Περί δημοσιογραφικού πολιτισμού

Θεωρώ εξαρχής άστοχη την προσπάθεια απάντησης σε μια συντονισμένη δημοσιογραφική απαξίωση. Θα το επιχειρήσω στα πλαίσια του διαλόγου που έχει εκλείψει εδώ και χρόνια στον έντυπο τύπο και έχει εκφυλιστεί στον ψηφιακό.

Μου περιποιεί εξαιρετική τιμή η αναδημοσίευση του άρθρου μου σε blog (sic) και ως θέμα στη LIFΟ. Αλλά, ως απλός αναγνώστης, βρίσκω «δημοσιογραφικά άκομψο» και ως προς τη σύγκριση και προφανώς ως προς την ετεροβαρή προβολή που δίνεται στο μέγεθος των δύο αποσπασμάτων, με τη γνωστή δημοσιογραφική(;) τακτική της απομόνωσης φράσεων ενός συμπαγούς κειμένου για την ελλιπή κατανόησή του.

Με ενθουσιάζει και ο τίτλος που η LIFO έδωσε στην ιστοσελίδα της «H συμπλεγματική στάση απέναντι στη σαρωτική επιτυχία των Atenistas» (http://www.lifo.gr/now/news/973). Είναι προφανής η προσπάθεια αποκαθήλωσης μιας άποψης που ενόχλησε και ενδεχομένως «θεμιτή» αφού έτσι έχουν μάθει οι άνθρωποι της τετάρτης εξουσίας. Να τολμήσω όμως ταπεινά να πω ότι σε κανένα σημείο του άρθρου μου δεν αναφέρω, ούτε καν υπονοώ ότι έχει κάποια σχέση η LIFO με οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τους Atenistas. Αυτό αποτελεί άποψη του κ. Δούκα που 'μεταφράζει' το άρθρο μου με το δικό του δημοσιογραφικό φίλτρο και στη συνέχεια η «ανάγκη» της LIFO να υπερασπιστεί τον εαυτό της, σίγουρα όχι απέναντι στον αρχιτέκτονα που απλά έγραψε την άποψη του. Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός για αυτές τις περιπτώσεις, «όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται».

Στην ουσία, απαντώντας στην εισαγωγή του άρθρου anti-Atenistas της LIFO, δεν είπα σε κανένα σημείο - το αντίθετο μάλιστα - ότι οι δράσεις της ομάδας είναι ανούσιες. Η άποψη μου είναι ότι, σε περίπτωση που ισχύουν τα λεγόμενα του άρθρου της κ. Γιανναρου (και του κ. Δούκα παρεμπιπτόντως σε επόμενο σχόλιο του στο ίδιο blog), η συμμετοχή στη διαμόρφωση ενός εκλογικού αποτελέσματος (που είναι θεμιτό να γίνεται από μια ομάδα πολιτών) πρέπει να προδιαγράφεται στους 'σκοπούς' της εκάστοτε συλλογικότητας. Για την ιστορία είμαι αναφανδόν υπέρ της επιχειρηματικότητας και του θεσμού των χορηγιών, διαφωνώ ωστόσο με το είδος και την ελληνική εκδοχή την επιχορηγήσεων.

Κλείνοντας να παραπέμψω στο συνολικό μου άρθρο για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν μια ελεύθερη, αυθόρμητη και προσωπική άποψη που βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο άρθρο της Καθημερινής, το οποίο μάλλον θεωρείται αποδεκτό από την ομάδα των Atenistas, που έχοντας γνώση δεν το διέψευσαν σε κανένα σημείο του.

Αλέξιος Βανδώρος,
αρχιτέκτων

Σημειώσεις:
Το παραπάνω κείμενο στάλθηκε αυτούσιο στην εφημερίδα LIFO και στον αρχισυντάκτη κ. Βαλλάτο στις 27 Νοεμβρίου 2010 με την παράκληση «να δημοσιευτεί στη συγκεκριμένη στήλη, (που ονομάζεται εξάλλου YouSaidIt και αφορά ακριβώς τέτοιου είδους γράμματα και e-mail αναγνωστών) στο επόμενο φύλλο.» Έχει περάσει πλέον η έκδοση 3 φύλλων της LIFO και η εφημερίδα δεν μπήκε καν στον κόπο να στείλει μια απορριπτική επιστολή.Με τη στάση αυτή βέβαια ενισχύεται ο τίτλος του παραπάνω κειμένου δείχνοντας ο δημοσιογραφικός πολιτισμός αφορά τους δημοσιογράφους και τον κύκλο τους και όχι οποιονδήποτε δεν ανήκει σε αυτή την κάστα της τέταρτης εξουσίας. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η ραγδαία και δημοκρατική (στο βαθμό που αυτό επιτυγχάνεται, με τα αντίθετα πολλές φορές αποτελέσματα) ανάπτυξη του διαδικτύου δίνει βήμα και στους υπόλοιπους πολίτες που έχουν εξίσου το δικαίωμα να εκφράζουν δημόσια την άποψη τους (και ας ενοχλεί), πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται περί του ηθικού τους δικαιώματος να απαντήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους απέναντι σε μια δημοσίευση που απευθύνεται προσωπικά σε αυτούς. (αντίστοιχη αντιμετώπιση «δημοσιογραφικού πολιτισμού» είχε πρόσφατα ο υποφαινόμενος από την εφημερίδα Καθημερινή > http://www.greekarchitects.gr/gr/προβολή-της-αρχιτεκτονικής/η-εμπορευματοποίηση-της-αρχιτεκτονικής-id3396)

Με την ελευθερία του απεριόριστου διαδικτυακού χώρου να τονίσω για μια ακόμα φορά ότι σέβομαι και εκτιμώ ιδιαίτερα τις εβδομαδιαίες προσπάθειες των Atenistas, τόσο στο περιεχόμενο όσο και στην επιλογή των χώρων και των μορφών δράσης τους. Η ουσιαστική τους παρέμβαση σε απλά καθημερινά προβλήματα των κατοίκων της Αθήνας δείχνει ότι η κοινωνία των πολιτών δε βρίσκεται στο λήθαργο που θέλουν να μας επιβάλλουν τα ΜΜΕ και κυρίως η τηλεόραση. Οι αισθητικές μάλιστα παρεμβάσεις τους αποτελούν ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση που τονίζουμε εδώ και καιρό με τα γραπτά και τις δράσεις μας στο GRA, της αισθητικής παίδευσης των πολιτών. Εάν οι αφίσες στις κολόνες και στις όψεις των κτιρίων, τα αδέσποτα γκράφιτι (όχι τα υπέροχα οργανωμένα στα σόκορα), το απέραντο σκουπιδαριό, οι άσχημες τσιμεντοποιημένες και γκετοποιημένες πλατείες, και άλλες «απείρου κάλλους» εικόνες πάψουν να αποτελούν την καθημερινότητα των πολιτών και κυρίως των μικρών παιδιών μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτή η κοινωνία θα απαιτήσει καλύτερες πόλεις, καλύτερους δημόσιους χώρους, καλύτερα κτίρια και ίσως και την Αρχιτεκτονική.