ενδιαφέρον εκδηλώνεται ακόμα και για νέες κατασκευές και μάλιστα και σε καλύτερες περιοχές του Λεκανοπεδίου, π.χ. στην Παιανία ή στο Χαλάνδρι.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα υπόγεια διαμερίσματα βρίσκονται κυρίως στην Κυψέλη, τα Πατήσια, το Παγκράτι και πέριξ της Ομόνοιας. Πρόκειται κυρίως για γκαρσονιέρες με επιφάνειες της τάξεως των 20 τ.μ. έως και 40 τ.μ. Οι δε τιμές πώλησής τους δεν διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, καθώς τα χαρακτηριστικά τους δεν διαφοροποιούνται ιδιαίτερα. Ετσι, το εύρος των τιμών κυμαίνεται από 15.000 έως 25.000 ευρώ, ενώ σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, όπου το διαμέρισμα είναι μεγαλύτερο, π.χ. 50 - 60 τ.μ., η τιμή μπορεί να αγγίξει και τα 30.000 τ.μ. Ουσιαστικά, είναι σαν πωλεί κανείς μια αποθήκη. Στην περίπτωση, όμως, της αποθήκης ενδέχεται το μίσθωμα να είναι μεγαλύτερο.

ΚΕΝΤΡΑ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ

Αλλο ένα στοιχείο που αποτελεί πεδίο προβληματισμού για τους ιδιοκτήτες που έχουν καταστεί «όμηροι» των υπόγειων διαμερισμάτων, είναι η διόλου απίθανη περίπτωση, όπου ο ενοικιαστής - οικονομικός μετανάστης επιδίδεται σε παράνομες δραστηριότητες, χρησιμοποιώντας ως «ορμητήριό» του το εν λόγω διαμέρισμα. Οπως εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς, ο ιδιοκτήτης διακινδυνεύει ακόμα και να κατηγορηθεί για αδικήματα, τα οποία ουδέποτε διέπραξε.

Τα υπόγεια διαμερίσματα βρίσκονται σε πολυκατοικίες, οι οποίες κατασκευάστηκαν στο κέντρο της Αθήνας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960. Επρόκειτο για μια εποχή, κατά την οποία η δόμηση στην Αθήνα ήταν άναρχη, ενώ πολλές κατασκευές γίνονταν χωρίς συγκεκριμένο συντελεστή. Ταυτόχρονα, η χώρα βίωνε το φαινόμενο της αστυφιλίας, με αποτέλεσμα να αναζητούνται τρόποι στέγασης όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων σε κάθε νέα πολυκατοικία. Ετσι, προέκυψε η λύση των υπόγειων αυτών διαμερισμάτων, τα οποία ήταν μια οικονομική επιλογή για τους ανθρώπους της επαρχίας, που αναζητούσαν μια νέα ευκαιρία στα αστικά κέντρα. Ηταν άλλα τα δεδομένα και οι προϋποθέσεις που έθεταν οι τότε αγοραστές. Εκτοτε, βέβαια, οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί άρδην.

ΑΛΛΑΓΗ ΧΡΗΣΗΣ

Μια λύση που θα μπορούσε να ακολουθήσει ο ενδιαφερόμενος ιδιοκτήτης είναι η αλλαγή χρήσης του διαμερίσματος, ώστε αυτό να λάβει επαγγελματικό χαρακτήρα. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου υπόγεια διαμερίσματα μετατράπηκαν σε υπόγειους χώρους στάθμευσης για δίκυκλα. Ωστόσο, θα πρέπει ο χώρος να έχει κάποιο μέγεθος, καθώς τα 20 τ.μ. δεν επαρκούν για κάτι τέτοιο. Αλλη πιθανή χρήση είναι η μετατροπή της υπόγειας γκαρσονιέρας σε θέση στάθμευσης για ένα όχημα. Αυτή η θέση μπορεί είτε να χρησιμοποιηθεί από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη, εφόσον βέβαια τον εξυπηρετεί, είτε να μισθωθεί. Αλλωστε, αναφερόμαστε σε περιοχές του κέντρου, όπου η έλλειψη θέσεων στάθμευσης είναι πολύ μεγάλη, λόγω του οικοδομικού κορεσμού, επομένως δεν υφίσταται ιδιαίτερη δυσκολία εύρεσης ενδιαφερόμενου ενοικιαστή. Το δε ενοίκιο μιας θέσης στάθμευσης δεν διαφέρει ιδιαίτερα από το ενοίκιο του υπόγειου διαμερίσματος.