Περί αφασίας και άλλων τινών

Οι αντιπαραθέσεις αποτελούν ένα εξαιρετικό παρατηρητήριο -ενίοτε σκληρού- διαλόγου ο οποίος, τηρουμένων των ρυθμιστικών του κανόνων ευπρέπειας, προκαλεί τη φαντασία και οξύνει τη σκέψη. Μεταδίδει την πληροφορία και ενεργοποιεί την κρίση. Αμφισβητεί και ταυτόχρονα -φευ- επαληθεύει... Και τελικά οδηγεί πιο κοντά στην αλήθεια χωρίς να την υπαγορεύει (μαιευτική μέθοδος)...

Το GreekArchitects είναι ένας χώρος ανοιχτής και ανεμπόδιστης αρχιτεκτονικής έκφρασης. Είναι άραγε «μόδα» αυτό; Και η πλήρης ελευθερία λόγου και έκφρασης θα μπορούσε άραγε να χαρακτηριστεί σε μια δημοκρατική κοινότητα (όχι μοναρχική, ολιγαρχική, αριστοκρατική ή σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες πολιτικές μνήμες δικτατορική) ως «σημαία ευκαιρίας»; Και τι ευκαιρίας; Μήπως απεγκλωβισμού από την πολιορκία ή μάλλον την κατοχή ενός ανεπαρκή και -ευτυχώς- απερχόμενου εγχώριου «ελιτισμού», που μόνο καλό δεν κάνει στην αρχιτεκτονική; Και μήπως μάλλον ανησυχητική κρίνεται η υποψία ότι είναι δυνατόν η ελευθερία λόγου, υπό οιεσδήποτε συνθήκες, να οδηγεί σε πνευματική αφασία;

Οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί ιδεών του GreekArchitects, λοιπόν, έχουν κύριο στόχο τον εντοπισμό αστικών προβλημάτων και την πρόκληση δημιουργικού διαλόγου για την αντιμετώπισή τους. Διάλογο επιζητούμε και όχι άλλο μονόλογο. Και η αρχιτεκτονική κοινότητα έχει την ανάγκη να εκφραστεί έστω και μέσα από ασκήσεις επί χάρτου. Και ναι οι ανοιχτοί διαγωνισμοί του GreekArchitects, με πολυμελείς κάθε φορά κριτικές επιτροπές που αποτελούνται από σημαντικές προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, έχουν αδιαπραγμάτευτα και αξία αρχιτεκτονική αλλά και υπόσταση ηθική (επίσης, δεν ομοιάζουν με κάποιους άλλους «εντός των τειχών» διαγωνισμούς, στους οποίους δεν αποστέλλονται καν δελτία τύπου). Ίσως και γιατί οι διαγωνισμοί του GRA δεν πραγματοποιούνται για να «φέρουν στο φως» προκαθορισμένα συμπεράσματα, αλλά αναζητούν σκέψεις και λύσεις πρωτογενείς. Επομένως, ναι, σίγουρα θα ήταν (τουλάχιστον λίγο) φτωχότερη η ελληνική αρχιτεκτονική αν δεν είχαν λάβει χώρα οι συγκεκριμένοι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί.

Να επισημάνω και τούτο: η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών προϋποθέτει εξ ορισμού ότι οι ιδέες αυτές δεν λογοκρίνονται αλλά και δεν φιλτράρονται κατά το δοκούν. Εμείς αναζητάμε νυχθημερόν, συλλέγουμε και παραθέτουμε την πληροφορία, την ιδέα, την άποψη. Με τρόπο αντικειμενικό. Στοχεύοντας ακριβώς στην κρίση των συναδέλφων. Τώρα, το ότι οι χιλιάδες των καθημερινών αναγνωστών μας, χρήστες του διαδικτύου, μπορεί να χαρακτηρίζονται από κάποιους ως «κανιβαλιστές», ακριβώς ως εκ της ελευθερίας τους να επιλέγουν, μόνο σε έλλειψη ψυχραιμίας θα μπορούσα να το αποδώσω.

Τελειώνοντας και όσον αφορά στο βιβλίο του κυρίου Α.Κ. Αντωνιάδη για τη σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική (1979), το οποίο αποτελεί το πρώτο βιβλίο - συνολική επισκόπηση για τη σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική, θα ήθελα να σημειώσω ότι ο κύριος Δ. Φιλιππίδης, ο οποίος εκδίδει αργότερα το βιβλίο του (Νεοελληνική Αρχιτεκτονική 1984), σε εκτενή βιβλιοκριτική του στις 15 Μαρτίου 1980, στην εφημερίδα Καθημερινή, επαινεί το έργο - βιβλίο του Αντωνιάδη (επισυνάπτεται σχετικά: Μέρος α / Μέρος β). Και δεν είναι ο μόνος. Στην ίδια εφημερίδα, λίγες ημέρες αργότερα (21 Μαρτίου 1980) ο κύριος Ν. Χολέβας επίσης δημοσιεύει επιστολή του για το συγκεκριμένο βιβλίο. Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται σήμερα δεν είναι αν αρέσει σε κάποιους ή όχι το βιβλίο του κυρίου Α. Κ. Αντωνιάδη, αλλά γιατί αυτοί δεν το αναφέρουν στα οικεία πεδία. Και σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντήσουν πολλοί που επέβαλαν τη σιωπή για το συγκεκριμένο βιβλίο. (ίσως επανέλθουμε σε αυτό με δημόσια έγγραφα)

Η «μόδα» του GRA είναι πια σχεδόν 9 ετών. Και μεγαλώνει και ωριμάζει μέρα με τη μέρα. Με σύμμαχο τους χιλιάδες καθημερινούς αναγνώστες μας. Χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις.

Με εκτίμηση,
Βασίλης Μιστριώτης, αρχιτέκτων
Διευθυντής σύνταξης greekarchitects.gr